Just between friends

Het is haast niet te hegrijpen dat die lange vakantie van maar liefst 10 weken nu echt voorbij is. Het was een drukke, gezellige, warme tijd. Foppe heeft een heleboel achterstallige karweitjes weggeiaerkt; vanmiddag net voor het eten heeft hij nog even wat plinten geverfd. Toen de verbouwing net achter de rug was, heb ik het meeste schilderwerk gedaan, maar als ik Foppe bezig zie moet ik in hem de meester (!) erkennen. Het resultaat is misschien hetzelfde, maar Foppe doet het twee keer zo snel, ogenschijnlijk moeiteloos en je zal geen spatje verf op hem vinden. Nee, laat mij maar achter een naaimachine zitten...
Ik ben blij dat de scholen weer beginnen. Ik vind het best moeilijk om de jongere kinderen zinvol bezig te houden. Gelukkig kunnen Wilberd (10) en Steven (8) goed met elkaar overweg maar als ze ondeugend zijn is het ook "doublé trouble". Als je er bij stil staat wat er allemaal mis had kunnen gaan, ook met Wieger (bijna 14) die urenlange fietstochten heeft gemaakt met zijn vriend Trevor, dan is er veel reden tot dankbaarheid. Ook zijn we erg blij dat Liesbet (15) en Wieger hard willen werken en zo aardig wat dollars hebben verdiend. Het helpt enorm voor het budget als ze hun eigen kleren kunnen bekostigen.
Dat is trouwens een heel nieuwe ervaring om je kinderen groter, maar ook zelfstandiger te zien worden. In het begin kon ik ze amper iets zelf laten doen; met een vracht aan raadgevingen stond ik er dan met argusogen bij. Langzaamaan heb ik geleerd ze rustig hun gang te laten gaan, en nu maak ik er dankbaar gebruik van. Je komt er wel achter datje kinderen geen kopietjes zijn van jezelf, maar unieke jonge mensen met hun eigen talenten. En dan word je weer bewust van het feit dat de kinderen ons niet toebehoren, maar aan ons uitgeleend zijn door hun Schepper. Zo heeft onze Wendy (12) zich ontpopt als een handige huisvrouw. Vanavond heeft ze nog een heerlijke boterkoek gebakken en haar broertjes een bad gegeven. Fijn hoor, want wij moesten de schoolbus ophalen, die eindelijk klaar was. De eerste paar weken hoop ik in te vallen voor een andere buschaujfeur, die momenteel een toeristenbus bestuurt bij de Niagara Watervallen. De grote zwart-gele bus staat nu glimmend op onze oprit te wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen