Stadstuinstukjes

De knoppen van de rododendron kleuren! Dat lijkt niet zo bijzonder, maar is het in dit geval wel. Achter in onze tuin staan drie rododendrons. Tegen de schuur, met ernaast een metershoge conifeer. Een van de drie krijgt echt nauwelijks licht en water; dat houden de conifeer waar hij half onder staat en het overstekende schuurdak tegen. Deze rodo ziet er dan ook het minst fraai uit: klein, verkreukeld, half verdord blad... Toch wilde ik 'm een kans geven. We hebben hem verplant naar een plek waar hij alle ruimte heeft. Het plantgat is gevuld met koemest en nieuwe tuinaarde. En veel water. Je ziet hem bijkomen! De kleine, groene puntjes worden echte knoppen, steeds dikker, en jawel hoor, gisteren meldde mijn man: „De knoppen van de rododendron beginnen uit te komen!" Over welke rodo het ging hoefde ik niet te vragen.

Ik heb weer eens een wanhopige poging gedaan om het zevenblad uit te roeien. Het breidt zich via de wortels eindeloos uit. Als je alles mèt wortel weghaalt en dan elke dag de toch nog opkomende onkruidjes verwijdert, schijn je er na een jaar van af te zijn. Zucht. Met een klein harkje heb ik gepoogd de wortels bloot te woelen, maar heel vaak braken ze alsnog af bij het weghalen. De vier jasmijnstruiken zijn ook gehuld in zevenblad. Eén hebben we al uitgegraven, om het wortelgestel vrij van onkruid te maken. De andere drie moeten nog. Weet u niet wat zevenblad is? Gefeliciteerd!

Of we nog belangstelling voor een sering hadden, vroeg m'n vader. Hij zat er met drie in z'n maag, die gezaaid waren door hun eerste. Even aarzelde ik. Niet vanwege de mooie struik, maar waar moet-ie staan? Toen schoot me de lege plek op de erfscheiding in gedachten, waar de buren hun boerenjasmijn verwijderd hebben. ,Ja graag!" We kregen ze alle drie; nummer twee siert nu het openbaar groen en de derde staat in de voortuin. Wie weet lukt het in de schaduw.

„Wat dat toch voor een plant is!" Op drie plaatsen in de tuin kwam iets op dat ik niet kon thuisbrengen. Het is geen onkruid, geloof ik: Het staat zo keurig op die drie plekjes alleen. Toen kwam er een knopje. Met later een rode bloem. Die heeft wel iets bekends, maar ik kan me niet herinneren dat ik hier iets gezaaid heb. „Leuk, heb je anemoontjes?" zegt m'n moeder op een keer, wijzend naar de uitgebloeide plant. Oh, zijn het anemonen? Had ik die dan gezaaid? Moeder heeft het over bolletjes. Wacht eens even, ik heb afgelopen najaar een groot bloembollenpakket in de grond gestopt. Waarschijnlijk zaten daar ook anemonen bij! Tja, een kenner ben ik nog niet. (Later vind ik in een lade een briefje waarop ik heb geschreven waar welke bollen zijn geplant. Jawel hoor, de anemonen staan er keurig bij).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen