Kraamdagen zonder moeder

Wil je koffie met cake? Terwijl dochter Saar van zes weken in de box ligt te slapen, duikt Regina de keuken in. Ze kijkt regelmatig met een verliefde blik naar haar dochter, om de hoek. „Ze vindt het fijn om op haar buik te liggen. Maar ik durf haar alleen overdag zo neer te leggen, als ik haar kan zien.”

Dochter Lynn (2) is bij haar schoonouders. „Lynn is een heel ondernemend meisje. Ze vindt het fijn bij opa en oma, dus het leek me handig om haar tijdens het interview daar te laten spelen.”

De schoonmoeder van Regina woont, net als Regina en haarman Chris (29), in Ede. Regina: „Ik ben opgegroeid in Opheusden,maar Chris wilde liever niet uit Ede weg, dus hebben we uiteindelijk hier een huis gezocht.” Het blijft even stil.

„Mijn moeder heeft het huis nog gezien. Eén keer was ze hier; maar ze zag het alleen in de staat waarin we het kochten. Ze heeft het niet gezien zoals het nu is.”

Weer even stilte.

„Net als mijn kinderen; die heeft ze ook niet gekend.”

VEEL VRAGEN

Het verhaal over het verlies van haar moeder is rauw. „Ze was ziek. Psychisch ziek. Vijf maanden voordat we zouden gaan trouwen heeft ze haar leven beëindigd.”
Veel vragen zijn er nog. Vragen waarop nooit meer antwoorden zullen komen. Na die vragen volgden ook het verdriet en het gemis.
„Die eerste tijd was heel heftig. Er was veel meeleven vanuit de gemeente. Ook de dominee of een ouderling kwam regelmatig langs.”

KLUSSEN

Ondertussen werd er hard geklust om het nieuwe huis woonklaar te maken en gingen de voorbereidingen voor de trouwdag gewoon door. Regina: „Mensen vroegen: „Stellen jullie het nu uit?” Maar we hadden alles al geregeld. Het huis was bijna klaar. We hadden ruim zes jaar verkering en hadden echt zin om hier te gaan wonen, samen. „Ik ga het niet verzetten”, dacht ik gelijk. Dus hebben we de bruiloft gewoon door laten gaan.” Ze dacht na hoe ze het overlijden van haar moeder een natuurlijke plek zou kunnen geven tijdens de trouwdag. „Ik had gehoord van mensen die een fotootje aan een satijnen lint aan het bruidsboeket hadden vastgemaakt, als aandenken. Maar dat vond ik niks.”

”Sommige mensen vinden het lastig om het verlies van mijn moeder ter sprake te brengen tijdens de kraamvisite. Soms begin ik er zelf over. Het gemis is toch ook een onderdeel van mijn leven”

De avond voor haar trouwdag kreeg ze van haar vader de ring van haar moeder cadeau. „Hij had hem voor mij op maat laten maken. De ring moest een stuk kleiner. Ik was er zo blij mee. Mijn moeder droeg die ring altijd en op deze manier gaf hij mij het gevoel dat ze er toch bij was. Er staat ook een inscriptie in: ”Ter herinnering aan ma”. Ik moet er niet aan denken hem kwijt te raken.”

NIEUWE WOONPLAATS

In haar nieuwe woonplaats Ede kent bijna niemand het verhaal van haar moeder. „Dat is soms ijn, maar soms ook wel vreemd. In Opheusden wist iedereen er namelijk van. Hier heb ik het de dominee, die op kraamvisite kwam, zelf verteld. Die leefde overigens wel gelijk mee. Als ik ergens mee zat, kon ik altijd bij hem terecht, zei hij.

Ik denk dat hij vooral doelde op vragen rond mijn moeders manier van overlijden. Het is soms best moeilijk als tijdens een preek het thema zelfdoding aan bod komt. Zeker als dat gekoppeld wordt aan het zesde gebod.”

KRAAMTRANEN

Een foto van haar moeder staat in de keuken. Bewust een beetje uit het zicht. Regina veegt het stof van het lijstje. „Deze is enkele maanden voor haar overlijden gemaakt.” Op de foto staat een vriendelijke, oudere dame met grijze krullen.

Naar de foto kijken doet Regina pijn. Net als het gevoel dat af en toe naar boven komt, zoals aan het einde van haar kraamweek. „Ze komt niet”, kwam steeds weer in haar gedachte. „Iedereen was inmiddels geweest: m’n vader, m’n schoonouders, m’n zussen, broer en andere familie.

Maar zij nog niet. Ik had haar er zo graag bij gehad. Haar zo graag willen laten zien wat een mooi meisje Saar is. Ik huilde. Dat is wel normaal in de kraamweek, maar ik wist dat het niet alleen de hormonen waren. Ik ervaarde gelukkig dat het verdriet er mocht zijn. Ik hoefde het niet weg te stoppen.”

EROVER PRATEN

Het is al die weken druk gebleven met visite. „We hebben een grote familie. Ik ben inmiddels maar gestopt zelfgebakken cake te serveren. Die uit de supermarkt smaakt tenslotte ook goed.”

Ze merkt dat kraamvisite het soms lastig vindt om het verdriet om haar moeder ter sprake te brengen. „Vaak begin ik er dan zelf maar over, als ik opmerk dat ze er wel wat over zouden willen zeggen. Ik vertel dan dat ik haar mis. Of dat het zo mooi was geweest als ze Saar had kunnen zien. Mijn moeder en het verdriet dat ze er niet meer is, zijn toch onderdeel van mijn leven. Dat kun je niet wegstoppen door er niet over te praten.”

Het gemis kwam al vroeg in haar zwangerschap naar boven. „We hadden mijn schoonouders verteld dat we een kindje verwachtten. Die waren heel blij. Toen gingen we naar mijn vader om het grote nieuws te vertellen. Maar háár konden we het niet zeggen. Dat deed pijn.”

MOEDER ALS OMA

Nu de kinderen er eenmaal zijn, denkt Regina regelmatig: „Hoe zou ze het gevonden hebben om mij als moeder te zien, om oma te zijn van mijn kinderen? Was ze er blij van geworden die mooie meisjes te zien?”

”Ik had haar zo graag willen laten zien wat een mooi meisje Saar is.”

Het zijn vragen die blijven knagen. „Wanneer ik haar het meest mis? Op bijzondere dagen. Als ik jarig ben, of tijdens de verjaardagen van de kinderen. Met Kerst of tijdens Nieuwjaar. De weken voor de dag dat ze is overleden zijn ook heftig. Dan denk je er toch vaker aan. Dit jaar was ik rond haar sterfdag uitgerekend. Een zus zei: „Het zou misschien wel mooi zijn, als je kindje dan wordt geboren. Dan maakt het de dag wat draaglijker.”

Ik snapte haar wel, maar ik ben toch blij dat Saar een aantal dagen later kwam. Op de dag zelf zou te beladen zijn geweest. Dan zou haar verjaardag altijd een rouwrandje hebben.”

ERVARINGEN DELEN

Regina ervaart niet alleen verdriet vanwege het gemis, maar mist ook de mogelijkheid om ervaringen met haar moeder te kunnen delen. „Onze oudste is heel bijdehand. Als ik haar zie, zou ik graag willen weten: was ik vroeger ook zo? Ik weet het eigenlijk niet. Ik had het graag willen vragen. Aan haar.”

Tijdens de zwangerschappen vond Regina het ook verdrietig dat ze niets meer aan haar moeder kon vragen. „Ik was benieuwd hoe zij het had ervaren om in verwachting te zijn. Dat is echt een onderwerp dat andere vrouwen met hun moeders bespreken, lijkt me. Ik was de eerste maanden heel ziek; heb veel overgegeven. Had zij dat ook? Ik had het graag van haar gehoord.”

Ook tijdens bezoeken aan de verloskundige en op het consultatiebureau kreeg ze soms vragen die ze niet kon beantwoorden. „Heb ik vroeger waterpokken gehad? Of de mazelen? Zulke dingen weten moeders. Ik heb een plekje op m’n arm, dat mogelijk een waterpok is geweest en ik heb een foto gevonden waarop plekjes te zien zijn, maar zeker weten doe ik het niet.”

MOEDERSKINDJE

Regina omschrijft zichzelf als een moederskindje. „Ik was de jongste thuis, daar komt dat misschien ook door. De laatste jaren woonden alleen mijn broer en ik nog thuis. Als ik ’s avonds laat nog ergens vandaan kwam, zat ze me altijd op te wachten. Vaak was ze dan aan het puzzelen. Dat zijn mooie herinneringen. Ik pakte dan een Terdege of iets dergelijks. Om nog even bij haar te zijn. Zij vroeg hoe het geweest was. En dan praatten we wat, over de dag. Ook ging ik toen ik nog jonger was met haar mee boodschappen doen. Gewoon omdat ik dat gezellig vond.”

MAAR ÉÉN MOEDER

De mensen om haar heen hebben Regina goed opgevangen. „Ik kan er goed met mijn zussen over praten, het is fijn om het verdriet en gemis met elkaar te delen. Verder is mijn schoonmoeder heel lief voor me. Ze weet wat het gemis met me doet en doet echt haar best me bij te staan. Ook de zus van mijn moeder komt hier nog weleens langs. Veel mensen proberen te helpen. Maar een moeder vervangen? Dat lukt niet. Je hebt gewoon maar één moeder. Met het missen van haar zal ik moeten leren leven.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen