Even langs bij cultuurschilder De Harder

Ik hoop dat er een plaats in Spakenburg komt waar ik deze schilderijen permanent kan laten zien. Ze horen in deze plaats." Dit verlangen wordt uitgesproken door Bertus de Harder uit Spakenburg. Hij legt al enkele jaren de oude Spakenburger cultuur vast op doek. „Het begon in 1990. Ik ben gestart met potloodtekenen. Alles wat je ziet, heb ik mezelf aangeleerd. Wel heb ik les in technieken van Roel de Jong. Hij behandelt dingen als: Hoe zet je een schilderij op en hoe bouw je het uit? Welke tonen in de ondergrond, en hoe zet je die hjn voort? Roel geeft nuttige tips en stimuleert mensen om meer uit zichzelf te halen.

Kledingstuk
In '91 begon ik met schilderen en in '92 was mijn eerste schilderij af. Ik heb het "De Muurbloem" genoemd. Het stelt een oud Spakenburger kledingstuk voor dat aan de muur hangt. Ik heb er maanden lang twintig uur per week aan gewerkt. Als je doorzet, kun je een hoop doen, dat zie je. Ik heb een perfectionistische tik. Wat ik doe moet perfect zijn. Ik ben in feite over geen enkel schilderij tevreden, maar je moet gewoon een keer stoppen. Ik ben wel blij met ieder schilderij. Ik bouw er een band mee op. Als je maandenlang met die twee kledingstukken bezig bent, schilder je elk verzetje. Dan gaat het leven van de dragers als het ware voor je leven. Ik voel en zie dan wat van het leven van die vrouw."
Bertus stelde zijn schilderwerk ten toon in het historisch museum 't Vurhuus in Spakenburg. Hij heeft ervoor gekozen om de verhalen van het schilderij erbij af te druken. „Zo ontneem je de mensen misschien een stuk fantasie. Maar zonder dat verhaal komen ze misschien niet bij dat stukje cultuur terecht. Ik wil ze mijn verhaal bij het schilderij vertellen. Dat verhaal vertelt iets over Spakenburg, over de cultuur die vervangen wordt en over de mensen uit die cultuur." Om dat verhaal te leren kennen gaat de Spakenburger op bezoek bij diverse oude autochtone dorpsbewoners. Hij geniet daarvan: „Het leven van vroeger gaat dan voor me open. En die mensen zeggen zo vaak: 'Bedankt dat je langs kwam want het was zo fijn om erover te praten.'"

Sociaal leven
Tijdens het maken van zijn eerste schilderij had de bevlogen kunstenaar wel een probleem. „Mijn sociale contacten minimaliseerden in die tijd. Dat is gelukkig weer hersteld. Toch is een kunstenaarsleven hard. Er wordt erg veel tijd in gstoken die in feite niet wordt terugbetaald. Ik heb de kunstenaarscrisis al achter de rug. Op een gegeven moment stond ik voor de vraag: Ga ik er mijn beroep van maken of blijf ik het naast mijn werk doen. Ik heb gekozen voor het laatste. Ik wil mijn schilderijen niet verkopen. Het zijn stukjes van mezelf Het is jammer dat er voor de kunst geen financiële steun bestaat. Was er ondersteuning of sponsoring, dan zouden kunstenaars veel meer kunnen bereiken. In de sportwereld worden goede prestaties begeleid door trainers en gesteund door sponsors. Waarom in de kunstwereld niet?" vraagt de deeltijdkunstenaar zich af. Voorlopig schildert hij verder in de avonduren. En dat dat ook waardevolle kunst oplevert, bewijzen de muren van zijn woonkamer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen