De Praedestinatie.

De predestinatie is het besluit Gods aangaande den eeuwigen staat der redelijke schepselen. Redelijke schepselen zijn engelen en menschen; mitsdien is er een predestinatie, d.w.z. een verkiezing en verwerping van engelen, zoowel als van menschen.
Deze korte definitie zal ons stof te over bieden om het gewichtvol leerstuk der prsedestinatie te behandelen en tegen de gruwelijke ketterijen te verdedigen. Wij stellen ons voor eerst van de prsedestinatie als geheel te spreken en daarna in het bijzonder van hare beide deelen, n.l. de verkiezing en de v er nier ping.
Wat de predestinatie of voorverordineering betreft zij opgemerkt, dat het woord soms een ruimer beteekenis in de Heilige Schrift heeft dan alleen in betrekking den, eeuwigen gelukstaat der redelijke schepselen. Zoo b.v. in Hand. 4 : 28 en 1 Cor. 2 : 7. Echter wordt het meer bepaald gebruikt in Rom. 8 : 29, in betrekking de uitverkiezing tot zaligheid. Wij verstaan het, blijkens de gegeven definitie, in den ruimen zin, als bepalend beide de verkiezing en de verwerping der redelijke schepselen.
De Schrift spreekt van de Verordineerimg op vele plaatsen, als een daad van Gods, souverein welbehagen. Wij noemen slechts:
Matth. 11 : 26: Ja, Vader, want alzoo is geweest het welbehagen voor U.
Hand. 13 : 48- Als nu de Heidenen dit hoorden, verblijdden zij zich, en prezen het woord des Heeren; en er geloofden zoovelen, als er geordineerd waren tot het eeuwige leven.
Rom. 8 : 28: En wij weten, dat dengenen, die God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede, namelijk dengenen, die naar Zijn voornemen geroepen zijn.
Want die Hij tevoren gekend heeft, die heeft Hij ook tevoren verordineerd, den beelde Zijns Zoons gelijkvormig te zijn, opdat hij de eerstgeborene zij onder vele broederen.
En die Hij tevoren verordineerd heeft, deze heeft Hij ook geroepen; en die Hij geroepen heeft, deze heeft Hij ook gerechtvaardigd; en die Hij gerechtvaardigd heeft, deze heeft Hij ook verheerlijkt.
Rom. 9 : 11: Want als de kinderen nog niet geboren waren, noch iets goeds of kwaads gedaan hadden, opdat het voornemen Gods, dat naar de verkiezing is, vast bleve, niet uit de werken, maar uit den roepende.
Rom. 9 : 22, 23: En of God, willende Zijnen toorn bewijzen, en Zijne macht bekend maken, met vele lankmoedigheid verdragen heeft de vaten des toorns tot het verderf toebereid.
En opdat Hij zou bekend maken den rijkdom Zijner heerlijkheid over de vaten der barmhartigheid, die Hij tevoren bereid heeft tot heerlijkheid?
2 Thess. 2 : 13: Maar wij zijn schuldig altijd God te danken over u, broeders! die van den Heere bemind zijt, dat u God van den beginne verkoren heeft tot zaligheid, in heiligmaking des Geestes, en geloof der waarheid.
1 Petr. 1 : 2: Den uitverkorenen naar de voorkennis van God den Vader in de heiligmaking des Geestes, tot gehoorzaamheid en besprenging des bloeds van Jezus Christus: genade en vrede zij u vermenigvuldigd.
Deze voorverordineering niu is
een besluit Gods.
Gaat Gods besluit over alle dingen, zeker gaat het ook over den eeuwigen staat der redelijke schepselen. Wie ontkent dat de praedestinatie is het onveranderlijk, eeuwig besluit Gods, maakt God afhankelijk van het schepsel of vervalt in ’n Stoïcijnsch noodlot. Van tweeën een, of de verdoemenis en zaligheid zijn door Gods besluit bepaald, of zij hangen van het schepsel zelf af. Dit laatste te stellen is God in Zijn Wezen aantasten, gelijk wij in het vorig hoofdstuk klaar zagen De prsedestinatie ijsi een eeuwig, onveranderlijk besluit Gods.
De eigenschappen die wij in het hoofdstuk van de besluiten behandelden, gelden mitsdien ook voor de prsedestinatie.
In de allereerste plaats is de voorverordineerinig' een in het Wezen Gods inblijvende daad Zijner souvereiniteit.
Rom. 9 : 21: Of heeft de pottenbakker geene macht over het leem, om uit denzelfden klomp te maken het eene vat ter eere, en het andere ter oneere?
De oorzaak van verkiezing en verwerping ligt mitsdien niet in het schepsel. Alle bewegende of voorwaardelijke oorzaken buiten God, hetzij die gezocht worden in het goed- of in ’t kwaaddoen van het schepsel, zijn hier ten eenenmale uitgesloten. Niet de vrije willekeur van het schepsel beslist, maar eeniglijk en alleen Gods souvereine wil.
Rom. 9 : 16: Zoo is het dan niet desgenen, die wil, noch desgenen, die loopt, maar des ontfermenden Gods.
De apostel leert ons nadrukkelijk, dat God, willende Zijn toorn bewijzen en Zijn macht bekend maken, de vaten des toorns tot het verderf toebereid, verdragen heeft; en opdat Hij zou bekend maken den rijkdom Zijner heerlijkheid over de vaten der barmhartigheid, die Hij te voren bereid heeft tot heerlijkheid. Rom. 9 vers 22, 23. Tot het verderf zijn de vaten des toorns bereid, gelijk bereid zijn tot heerlijkheid de vaten der barmhartigheid. Noch eenige deugd in deze laatsten, noch de val en zonde in de eersten komen in de prsedestinatie in aanmerking. Gods slouvereipiteit beslist hier geheel en volkomen.
De prsedestinatie is dan ook niet in. de eerste plaats een daad van Gods recht of barmhartigheid. doch van de vrijmacht Gods, gelijk Paulus in geheel Rom. 9 zoo nadrukkelijk leert. (Zie acta Synode Dordrecht 107 sessie, Chauncey Westm. Cat.)
Over de souvereiniteit Gods als de beslist eenige oorzaak der verkiezing is geen geringe strijd ontstaan met de Pelagianen en. Socinianen en voorts met de semi-Pelagianen, Remonstranten en Lutherschen.
De grove Pelagianen en Socinianen gaan zoo ver, dat zij elke bepaling in Gods besluit ontkennen van zaken die de mensch vrijwillig verricht. Zelfs de Pelagiaansche leer van voorgezien geloof en goede werken verwerpen deze ketters, die vol zijn van gif der hel, zoowel als voorgezien ongeloof en kwade werken als oorzaken der verwerping en dat alleen omdat zij den mensch in de beschikking van zijn eeuwigen staat onafhankelijk stellen van God.
Arminius en zijne volgelingen stellen dat in de voorverordineering:
a. Christus tot een Middelaar gegeven is om de zonde te niet te doen;
b. de zaligheid beschikt is voor degenen die door eigen krachten zullen gelooven en zich bekeeren, gebruikend de middelen die God daartoe geeft;
c. zij ter zaligheid verkoren zijn van wie God voorzag dat zij gelooven en zich bekeeren zullen.
Rome leert de voorgeziene goede iverken als oorzaak der verkiezing, terwijl de Lutherschen spreken van een voorgezien geloof als oorzaak der verkiezing en van een voorgezien ongeloof als 'oorzaak van de verwerping.
Het behoeft geen verder betoog dat al deze dwalingen, die de souvereiniteit der prsedestinatie loochenen, in den mensch een vermogen leggen, dat hij door zijnen val niet bezit. De doodstaat des menschen wordt geloochend', God van Zijn eer en heerlijkheid beroofd en afhankelijk van het schepsel gesteld. Ook is de prsedestinatie bij Pelagianen en semi-Pelagianen geen voorverordineering meer van personen, maar alleen een bepaling omtrent staat en, toestand, niettegenstaande de Heere uitdrukkelijk verklaart: „Jacob heb Ik liefgehad en Ezau heb Ik gehaat” (Rom. 9 : 13).
(Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen