De kritische kerkmens onder Gods kritiek

Ons kerkelijk leven wordt gekenmerkt door een geweldige geestelijke crisis. Datzelfde geldt van heel het maatschappelijk leven. Onze gezinnen worden ermee in aanraking gebracht. Ambtsdragers worden daardoor steeds meer betrokken bij gezins- en huwelijksproblemen. De vraag die eigenlijk het allerbelangrijkste is: „Hoe kom ik met God in het reine?" verdwijnt bij de pastorale bezoeken steeds meer naar de achtergrond.

Kritisch denken
We zien ook dat het kritische denken een geweldige plaats heeft ingenomen. De mens heeft meer opleiding genoten dan vroeger, is mondig geworden en daardoor ook kritischer. De moderne communicatiemiddelen bevorderen dit kritische denken. De mens vormt zich over alles een mening, maar vaak is het slechts een flitsend denken en weinig gefundeerd. Hij weet steeds meer van de wereld om zich heen, maar de Bijbel neemt een steeds kleinere plaats in in dit denken. Dit kritische denken gaat de kerk niet voorbij. Er is kritiek niet alleen op prediking, waartoe aanleiding kan zijn, maar ook op de vormen van het kerkelijke leven. Wat de mens zelf belangrijk vindt, moet in de kerk een plaats krijgen. Daarom bestaan huisbezoeken heel vaak uit allerlei verlanglijstjes van wat men wil. Kritisch denken is vaak een surrogaat van de vraag naar bekering en geloof Het kritische denken van de verlichting heeft onnoemelijk veel schade aangebracht in kerk en samenleving. Daarom verandert men van kerk. Men vindt de kerk waarin ernst wordt gemaakt met het oordeel van God over ons leven een dwangbuis. Men wil liever wat meer discussie. De kerk moet een speeltuin worden, waarin we ons "happy" voelen. De gemeente die past in ons denken, kiezen we. „Ik vind", „ik denk", „ik geloof'' zijn de trefwoorden van dit denken.

In het heiligdom
Wie zal een oplossing geven? Nemen we de mens in de vragen die hij wezenlijk vindt, niet te serieus? Het is niet belangrijk wat wij denken of vinden in de kerk, maar wel wat de Heere vindt en denkt over ons. Bij Asaf hielden alle vragen op, toen hij in Gods heiligdom kwam en beleed dat hij in zijn hoogmoedige kennis een groot beest voor de HEERE was. Niets bleef er over van vragen, maar wel de belijdenis, dat het goed was om nabij God te wezen (Psalm 73). Asaf was een twijfelaar, die veel vragen stelde die ook de zgn. moderne mens zou kunnen stellen. Trouwens, is de moderne mens niet dezelfde als de mens van vroeger? Houden we die ontwikkeling van voortgaande crisis dan tegen?

Gods kritiek
Hoe komen we uit deze crisis? Het woord "crisis" en het woord "kritiek" zijn eigenlijk van hetzelfde Griekse woord afgeleid, dat oordelen, scheiden of menen kan betekenen. Daarom heeft het woord crisis en kritiek alles met denken en ook oordelen te maken. Dit gaat niet buiten de Heere om. We kunnen stellen, dat de crisis een oordeel Gods is, dat over onze kerken en gemeenten gaat. We dienen in deze crisis de geesten te beproeven. In deze crisis is er maar één antwoord: We moeten als predikers, ambtsdragers en gemeenteleden gesteld worden onder de prediking der crisis of prediking van het oordeel. Dat betekent persoonlijke bekering en wedergeboorte. Die prediking heeft altijd centraal gestaan in tijden van grote geestelijke ingezonkenheid; denk aan het volk Israël in de ballingschap; aan de tijd van Johannes de Doper en van Christus. Niet anders was dat het geval in de kerk. De kerkvader Augustinus stelde in een tijd van grote geestelijke crisis weer de leer van zonde en genade centraal. In de tijd van de reformatie en van opwekkingen stond die eveneens centraal. Dat kan het enige antwoord zijn op de vragen van de moderne mens. Dan wordt er een lijn getrokken van de Rechterstoel van Christus naar ons leven. Alle vragen van de moderne mens gaan dan versmelten in die ene vraag: „Hoe kom ik met God in het reine?" Dan gaat onze kritiek eraan, maar wordt Gods kritiek of oordeel over ons leven bepalend. De schrik blijft over, dat we niet beantwoorden aan de heiligheid en rechtvaardigheid Gods. Christus wordt noodzakelijk. Die vernieuwing door de Heilige Geest hebben onze gezinnen en kerken nodig. „Och, dat Gij de hemelen scheurdet...", bad Jesaja in een tijd van grote geestelijke duisternis (Jes. 64:1). De kritiek van de Heere over ons leven moet ons dag aan dag bezetten. Dat is het antwoord op de geestelijke crisis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen