De gevolgen van belletje drukken

Als Karei thuis komt, vraagt hij meteen: „Papa, hoe heet mijn broertje? Gaat het goed met hem? " „Je broertje heet Corné." „Hé, net als Corné Baas. Dat is leuk, dan heb ik een vriendje en een broertje met dezelfde naam." „Gelukkig gaat het goed. Hij is heel klein, maar de dokter zegt dat het een sterke jongen lijkt."

De volgende dag is Karei jarig. Nu is hij geen negen meer, maar al tien! Samen met papa heeft hij nog hapjes kaas gemaakt met mandarijntjes en daarin prikkertjes met vlaggetjes. Hij heeft een mooie trein gekregen. Nog wel die trein, die mama eigenlijk te duur vond, toen hij er om gevraagd had. Papa heeft gisteravond ook de moeders van de vriendjes nog opgebeld om te zeggen dat ze een andere keer mogen komen. Karei vindt het nu niet erg meer dat hij nu al een broertje heeft gekregen. Hij voelt zich toch echt jarig. Dat komt ook door het trakteren op school. De jongens willen alle hapjes opeten. Als er nog maar één in zit, doet Karei de trommel gauw dicht. Uit school loopt hij samen met Corné naar huis. Bij het huis van meneer Mernen loopt hij het grintpaadje op. „Wat ga jij nu doen? ", vraagt Corné verbaasd. „O, wacht maar even", zegt Karei. Trring, tring „Dag meneer Mernen." „Dag Karei." Karei haalt z'n trommel te voorschijn, doet hem open en zegt: „Alstublieft, ik heb er één voor u bewaard. M'n broertje heet Corné en het gaat goed. Daag." „Wacht even jongen.

Zo snel ben je niet van me af. Hartelijk gefeliciteerd Karei en alsjeblieft." Meneer Mernen stopt Karei een briefje van vijf gulden in de hand. „Dank u wel meneer. Ik had niet gedacht dat ik ook nog wat van u krijgen zou. Moet ik morgen uw paadje nog eens harken? " „Graag Karei, tot ziens." „Daaag."

Van verbazing staat Corné met grote ogen en open mond te kijken. Karei moet wel lachen als hij Corné's gezicht ziet. Als ze verder naar huis lopen vertelt Karei hoe het allemaal in elkaar zit.

Kareis broertje is nu al weer een week thuis. Het heeft toch nog drie weken geduurd voordat hij thuis kwam. De zuster is allang weg. Eergisteren zijn de vriendjes van school op Kareis feestje geweest. Karei heeft veel kadootjes gehad. Hij gaat nu bijna elke dag naar meneer Mernen. Het is zijn grote vriend geworden. Meneer

Mernen heeft gezegd dat hij het kleine broertje ook graag een keer zou willen zien. Vandaag gaat dat gebeuren. Moeder komt om half vier met de kinderwagen bij school. Samen gaan ze dan naar meneer Mernen. De klas is nu aan het lezen. Karei weet helemaal niet waar het is. De school gaat bijna uit. Steeds kijkt hij naar buiten of hij moeder al ziet. Nu kunnen de andere kinderen zijn broertje ook zien. Wat is Karei trots op z'n broertje. Ja hoor, daar komt moeder! Als de kinderen naar buiten komen, rent Karei naar zijn moeder toe. Een paar kinderen kijken nieuwsgierig in de wagen. Broertje slaapt niet. Hij ligt met zijn ogen wijd open. Als ze bij meneer Mernen aankomen, slaapt hij als een roos. Meneer Mernen kijkt blij als hij de deur open doet. Karei zal nooit meer vergeten wat meneer Mernen zegt als hij zijn broertje ziet. „Karei, mijn jongen. Altijd als ik na het ongeluk een babytje zag, werd ik verdrietig en boos op de Heere omdat onze kindjes niet meer leven. Nu heb ik nog wel eens verdriet, maar toch is het nu minder erg. De Heere Jezus is immers ook voor mijn zonden geboren in de stal en gestorven aan het kruis. Ik hoop datje dit lieve kindje nog vaak komt laten zien. De Heere kan hem en ook jou, Karei, nog een nieuw hart geven. Bid daar maar veel om!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen