De geestelijke oefenschool

Paulus schrijft een brief aan zijn geestelijke zoon Timotheüs. In het eerste hoofdstuk van deze brief noemt hij hem zijn oprechte zoon in het geloof. De Heere heeft de prediking en de opvoeding willen gebruiken als een instrument om deze man uit Lystre tot God te bekeren. De Heere deed meer. Hij riep Timotheüs ook om als dienstknecht van Christus het Evangelie te verkondigen. En Timotheüs was nog jong! Het was ook niet eenvoudig voor hem. Als jonge dienstknecht moet hij de dwaalleer aanwijzen en daartegenover de leer die naar de godzaligheid is verkondigen. Om dat te kunnen doen moet Timotheüs zichzelf daar ook in oefenen! Paulus vergelijkt het met de oefenschool uit de tijd van de Grieken en Romeinen. Zo’n oefenschool werd een gymnasium genoemd. Vooral jonge mensen, gingen daar naartoe. Ze deden er alles aan om hun lichaam zo mooi mogelijk te doen zijn. In plaats van de naaktheid te bedekken, werd deze ontdekt. Het heeft tot gevolg gehad dat er veel gezondigd werd met het lichaam. Later zijn deze scholen zich ook toe gaan leggen op het diep nadenken over de dingen. Het is echter zonder Gods Woord geweest. Men wilde geleerd zijn…, maar kende God niet.
Ook in onze tijd heeft het lichaam weer veel aandacht. Zelfs de overheid maakt zich zorgen en we moeten meer bewegen. Maar waar is de zorg over de zonde die met het lichaam wordt gedaan? Deze oefenschool is tot weinig nut (gebleken!). Als we sterven moeten we alles achterlaten. En deze oefening heeft niet bij de Heere gebracht, integendeel.
Maar de godzaligheid is tot alle dingen nut. Daar heeft Timotheüs iets van geleerd: ‘Het is mij goed, mijn zalig lot, nabij te wezen bij mijn God’!
Wat geeft wederbarende genade een voorzichtige wandel. Wat ben je dan bevreesd dat er een zonde tussen de Heere en je ziel komt! En wat blijkt door ontdekkende genade dat er alleen maar méér tussen komt te staan. Al die zonden, omdat we zondaar zijn! Zo’n volk kan op de eigen oefenschool niet meer tot God terugkeren.
Het heeft onderwijs van Boven nodig.
Timotheüs heeft een nieuw hart ontvangen. Toch roept Paulus hem op zich te oefenen tot godzaligheid. Gods kinderen komen in dit leven van deze oefenschool niet af. Het blijft hun smeekgebed hoe ze toch ooit godzalig kunnen wandelen. Dat kan alleen als de Heere brengt in de gemeenschap met Christus. Als in het hart plaats gemaakt wordt voor Hem, Die in al Gods geboden is geweest. Zo, in die gemeenschap met de Zaligmaker, beoefent Sion godzaligheid en krijgt het de bevinding van de verworven én toegepaste belofte van Christus voor de tijd en voor de eeuwigheid. Op deze oefenschool gaat het niet meer om onszelf, maar om de Heere alleen. Dat doet ook uitzien naar het einde van deze school, wanneer de eeuwige gelukzaligheid aanbreekt: eeuwig nabij God te zijn, om Christus’ wil. Arme zondaren, die hier het lichaam der zonde en des doods dragen, zullen straks naar ziel én lichaam staan voor de troon van God. Hier verkrijgt Sion soms een voorsmaak, dat is godzaligheid in het tegenwoordige leven. Het beste komt echter nog: de belofte van het toekomende léven. Dan wordt de oefenschool verlaten en gaat Sion over in het eeuwig nabij God zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen