Na echtscheiding ontstaat groot Htteken op de ziel

Wat werkt de zonde ook in het huwelijk, een heilige instelhng van God, ontwrichtend en levensverwoestend door. Het maakt het nadenken over verbroken huwelijksrelaties geenszins eenvoudig. Ik realiseer mij, dat ik wellicht bij vele lezers oude wonden openscheur. Voorzichtigheid is hier geboden. Het past ons zeker in spreken en denken over zo'n delicaat onderwerp de nodige voorzichtigheid in acht te nemen. Juist door onnadenkendheid wordt het verdriet, veroorzaakt door echtscheiding binnen de christelijke gemeente, verzwaard. Lichtvaardig spreken en veroordelen heeft al menig mensenleven geruïneerd. Te weinig wordt erbij stilgestaan welk een wereld van leed er op een mens afkomt, wanneer hij betrokken raakt bij echtscheiding. Dit raakt niet alleen de man en vrouw die, door welke oorzaak dan ook, menen niet langer met elkaar door de band van het huwelijk verbonden te kunnen blijven. Maar ook de kinderen die uit dit stukgelopen huwelijk geboren werden; de wederzijdse ouders en andere bloedverwanten. In het uiterste geval kan het zelfs een hele gemeente in opschudding brengen. „Dit hadden wij nooit verwacht!" Hoevelen zullen deze opmerking gemaakt hebben, die zelf na jaren tot een zelfde stap komen. Het werd niet voor mogelijk gehouden. En toch!

Niet echt gelukkig
Hoe kon het ooit zo ver komen? Is scheiding dan echt de enige oplossing in de zorg en de (dikwijls) niet uitgesproken moeiten, die het huwelijksleven onder spanning kunnen hebben gezet? Moet niet iedereen die uit eigen trieste ervaring weet wat het is om gescheiden te zijn, het beamen dat niemand door het verbreken van zijn huwelijk écht gelukkig kan zijn. Ook al schijnt het dat sommigen zichtbaar opgelucht zijn, wanneer zij na jarenlange kwellingen van hun huwelijkspartner "verlost" zijn geworden. Laten wij ons niet vergissen. Het kan wel degelijk slechts "schijn" zijn. Niet meer, want echtscheiding kan tijdelijk een oplossing zijn, maar de praktijk wijst toch uit dat er alleen slachtoffers overblijven. Eén groot litteken blijft er achter op de ziel van hen die hun huwelijk door echtscheiding ontbonden. Kon het niet voorkomen worden? Waar ging het mis?

Geheel anders
Welk huwelijksleven is geheel vrij van spanningen en zorgen, die uiteindelijk kunnen leiden tot een scheiding? Moeten wij bij het verwerken van geschonden verhoudingen binnen het huwelijk en gezinsleven ons niet veel meer laten leiden door Gods Woord? Om niet te vervallen in hetzelfde kwaad van de wereld om ons heen? Geldt ook hier niet het apostolische vermaan: „Gij geheel anders!" Levend onder het Woord mogen wij ons toch niet laten infecteren door de geest van liefdeloosheid, die kennelijk in staat is om de liefde uit te blussen, die eens gekend werd. Hierdoor worden ogen verblind en harten versteend. Dan is de voedingsbodem gelegd waarop de mens kan komen tot de meest verschrikkelijke daden. Nauwelijks is het te verstaan, hoe weinig erbij stilgestaan wordt dat het huwelijk niet maar een vorm van samenleven is, maar door God is ingesteld. Allen die aan het begin van de huwelijksweg Gods zegen hebben gevraagd, beleden daarmee toch, dat zij zich door Gods hand samengebracht zagen. Wat Hij samenvoegt, schelde de mens niet (Matth. 19:6). Wie daaraan voorbijgaat, roept het lijden onnodig over zich.

Geknield voor God
De praktijk wijst helaas uit dat waar het huwelijk ontwricht is, mensen zich niet maar zonder meer laten gezeggen. Zelfs niet door Gods Woord! Vreselijk, maar waar. Tekenend voor ons verdorven bestaan. Wat staat ons dan te doen? Pastoraal. In ieder geval terug in gedachten naar dat onvergetelijke moment, dat man en vrouw geknield lagen voor Gods aangezicht. Kan dat zomaar uit ons levensboek worden gescheurd? Ons "ja-woord" voor God kan nooit meer ongedaan worden. Wat zegt het Woord ons, waarmee ons huwelijk kerkelijk werd bevestigd? Is dat Woord niet bij machte om ons te bekeren? Ons tot inkeer en weer tot elkaar te brengen? Om het geheim van het door God gewilde huwelijk te gaan verstaan. „Deze verborgenheid is groot" (Ef 5:32a). De liefde van Christus tot Zijn gemeente in overgave en zelfverloochening, moet beleefd en beoefend worden in de heilige verbintenis tussen man en vrouw.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen