Kerstfeest, het feet van de oorlog!

A. A. Koolhaas.

„Meen niet dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op aarde: k ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard." Matth. 10 : 34.

Vermoeid van een lange vergadering zat ik in de trein. In mijn tas zaten stukken, die ik nog moest lezen en boeken, die ik ook graag wilde inzien. Maar ik was te moe!

Op de bank tegenover me lag een Belgische krant; ik greep ernaar en bladerde wat Ineens werd ik getroffen door een zin uit een vervolgverhaal: , , Alleen een engel, die volslagen vreemdeling is op aarde, kon zingen: vrede op aarde."

In een verslag van een gemeenteraadsvergadering in een niet onvermaarde stad in ons land, las ik zojuist dat een spreker had gezegd: , , In deze adventsweken zullen wij de strijdbijl maar laten rusten." Wat cynisch dacht ik: , , Dat gebeurt zeker om de bijl te laten slijpen, om straks in het nieuwe jaar weer beter te kunnen hakken, " Enkele regels van een gedicht speelden door mijn hoofd:

„Zij die één avond zeer van goeden wille, " „de rest van 't jaar bar ongehoorzaam zijn, " „die honger naar Uw eeuwig zonlicht stillen" „met eenmaal 's jaars een portie kaarsenschijn."

Is dit zo? Kan alleen een outsider, een engel zingen van vrede op aarde, omdat hij niet op de hoogte is met de toestand?

Spelen wij enkele dagen per jaar het spelletje van vrede?

Wiegen wij onszelf in slaap door een zoete vredesdroom?

Een jongeman, die overhoop ligt met zijn familie, zei tegen me:

„Het is mij te gortig, ik doe er niet langer aan mee om het feest van de vrede te vieren!"

}a, er zijn er velen, die dat onwerkelijke gedoe van kerstmis wat al te gortig vinden. Die jongeman keek wat vreemd op, toen ik zei: , , Ik doe er ook niet langer aan mee, ik vier dit jaar met kerstmis het [eest van de oorlog!"

Is het wel juist om zo eenzijdig de nadruk te leggen op het kerstfeest als het feest van de vrede?

Is de eerste aankondiging van Christus' komst een vredesverklaring? Neen, het is een oorlogsverkaring.

Toen Adam, de mens, luisterde naar de inbreker, die van buiten af was ingebroken in deze wereld, hield de mens op God te eren en te vertrouwen; toen was er geen vrede meer met God.

Maar God zegt: Ik zal vijandschap zetten tussen u (de duivel) en tussen deze vrouw!" (Gen. 3 : 15). Wanneer de mens geen vrede heeft met God, kan hij niet langer vrede houden met de medemens. Kaïn slaat Abel dood. (Gen. 4 : 1-16).

God zet de strijd om het herstel van Zijn koningschap over deze wereld voort.

De psalmen zingen dat God zal opstaan tot de strijd (zie b.v. Ps. 68). Johannes de Doper, de man die Christus' optreden aankondigde, sprak ook niet eenzijdig van vrede.

Hij zeide: .Reeds ligt de bijl aan de wortel der bomen; iedere boom die geen goede vrucht voortbrengt wordt uitgehouwen en in het vuur geworpen. Het kaf zal Hij (Christus) mtt onuitblusbaar vuur verbranden" (Matth. 3 : 10, 12). Men krijgt in deze woorden niet de indruk dat Christus komt om vrede te brengen.

Waren de engelen, die zongen van vrede op aarde, dan niet goed ingelicht?

Deze vraag hebben velen zich gesteld in de loop der eeuwen.

Sommigen hebben de oplossing gezocht door te zeggen: „Het gaat om vrede in de harten, maar niet om een algemene vrede op aarde".

In de Bijbel lezen we echter: , Vrede op aarde" (Luc. 2 : 14).

We mogen niet op zo'n wijze de woorden verzwakken om ze zo bruikbaar te maken voor onze gedachtengang.

Het is letterlijk bedoeld!

Maar is er dan niet een flagrante tegenstelling tusen de engelen, die

zongen van vrede op aarde, en Christus, die zeide dat Hij niet gekomen was om vrede te brengen, maar het zwaard?

Neen, dit is geen tegenstelling.

De vrede op aarde is inderdaad het doel van Christus' komst, maar het middel om deze vrede te verkrijgen is de oorlog!

Toen in de tweede wereldoorlog de geallieerde legers landden in Normandië, ontbrandde daar een hevige strijd, maar het doel was de vrede in Europa.

Die landing was voor ons het teken dat de beslissende strijd ontbrand was en de vrede in zicht was.

Zo brengt Christus strijd op aarde.

Ja maar, hoor ik zeggen, niet die vreselijke strijd.

Ik kan er alleen op antwoorden: , , ja maar ook niet die vreselijke vrede, die koude oorlog betekent."

Deze oorlog en vrede behoren in Gods plan.

Christus zegt „neen" tegen de heerschappij van de duivel, tegen de zonde, de dood.

Christus komt om Gods koningschap op aarde te herstellen.

Hij komt in een wereld, waar de duivel, de overste dezer wereld, de mensen tiranniseert.

Hij komt in een wereld, maar de mensen heulen met de overste dezer wereld.

Zijn komst zegt ons dat de beslissende strijd ontbrand is.

Maar de mensen waren van die strijd niet gediend. De herbergier in Bethlehem wilde Hem niet in huis hebben (Luc. 2:7).

Koning Herodes, vazal van de overste dezer wereld, ziet zijn troon reeds wankelen en wil Hem doden (Matth. 2 : 13).

Er wordt wel eens gezegd dat Herodes zich met zijn angst voor

Christus vergiste, omdat Christus toch een heel andere koning was, een koning over een hemelrijk van hefde en vrede in de harten der mensen.

Maar Herodes voelde de betekenis van Christus beter dan de mensen die zo spreken.

Jezus Christus wil inderdaad een totale koning zijn.

Dit brengt strijd; Christus en Herodes, de absolute staatsmacht, verdragen elkaar niet.

De mensen accepteerden Christus, voor zover Zijn wensen lagen in het verlengde van hun wensen; maar toen Hij onrust en strijd bracht, toen moest Hij weg!

Om de lieve vrede heeft Pilatus Hem toen maar laten kruisigen. Maar die lieve vrede was een schijnvrede, het voortzetten van een koude oorlog (zie Jer. 6 : 14, 8 : 11, Ezech. 13 : 10). Het was de handhaving van een zgn. lieve vrede, zonder de handhaving van een heilig recht.

De strijd, het geschil tussen God en mens komt Hij beslechten.

Hij komt om mens te zijn voor God dat is een mens onder het oordeel.

Het is namelijk erger met ons gesteld dan wij meestal willen weten.

Hij gaat in onze plaats in het oordeel, en draagt wat wij niet kunnen dragen, de toorn Gods.

Wat dat is, dat is niet te zeggen.

Zo brengt Hij vrede met God (zie Rom. 5:1, Ef. 2 : 14).

Zo geeft Hij op een voor ons ondoorgrondelijke wijze de overste dezer wereld een eerste beslissende slag.

Hij werpt boze machten uit, uit het leven van mensen.

Zo brengt Hij strijd in het leven van mensen, zo geeft Hij vrede in de capitulatie voor Hem, zo brengt Hij hen tegelijk in een nieuwe strijd.

Kerstfeest herinnert ons er aan, dat de strijd om Gods koningsheerschappij een beslissende fase is ingegaan.

Zoals bij de landing in Normandië, na de beslissende slag bij Caen, volgde een opmars en strijd in West-Europa, zo volgt op de doorbraak van Bethlehem, Golgotha en Paasmorgen een nieuwe strijd.

De H. Geest overwint mensen, stelt hen onder Christus' heerschappij. Wij mogen achter de overwinnaar gaan. Niet wij zijn in het offensief, maar Christus. Hij zet de strijd voort, totdat Hij al Zijn vijanden gebracht heeft onder Zijn voeten. (1 Kor. 15 : 15).

Wanneer wij deze dagen het Kerstfeest vieren, het feest van de vrede, hoor ik als een felle aanklacht dat woord van Paulus: , maar de weg van de vrede kennen zij niet" (Rom. 3:17, Jes. 59 : 8).

Te midden van veel gezelligheid hoor ik een stem die zegt: , Och dat gij op deze dag verstond wat tot uw vrede dient." (Luc. 19 : 42).

De nood van deze wereld is niet dat men geen vrede wil.

Behalve een handjevol gevaarlijke psychopaten willen wij allen de vrede. Maar de nood van deze wereld is dat wij de weg van de vrede niet kennen, niet verstaan wat tot onze vrede dient.

Wij willen niet zien de oorlogstoestand, die er van nature tussen God en ons is. Wij wiegen ons zelf in slaap door te denken dat het zo erg niet is.

Wij zijn echter op de meest geraffineerde wijze vijanden van God. Wij negeren Piem, wij zwijgen Hem dood, wij misbruiken Zijn Naam om onze zaakjes op te knappen, om onze gezelligheid te verhogen, maar verder sluiten wij Hem op in de kelder van Zijn Kerk, en onder Zijn vlag en naam w^onen en heersen wij daar.

Vandaar de oorlogstoestand tussen God en ons.

Als wij daar oog voor krijgen, gaan onze ogen open voor de weg des vredes, de overbrugging van de kloof. Zo richt Hij door de H. Geest onze voeten op de weg des vredes (Luc. 1 : 79). Zo geeft Hij reeds een aanvankelijke vrede midden in een nieuwe strijd.

Kerstfeest 1958 is een bemoediging om te staan in de strijd. Wie vrede maakt met de zonde, wie zich neerlegt bij zijn ongeloof, hem ontgaat de vrede, hij komt niet in de rechte strijd.

Kerstfeest 1958 Vv^il ons opschrikken uit, onrustig maken in onze zelfgekozen rust, in onze lieve vrede, die een koude oorlog is.

Kerstfeest 1958 zegt ons dat de beslissende slag gewonnen is en dat de weg naar de vrede op aarde voor ons ligt.

Kerstfeest 1958 is een appèl om de vrede op aarde tegemoet te zien, vanuit de vrede met God door Jezus Christus.

Zo brengt Christus in deze dagen de strijd in ons leven. Hij strijdt tegen ons, Hij brengt ons tot de capitulatie. Hij oefent in de strijd om .... onszelf te verloochenen en Hem te volgen.

Haat en wrok zullen overwonnen worden; in plaats van lichtgeraakt te zijn en hoogmoedig te staan op onze eer, komt het zichzelf verloochenen en het leren vrede te houden met alle mensen (zie Rom. 12:18).

, , 0 Christus, breng Uw strijd in ons leven, opdat wij in Uw vrede leven zouden."

Kerstfeest, het feest van de oorlog!

Ondanks de Belgische krant, ondanks dat gemeenteraadsverslag, ondanks de opmerking van die jongeman, doe ik toch mee met Kerstfeest als het feest van de Vrede.

Opdat Hij de oorlog aandurfde komt er vrede op aarde!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen