Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Vroege lente

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vroege lente

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het lengen der dagen door het hoger klimmen van de zon, doet ons bij voorbaat vertoeven in het heerlijke lentegetij, clat door iedereen met verlangen wordt verbeid. Als februari ons wat eerstelingen geeft van cle heerlijke lentedagen, clan nemen we clat nog niet zo serieus, omdat we voorvoelen, dat de grimmige winter nog eens een aanval zal doen en we weer ietwat teruggedrongen worden tot de koude doodse natuur. De lentetekens in februari zijn aarzelend: men weet niet wat er nog komen kan; men durft het niet uit te spreken, dat de lente is verschenen.

Geen wonder clat deze aarzeling, dat beginnen van het nieuwe jaargetijde, sterk wordt ondergaan door mensen, die afgestemd zijn op het wisselen van de seizoenen door een tere gevoeligheid.

Een dichteres, die na de bevrijding debuteerde, heeft dit gevoel in woorden weergegeven. Ik bedoel Hannie Michaelis clie in „De gids" (jaargang 1950) schreef:

FEBRUARI

De hemel heeft cle bleke tint van geheimzinnig ongeboren leven clat overal en nergens is. Onzichtbaar heeft het zich geweven door 't fijne rag van hunkerende takken.

Men merkt dat in cleze regels nauwelijks rijmwoorden voorkomen. Toevallig rijmen de woorden leven en geweven op elkaar; toevallig, zeg ik, want in het verdere van het gedicht is er van „rijm" niets meer te bespeuren. Dat is ook de bedoeling van de dichteres niet. Een gedicht behoeft geen rijmpje te zijn; mag het niet zijn, want rijmelarij is geen poëzie. Er worden vertelseltjes op rijm gepubliceerd, maar deze „rijmpjes" hebben met verskunst niets uit te staan. Bij poëzie gaat het om cle stemming clie overgebracht wil worden op de hoorder; om cle ontroering clie een dichter onderging en die geuit moest worden, omdat de woorden niet meer binnen wilden blijven,

De dichteres gaat nu verder om dat ongeboren leven, dat geheimzinnig wacht en daardoor overal en nergens is, na te gaan:

In wachtend water opent het zijn ogen, glimlachend in het schaduwloze licht, en ademt in cle zwakke wind.

In enkele woorden wordt hier veel gezegd. Wachtend water, dus de ijskorst van de winter is verdwenen; schaduwloze licht, de zonnestralen zijn nog niet als in de zomer, zo fel, clat er grote schaduwen vallen door het geweldige van cle zonnebrand; zwakke wind, de gure winterstormen zijn er niet meer. E11 dan gaat het verder:

En langs cle gevels van cle huizen rijst hoog boven cle daken uit de droom van het gezegend jaargetijde:

Wat is clat gezegende jaargetijde? Het ontkiemen van cle zaden en het ontluiken van knoppen van bloesem en blad, opdat er straks vruchten zullen te zien zijn:

een hoopvol, aarzelend ontkiemen, clat oplaait in een wervelende bloei om daarna langzaam en bezonken vrucht te dragen.

Ilier zinspeelt cle dichteres ongetwijfeld ook op haar dichterschap, dat ook schuchter begint en wellicht langzaam tot ontplooiing zal komen.

Maar nog meer: de dichteres werd geboren in 1922 en heeft dus cle verschrikkingen van cle oorlog meegemaakt en heeft gezien clat al wat cle mens opbouwt in één ogenblik verdelgd kan worden; clat er schier geen moed overbleef om verder te gaan leven. Maar zie, nu moet het leven weer voortgaan, wel aarzelend, maar toch hoopvol: niet bij cle pakken neerzitten, maar met nieuwe levensmoed voort, zoals het gaat in de natuur; na cle winter komt cle lente.

Zij, clie geen levensmoed meer hebben, zullen doelloos cleze aarde betreden en die zullen niet reageren op cle eerste ritselingen van nieuw leven; nog erger: ze zullen vijandig het ontluikende leven begroeten, in cle waan dat het leven niets goeds meer te bieden heeft.

Zij, clie geen oog hebben voor het jonge leven, clat staat te komen, zullen ook niet opmerken het telkens terugkerende wondere gebeuren in cle natuur, clat cle vaste wetten volgt, door cle Schepper van alles gegeven.

Wie daartoe niet werd voorbestemd dwaalt als een leeg omhulsel door cle straten, beschaamd, met een gebogen hoofd en een verkleumd, vijandig hart, clat talmt het voorjaar te begroeten.

INDEX.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 22 maart 1957

Daniel | 8 Pagina's

Vroege lente

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 22 maart 1957

Daniel | 8 Pagina's