"De Golfoorlog maakt me bang"

Ik ben een meisje van 20 jaar, en ik wil graag jullie raad vragen overeen voor mij groot probleem. De laatste maanden ben ik door allerlei omstandigheden heel anders gaan denken over dood en leven als ik vroeger deed. Ik besef heel sterk datje in dit leven eigenlijk geen enkele zekerheid hebt, alles gaat voorbij. Ik ben erg bang geworden om te sterven en vrees (vooral nu bij de Golfoorlog) het oordeel van God. Ik lees nu meer in mijn Bijbel en bid veel tot God, maar is dit alles daar wel een goed uitgangspunt voor? Is het niet de duivel die die angsten in mijn hart geeft? En als ik eens niet uitverkoren ben? Je moet toch God zoeken uit boetvaardigheid en ware liefde tot God?

De Heere werkt geen angst, wel droefheid in ons hart. Angst komt van de duivel, die veelal aansluit op zwakke plaatsen in ons karakter. Toch kan de Heere angst wel gebruiken. Zo is de Heere, Hij kan uit slechte dingen het goede laten voortkomen! De broers van Jozef hadden alleen maar slechte plannen toen zij hem in de put wierpen. En wat doet God? Hij gebruikt de zonde van de broers van Jozef om dezelfde zondige broers tijdens de hongersnood in het leven te behouden. Was Jozef niet in de put geworpen, hij zou nooit in Egypte koning geworden zijn. Zo is de Heere nog steeds. Hij gebruikt zelfs de duivel! De Heere staat overal boven! Is de duivel machtig, de Heere is almachtig! De duivel is o zo dom. Hij maakt je angstig, maar hij heeft niet door dat de Heere dat kan gebruiken om je des te meer aan Hem te verbinden.

Ontvluchten
Daarom is het niet verkeerd dat de ontwikkelingen in deze wereldje doen vrezen voor Gods oordelen. Het is niet verkeerd datje uit angst voor die oordelen meer in je Bijbel leest en ernstiger bidt. Integendeel! Alles wat ons naar God en Zijn dienst uitdrijft, is nuttig en goed. Het is niet voor niets dat we in de Schrift lezen dat we de toekomende toorn moeten ontvluchten. We lezen ook dat we ons moeten haasten omwille van ons leven. Dat zijn woorden in de Bijbel die ons aanspreken op onze liefde tot zelfbehoud en onze angst om verioren te gaan. In Gods Woord zien we daarvan een duidelijk voorbeeld in de bekering van de stokbewaarder. Er geschiedde een grote aardbeving. De deuren van de gevangenis gingen open en alle gevangenen konden zomaar ontvluchten. Door deze situatie aangegrepen wil de stokbewaarder zichzelf doden met een zwaard. We weten uit Hand. 16 hoe deze gebeurtenis uiteindelijk tot zijn bekering geleid heeft. Zo kan de Heere ernstige gebeurtenissen gebruiken om mensen stil te zetten. Het sterven van de een is meermalen het geestelijke leven voor de ander geworden. Het is ook bekend dat het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog voor verschillende mensen het middel tot bekering geweest is.

Goede wortel?
Nu vraag je jezelf af of je zoeken en bidden wel uit de goede wortel voortkomt. Moetje de Heere niet zoeken uit boetvaardigheid en ware liefde tot God? Natuurlijk! En dat ontbreekt bij jou? Dan moetje maar wachten tot je de ware liefde tot God ontvangen hebt en ga dan verder bidden... Kun je daarop wachten? Ikhoop datje het bidden niet kunt laten, ook al kun je voor je eigen besef niets van die hartelijke liefde tot de Heere bespeuren. Een verbroken hart is een vrucht van genade. Daarom ben je verkeerd bezig als je eerst de vrucht wilt hebben en dan pas de boom (bekering). Loop de Heere dan maar aan met een onboetvaardig hart. Houd dan maar aan zonder liefde tot Hem. De tollenaar voelde ook geen liefde tot God! Hij werd rijk gezegend. Armen worden door Hem met goederen vervuld! Onreine raven worden door de Heere ook gehoord! (Ps. 147:9)
P. S. Je vraag over het wel of niet uitverkoren te zijn, hopen we een volgende keer te beantwoorden. We kregen er nog meer brieven over.

Ik ben een meisje van 17 jaar oud, en ikzou u wat willen vragen. Op dit moment is het in het Golfgebied oorlog en ik ben best bang. In de Bijbel staat dat oorlogen en geruchten van oorlogen, aardbevingen enz. tekenen zijn, dat de eindtijd dichterbij komt, maar ik zou zo graag nog willen trouwen en een gezinnetje hebben. Nu ben ik best bang dat dat nooit zal gaan. Ik weet niet of andere jongens en meisjes daar ook wel eens aan denken. Ik denk daar best vaak aan, is dat gek? Oorlogen zijn er toch altijd al geweest en aardbevingen ook, maar het kan toch zo de wederkomst van de Heere Jezus zijn? Met mijn vriendin praat ik er ook wel eens over, maar dan kan ik me niet zo goed uiten, daarom wilde ik het aan u vragen.

Bedankt voor je brief, waarin je ons in je hart laat kijken. Daar worstelen vrees en verlangen met elkaar. Aan de ene kant is er de angst voor de Golfooriog en het gevoel dat dit wel eens het einde zou kunnen zijn. Anders gezegd: dat dit alles de wederkomst van de Heere Jezus inluidt. Maar aan de andere kant leeft in je hart het verlangen om nog eens te mogen trouwen en een gezinnetje te hebben. En terwijl je dit op papier zet, vraagjeje af of anderen daar ook wel eens aan denken. Laat ik maar met het laatste beginnen. Ik weet zeker dat je de enige niet bent. Ik herken het zelf trouwens ook; ik ben namelijk opgegroeid in de tijd van de koude oorlog. Als kind heb ik heel bewust de inval in Hongarije meegemaakt, de Cuba-crisis, de moord op president Kennedy, enz. Ik was bang voor de ontwikkelingen en het gevaar dat Rusland ook binnen zou vallen in Nederland en dat de grote verdrukking aan zou breken waar de Bijbel over spreekt. De vraag hield mij bezig of we wel toekomst hadden en zo ja, of het geen benauwde en angstige toekomst zou zijn.

Openbaring
In een andere vorm keerde dat weer terug toen onze eerste kinderen geboren waren. De spionageactiviteiten vanuit het Oostblok namen aan het begin van de jaren zeventig alleen maar toe. Grote, verzegelde vrachtwagens reden door Nederland met aan boord allerlei spionageapparatuur. Dat voorspelde weinig goeds. Wat zouden onze kinderen nog mee moeten maken? Juist in die tijd ben ik gaan preken uit de Openbaring. Daar vond ik een geweldige rust. Het gaat in dit laatste Bijbelboek immers over de dingen die met haast moeten geschieden. Dat moeten is geen noodlottig moeten. Het is hetzelfde moeten als in de vraag van de Heere Jezus aan de Emmaüsgangers: ,, Moest de Christus niet deze dingen lijden en alzo in Zijn heeriijkheid ingaan?" (Luk. 24:25). Het gaat precies zoals de HEERE wil, naar Zijn welbehagen. Héél de ontwikkeling van de geschiedenis ligt vast in Zijn handen. Hij regeert alle dingen naar Zijn doel, naar Zijn heeriijke toekomst.

Toekomst open
Maar deze troost is alleen ons deel als wij het eigendom zijn van onze getrouwe Zaligmaker Jezus Christus. Zoek Hem. Hij nodigt ons tot Zich. Hij wil de onze zijn. Hij is gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren is. En dat te mogen weten is het allerbelangrijkste. Hoe fijn het ook is om gelukkig getrouwd te mogen zijn, hoe groot het voorrecht van de

kinderzegen ook mag zijn: bij deze genade verbleekt alles. Daarom: strijdt om in te gaan! En als we de Heere Jezus mogen kennen? Dan mogen wij weten dat het altijd goed gaat. In Hem ligt de toekomst open. Verlang je dan niet weer om nog eens te mogen trouwen en een gezin te ontvangen? Nou en of, want dat is helemaal geen zondig verlangen. Integendeel, het is ingeschapen. Ook kinderen van God die jong moeten sterven, kennen nog hun verlangens. Wat zouden zij graag hun kinderen op zien groeien. Hun trouwdag mee willen maken. De kleinkinderen zien komen. En vul maar in. Dat is toch geen zonde?! Integendeel, we zijn geschapen om te leven. Maar het wonder is wel dat we zien dat de HEERE Zelf Zijn kinderen doet zien dat hun een beter lot bereid is en dat Hij hen ook tot een hartelijke overgave brengt. Zo is het nu ook met de wederkomst: als het zo ver is, dan zal dat voor Gods kinderen geen vroegtijdig einde betekenen, maar eeuwige, onuitsprekelijke vreugde, waarbij al het tegenwoordige verbleekt. Dan zal niemand van hen het gevoel hebben iets gemist te hebben. Hun vreugde zal dan juist ten hoogste toppunt stijgen. Daarom nogmaals: Zoek de HEERE!

Niet opgeven
Maar moet je je dan maar je veriangen opgeven? O néé, het een hoeft niet te strijden met het andere. Luther zei immers dat hij ook als hij wist dat de Heere Jezus morgen zou komen, hij toch de appelboom zou planten die hij vandaag van plan was te poten? Zo mag je ook in de schaduw van Christus' wederkomst het leven leven. Wij zullen het in de verwachting van Christus' komst wel anders leven. Dan bid je nu ook om een jongen met wieje de HEERE mag vrezen: om samen met brandende lampen Hem tegemoet te mogen gaan. Zo heeft iedere dag zin. Dan kan er zelfs één seconde voor Christus' wederkomst nog een kind geboren worden. Als dat kind door zijn/haar moeder net als David van moeders schoot af op de HEERE geworpen is, dan zal het kind het echte leven genieten op de nieuwe aarde. Proef je hoe dit alles anders maakt? Ik gun je een trouwdag, maar boven alles hoop ik datje de bruiloft van het Lam zult vieren. Tot die bruiloft mag ik je nodigen. Die uitnodiging mag zelfs klinken in de heggen en de steggen! Wat is daarop je antwoord? Je hoeft aan de Heere niet te vragen je verlangens weg te nemen, maar wel of Hij het verlangen om Zijn eigendom te mogen zijn in je hart legt als je grootste verlangen! Van harte Gods zegen en nogmaals dank voor je vertrouwen!

Ik ben een meisje van 14 jaar. Ik denk vaak aan de oorlog in de Golf. Saddam Hoessein is een vreselijke vijand. Maar toch staat er in de Bijbel dat je je vijanden moet liefhebben. Zouden we Saddam Hoessein dan ook moeten liefhebben? Wat deze man doet is toch duivels?

Jouw vraag is heel herkenbaar. Hij werd mij van meer kanten gesteld. Wij horen onze vijanden lief te hebben. Onze persoonlijke vijanden die ons iets misdaan hebben. (Tussen twee haakjes: dat betekent nog niet datje hun goddeloze leven lief moet hebben! Integendeel, dat moeten we haten en ontvluchten!) Bij Saddam Hoessein heb ik echter een ander gevoel. Hij is niet zomaar een verblinde zondaar. Integendeel, zijn gruweldaden uit het verleden en ook in het heden zijn beestachtig en dat in heel diepe zin. Paulus kon de heidense keizer nog Gods dienaar noemen en voorbede vragen voor de overheid, maar Nero (de grote christenhater en -vervolger) wordt in de Openbaring getekend als het beest. En wat is het enge van het beest? Dat hij willens en wetens een verbond met de satan gesloten heeft. Voor het beest wordt in de Openbaring niet gebeden, zoals we voor de duivel niet bidden kunnen. En is dat niet wat ons bij Saddam doet huiveren? Openlijk bralt hij helse taal uit. Hij ontpopt zich op afschuwelijke wijze als een yijand van God en van Israël.

Bidden
Let wel: dat betekent niet dat wij vleselijke haat tegen Saddam mogen koesteren. Dat wij hem graag eigenhandig in een gehaktmolen zouden willen stoppen. Dan zijn wij net zo vleselijk. Maar het betekent wel dat wij met David het niet kunnen hebben dat Goliath de slagorden van de levende God hoont. Daarom kunnen wij niet anders dan bidden dat de HEERE Zelf deze goddeloze mond zal stoppen of een David zal doen opstaan, opdat de wereld wete dat Hij leeft. Lees in dit verband ook het slot van Ps. 139 eens na. Mijn antwoord is vrij kort, maar ik hoop dat het duidelijk genoeg is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen