Mozes - De verkwikking des Heeren

En zij leiderden zich aldaar aan de wateren. Ex. 15 : 27b.

De Heere had het volk te Mara verzocht. Als we in de Bijbel lezen van de verzoeking Gods dan betekent dit dat de Heere beproeft. Wat te Mara is gebeurd moge ons tot nadenken stemmen. We hebben onszelf af te vragen wat wij in zo'n geval zouden hebben gedaan. Het volk murmureerde tegen Mozes zeggende: Wat zullen we drinken? Dit volk had even tevoren gezongen van de grootheid des Heeren. Nu blijkt dat het grootste deel alleen maar gezongen heeft met de lippen en niet met het hart. De Heere legt de toetssteen te Mara aan. Hij hoort wat het volk zegt. Wat zeggen zij? Zeggen zij: De God onzer vaderen is Dezelfde van gisteren, heden en tot in der eeuwigheid? Zou die God Die ons op zulk een wonderbaarlijke wijze heeft verlost geen water kunnen geven? Ach, vele zangers zijn murmureerders. Het blijkt dat het niet alles Israël is, wat de naam van Israël draagt. Iemand heeft terecht eens gezegd dat de edelste psalmen in Mara worden gezongen. Waar zongen Paulus en Silas Gode lofzangen? In de gevangenis. Waar schreef Bunyan zijn pelgrimsreis? Eveneens in de gevangenis.

Mozes riep tot de Heere, en de Heere wees hem een hout, dat wierp hij in dat water; toen werd het water zoet; zo lezen wij. Luther denkt hier aan het vloekhout des kruises. Christus droeg de bitterheid van de zonde. De gezondmaking van dood water te Mara is geschied op grond van bitter lijden en sterven van de gezegende Borg en Zaligmaker. De Heere beproeft en vermaant het volk te Mara. Op de beproeving en vermaning volgt een verrassing. Israël kwam te Elim en daar waren twaalf waterfonteinen en zeventig palmbomen. Gedurig lezen we in de Heilige Schrift dat de Heere Zijn volk verkwikt ter goeder uur. Datheen dicht in Psalm 68:

Gij verkwikt Uw volk goedertier En maakt dat een iegelijk dier (daarvan)

Daar woont zonder verderven Uw kinderen deelt Gij Uw goed In 't kruis geeft Gij hun goeden moed

Zonder troost zij niet sterven

Van de stamvader Jakob lezen wij dat hij te Beth-El kwam en aldaar vernachtte. Dat Beth-El is voor de arme zwerver een huis Gods en een poort des hemels geworden. Bij het ontwaken zegt hij: "Gewisselijk is de Heere aan deze plaats, en ik heb het niet geweten". Een woeste huilende wildernis werd voor Jakob een Elim. De Heere is aan alle plaatsen van Zijn heerschappij. Als Hij komt, brengt Hij alles mee. Daarvan heeft Jesaja gesproken zeggende: "En het dorre land zal tot staand water worden, en het dorstige land tot springaders der wateren; in de woningen der draken, waar zij gelegen hebben, zal gras met riet en biezen zijn". Welk een verrassing was het voor de herders in Efratha's velden toen een Engel des Heeren bij hen stond en de heerlijkheid des Heeren hen omscheen. Zij hadden evenmin als Jakob daarop gerekend. Waren zij de door God verkorenen om als eersten uit de mond des Heeren te mogen horen dat hun Zaligmaker geboren was? O. wat wordt het wonder dan groot dat de Heere naar zul ken omziet. Wat waren de discipelen verblijd toen de Heere Jezus in hun midden stond. Dagen van diepe duisternis en onzegbaar leed waren daar aan vooraf gegaan. De blijdschap was zo groot dat ze het eerst van blijdschap niet geloven konden. Zo wisselen de Mara's de Elims af Elim is een rustplaats voor vermoeide woestijnreizigers. De Heere maakt de vermoeide ziel dronken en vervult alle treurige ziel. En waar moeten de geestelijke pelgrims vooral rekening mee houden? Ze moeten niet vergeten dat Elim een tijdelijke rustplaats is. Het ligt voor de hand dat Gods volk gaarne in Elim wil tabernakelen, maar Elim is Kanaan niet. Er lag voor het volk van Israël nog een lange weg voor ze in Kanaan waren. Het aardse Kanaan is een schaduw van het eeuwige Kanaan der rust. Hoe aangenaam dan ook Elim moge zijn; het is niet te waarderen met hetgeen Gods volk te wachten staat. Het volk van Israël mocht onder de schaduw van de palmbomen uitrusten en aan de klaterende waterfonteinen mochten ze hun dorst lessen. Maar dan luidt het parool: Zegt de kinderen Israels dat zij voorttrekken. De rustplaats Elim is ook een voorsmaak van de eeuwige Sabbatsrust die de Kerk wacht. Er zijn rusthuizen die de naam Elim dragen. Welnu, ik hoop dat de bewoners van alle rusthuizen dit zullen lezen. Zijt ge een vreemdeling in Mesech? Woont ge in de tenten van Kedar? Zijt ge beroerd, ontsteld, verlegen? Ziet ge op tegen het naderende einde? Zij die God vrezen hebben niet te vrezen. Hij, Die belooft, is getrouw. Die het ook doen zal. De dichter van Psalm 91 zegt: "Hij zal u dekken met Zijn vlerken, en onder Zijn vleugelen zult gij betrouwen; Zijn waarheid is een rondas en beukelaar". Velen van Gods volk die een leven lang tegen de dood hebben opgezien, hebben de bijstand des Heeren mogen ervaren, zodat ze niet zijn verloren gegaan. Het volk van Israël legerde zich aan de wateren. Zo zal het Lam. Dat in het midden des troons is. Zijn volk weiden, en zal hun een Leidsman zijn tot levende fonteinen der wateren. De verloste Kerk zal straks niet meer vermoeid zijn, zij zal niet meer hongeren, noch dorsten. De zon zal niet meer op hen vallen, noch enige hitte. Zij zal staan voor de troon Gods met de palmtakken der overwinning in hun handen. Johannes zag de grow schare staande voor de troon, en voor het Lam. bekleed zijnde met lange witte klederen, en palmtakken waren in hun handen. En Die op de troon zit zal hen overschaduwen.

Waarder,

ds. A. Hofman.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen