Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Careltje werd Carel

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Careltje werd Carel

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De ‘hofpredikant’ van het Oranjehuis Carel ter Linden deed een nieuwe publicatie het licht zien bij de Arbeiderspers in Amsterdam. Het heet ‘Wat doe ik hier in godsnaam? Een zoektocht’. Het boek heeft veel stof doen opwaaien. Heel begrijpelijk. De titel verraadt de inhoud. Hij heeft afscheid genomen van een bepaald soort God. Van een God Die de wereld geschapen heeft, met alles wat erbij hoort, Die in ons leven ingrijpt. Van een God Die ons op een verborgen manier leidt, zonder Wiens wil zich niets voltrekt wat zich voltrekt. Met een leven na dit leven heeft hij afgerekend. Als vijftigjarige geloofde hij er nog in. Nu hij de leeftijd van de zeer sterken heeft bereikt, is dat verleden tijd.
In een vraaggesprek rondom zijn nieuwe pennenvrucht met Elma Drayer van het dagblad Trouw zei hij: „Het gaat er niet om dat iedereen christen wordt, het gaat er uiteindelijk om dat wij allemaal mensen worden." En verder: „Als kleine jongen bad ik elke avond: ‘Ik ga slapen, ik ben moe, ’k sluit mijn beide oogjes toe. Heere, houd ook deze nacht over Careltje de wacht.’ Nu weet ik: er is geen Heer die de wacht houdt over mij. Dat vind ik jammer. Maar wie nu de wacht over mij houdt, is mijn lieve vrouw. En ook mijn kinderen houden mij in de gaten. Daarin ervaar ik wat ik, tussen aanhalingstekens, God noem (...) Ik ben weggegroeid van de Heer die over Careltje de wacht houdt. Zo’n gebedje, ik vind het niet erg als een kind van vijf dat opzegt. Als het maar op z’n vijftiende anders heeft leren denken. En niet in dat kindergeloof blijft hangen."

Het is te wensen dat de drie zoons van prinses Beatrix en de praeses van de Protestantse Kerk in Nederland, ds. K. van den Broeke, die bij hem catechisatie volgden, zijn onderwijs gauw vergeten en hun oor te luister leggen bij de grote Herder en Leraar, Die ons voorhoudt: „Voorwaar zeg Ik u: Indien gij u niet verandert, en wordt gelijk de kinderkens, zo zult gij in het Koninkrijk der hemelen geenszins ingaan." (Matth. 18:3)

Zo meewarig als Carel ter Linden over het kindergebedje deed, zo menens nam wijlen ds. J.J. Poort het. In het boek ‘Gedachten over gedichten’ bespreekt hij ook dit gebedje. Hij schrijft: „Dit kindergebedje bid ik, grijs geworden, nog wel eens, als ik niets anders heb... Alleen verander ik ‘oogjes’ dan in ogen, ‘beide ogen toe’ (...) Dit kindergebed zou je zelfs nog kunnen bidden als je sterven gaat. Als ’t veel langduriger (maar toch nog tijdelijk) donker wordt. Met, als laatste woorden ‘Heere, houdt ook deze nacht over mij getrouw de wacht’."

Ooit werden we geregeerd door Karel V, die in 1515 heer der Nederlanden werd, een jaar later koning van Spanje en nog weer later keizer van Duitsland. Hij staat in de geschiedenisboeken bekend als de man die als trouwe zoon van de roomse moederkerk de Inquisitie steunde. Volgens Johannes Hoornbeek (waar een van onze reformatorische scholen naar genoemd is), die een boek schreef over ‘Welstervenskunste’, is hij aan de avond van zijn leven tot bekering gekomen. Op zijn sterfbed zou hij zich menigmaal beklaagd hebben dat van alle dagen die hij geleefd had er niet één had doorgebracht om God te dienen zoals het behoorde. Hij zou tegen de aartsbisschop van Toledo voor zijn dood in 1558 hebben beleden dat hij alleen vertrouwde op de verdiensten van Christus, „den Lutheranen in dezen artikel van de genadige rechtveerdigmakinge des menschen door zijn practijk gelijk gevende".
Karels zoon Filips II blijkt deze bisschop te hebben laten vergiftigen, terwijl hij zijn goederen in beslag nam, omdat hij dit getuigenis van zijn vader gaf. Er moet zelfs bij de Inquisitie een discussie zijn geweest, „daar de keizer als ketter gestorven was", of zijn beenderen niet verbrand moesten worden.

De ommekeer die Karel V blijkbaar meemaakte, wensen we Carel ter Linden ook toe. Dat Carel Careltje wordt...

Ds. M. van Kooten, Elspeet

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 14 augustus 2013

Terdege | 92 Pagina's

Careltje werd Carel

Bekijk de hele uitgave van woensdag 14 augustus 2013

Terdege | 92 Pagina's