Ter overweging

EUTHANASIE EN DE BEJAARDE MENS

Uitg. Stichting Landelijk Orgaan van de Geref. Gezindte voor de Bejaardenzorg, Corn. Houtmanstr. 19, Utrecht.

Het bestuur van bovengenoemde stichting benoemde een commissie om de verschillende aspecten te bestuderen van het vraagstuk der euthanasie en de verlenging van het leven, met name gericht op de bejaarde mens. In de commissie hadden zitting: dr. L. J. Frijda, dr. C. Gilhuis en prof. dr. W. H. Velema.

Het rapport, dat in de vorm van een beknopte brochure verscheen, is in de eerste plaats voor artsen bedoeld, maar kan ook van belang zijn voor verplegenden, ambtsdragers en familieleden van patiënten.

Het gaat over problemen van de medische ethiek, die vooral met de mogelijkheden van de reanimatie samenhangen. Moet men geestelijk gestoorde bejaarden zolang mogelijk in leven trachten te houden of mag men op een bepaald moment ophouden met het toedienen van geneesmiddelen? Het wordt soms als een eis van barmhartigheid voorgesteld om een medemens maar niet langer te laten lijden.

De commissie stelde zich terecht op het standpunt dat wij niet uitmaken, wanneer en hoe een mensenleven nog zinvol is en dat wij nooit hebben te beschikken over het leven van een van onze medemensen.

Het gebeurt wel dat iemand, die sterven gaat en voor de dood klaar is, zelf vraagt dat een bepaalde behandeling niet meer zal worden toegepast. Dat verzoek is dan in te willigen.

Het is goed dat in dit rapport wordt gepleit voor eerbied voor het leven. Het is Gods gave.

In de slotbeschouwing wordt gezegd: „Wij hebben in Christus’ Naam het lijden te bestrijden en de dood tegen te gaan. Waar wij machteloos staan om de dood af te wenden of een langer durende verbetering te brengen, hebben wij tot het laatste toe barmhartigheid te betonen.”

HET GETUIGENIS VAN RICHARD WURMBRAND

Uitg. Internationale Raad van Christelijke Kerken, Singel 386, Amsterdam.

Ds. Richard Wurmband is een luthers predikant, die veertien jaar gevangen ; heeft in zijn vaderland Roemenië. Hij is bekend geworden door de verklaring, die hij in 1966 voor een commissie van de Amerikaanse Senaat heeft afgelegd.

Ds. Wurmbrand heeft ontzettende dingen meegemaakt: hij draagt de litteker. de martelingen en men heeft hem aan hersenspoeling onderworpen. Hij is de enige niet. Niet alleen in Roemenië, maar ook in andere landen achter het ijzeren gordijn hebben vele christenen hun leven moeten geven voor hun geloof.

De Wereldraad van Kerken moet over inlichtingen beschikken. Waarom worden ze niet doorgegeven? Waarom wordt een tamelijk gunstig beeld van de kerk in de communistische landen getekend? Nu zorgt de I.C.C.C. ervoor dat het getuigenis van Richard Wurmbrand gehoord wordt.

Wij mogen de ogen niet sluiten voor de grote gevaren, die de kerk van Christus van de zijde van het communisme bedreigen. Laten wij de kerk in de verdrukking niet vergeten!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen