Opa en Oma opvoeders van de toekomst?

De Welgestelde En Positieve Senioren (WEPSEN) zijn in opmars. Het is een groep vijftigers die bestaat uit vutters, doppers, en renteniers. Ze zijn zo jong als ze zich voelen, energiek en actief en hebben aardig wat geld te verteren. In veel gevallen zijn ze opa of oma. Wacht, dacht een slimme uitgever, opa's en oma's hebben kleinkinderen. En die moeten worden opgevangen, opgevoed, verwend en vertroeteld. Opvoeden gaat tegenwoordig natuurlijk heel anders dan vroeger. Daarom hebben wepsen voorlichting nodig. Het gat in de bladenmarkt was gevonden en het blad "Kleinkinderen" werd geboren. In november jl. verscheen het eerste nummer van dit tijdschrift voor grootouders, met artikelen over de basisschool, kindermode, speelgoed, kinderziekten, veiligheid in huis, kinderboeken, enz. Interessante lectuur.

Machtige generatie
Het blad begint met een enthousiast artikel onder de titel "De Wepsen hebben de toekomst". De vijftigers van nu zijn een machtige generatie, zo juicht het verhaal. ,,Nooit tevoren waren ze zo gezond, ontwikkeld, creatief en actief als nu. (...) Mensen worden nog steeds verliefd, krijgen kinderen, èn kleinkinderen. Maar, omdat de grootouders anders in het leven staan dan vroeger, wordt hun rol ook anders. Waarin de gezinnen vaak tijd ontbreekt om met engelengeduld spelletjes te doen of sprookjes voor te lezen, vullen oma en opa die leemte in. Ze hebben een auto en maken uitstapjes met de kleinkinderen, maar nemen ook de moeite om ze kennis te laten maken met de tram en de trein. Soms speelt de ' tweede-kansgedachte' mee. Met de kleinkinderen ondernemen ze dingen die ze eigenlijk, diep in hun hart, met hun eigen kinderen hadden willen doen. Maar, dat kwam er vaak niet van. Te druk, te veel bezig met het opbouwen van een eigen leven, te weinig financiële mogelijkheden misschien." Ziehier het profiel van de ideale opa en oma. Ze zijn zelfs milieubewust!

Oma-gevoel
,, Wat bleef, maar met een andere dimensie, is het 'oma-gevoel'", gaat het artikel verder. ,,De emoties zijn in wezen nog hetzelfde, maar het krijgen van een kleinkind is tegenwoordig een grotere mijlpaal dan vroeger. Dat heeft alles te maken met de kleinere gezinsomvang, met de keuze die volwassen kinderen hebben wanneer ze aan kinderen beginnen, met het uitstellen van die beslissing omdat veel vrouwen eerst een carrière willen opbouwen of gewoon nog een tijdje door willen werken." Het gaat erop lijken dat opa en oma een deel van de opvoedingvan hun kleinkinderen overnemen, omdat de werkende generatie daar geen tijd voor heeft. Zouden de ouders dan —diep in hun hart— niet het gevoel hebben dat ze liever zelf die leuke dingen met hun kinderen zouden willen doen? Of is het inmiddels een uitgemaakte zaak datje daar tegenwoordig nu eenmaal geen tijd voor hebt en datje moet wachten op je eigen tweede kans? Dus over dertig jaar met je kleinkinderen op stap, met héél diep in je hart het gevoel datje het toch liever met je eigen kinderen had willen doen? Maar misschien krijgje wel helemaal geen kleinkinderen en komt er dus geen tweede kans... Als opa en oma maar weinig kleinkinderen hebben, zullen de verjaardags- en sinterklaascadeaus des te groter zijn. En als een gezin slechts twee kinderen telt, die door vier grootouders verwend worden, is rivaliteit tussen de beide grootouderparen zeker niet uitgesloten.

Logeren
Is het dan verkeerd als de grootouders zich bezighouden met hun kleinkinderen? Zeker niet, want je kunt beide partijen nauwelijks een groter plezier doen. Een logeerpartij bij opa en oma is een van de spannendste dingen die er zijn in een kinderleven. Maar de vraag is: waarom doen we het? Is dat omdat pa en ma de handen vrij willen hebben en de kinderen daarom maar weg moeten? Of gaat het ons om het plezier van de kinderen? Dat het best eens fijn kan zijn als er één of twee woelwaters aan tafel ontbreken, wil ik niet ontkennen. Maar ik ben toch altijd erg blij als ze weer terugzijn. Ik denk dat ouders op z' n tijd best eens wat ontspanning mogen nemen zonder de kinderen. Oppas van oma kan dan heel fijn zijn. Vroeger leefden er vaak drie generaties onder één dak. Als opa en oma nog kras waren leverden ze hun aandeel in de opvoeding (en het werk). Maar de grootouders woonden toen niet bij kinderen in met als eerste doel de kleinkinderen op te voeden. Integendeel, het ging er vooral om dat de kinderen de bejaarde generatie tot steun konden zijn als de gezondheid minder werd. Onlangs werden in Apeldoorn de eerste zogeheten kangoeroewoningen in gebruik genomen, geschikt voor drie generaties. Hoewel de twee gezinnen elk een eigen ingang hebben, is het mogelijk dat men "binnendoor" bij elkaar over de vloer komt. Dat kan heel praktisch zijn. Maar ook hier is de vraag: worden de grootouders gebruikt als plaatsvervangende opvoeders, of hebben de kinderen het prijzenswaardige voornemen hun ouders tot steun te zijn? Het blad "Kleinkinderen" rept totaal niet over oude, hulpbehoevende opa's en oma's. Die passen ook volstrekt niet in het rooskleurige plaatje van actieve, energieke vijftigers. Als die machtige generatie wepsen straks 75 is en niet meer met de kleinkinderen op stap kan, hebben de kinderen dan wel tijd om naar hen om te kijken? Waarschijnlijk niet, want dan zijn de kinderen zelf wepsen, die op stap moeten met hün kleinkinderen. En of de kleintjes dan naar die ouwe opa en oma willen, is maar de vraag. Dan zijn opa en oma plotseling "gewone" bejaarden, die in het tehuis achter het glas zitten te wachten op bezoek. En misschien denken ze dan wel (diep in hun hart): Waar heb ik het allemaal voor gedaan? Je vader en moeder eren als ze je volop werk uit handen nemen is niet zo moeilijk. Maar het vijfde gebod blijft ook gelden als je ouders je volop werk bezorgen! Hoe zwaar dat soms ook kan vallen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen