De vraag naar de ware dankbaarheid

Allerwegen wordt in de maand november weer de jaarli jkse dankdag gehouden, waarop we mogen terugzien op de onverdiende bemoeienissen des Heeren met ons gehouden. Bijzonder wel heeft Hij het gemaakt cn het betaamt ons dan ook daarmee in Hem te mogen eindigen.

Dit woord is genomen uil de geschiedenis van de tien melaatsen, waarvan er een. een Samaritaan, God dc eer mag geven, neervallende aan Christus' voeten.

In liet leven van deze man is een wonder gebeurd, evenals bij dc andere negen. Melaats zijn zc cn vanwege deze vreselijke, ongeneeslijke ziekte die een beeld is van onze zonde, welke niet anders dan de dood ten gevolge heeft, zijn alle verschilen weggevallen. Allen moeten ze ondervinden dat hun lichaam geheel aangetast is. Daar is in dit opzicht dan ook geen onderscheid tussen de negen die behoren tot het volk der Joden en die ene. die een Samaritaan is. Allen delen ze in dezelfde kwaal.

Ook al is er aan de zijde van deze mensen geen onderscheid, de Heere heeft van eeuwigheid reeds onderscheid gemaakt uit enkel soevereiniteit. Onderscheid waar het niet is van nature en dat blijkt hier uit de vrucht.

Deze vreemdeling mag de Heere erkennen aan Zijn voeten. Evenals de anderen heeft hij geroepen: ..Ontferm U onzer!".

Ze zijn verhoord cn als ze op Zijn woord tot dc priester gaan. worden ze gewaar dat ze gereinigd zijn van hun melaatsheid. En toch is er zo'n groot verschil. Negen doen hun plicht, zoals de Heere hen opdraagt maar een. de Samaritaan, leert zijn schuld, zijn nood. onwaardigheid en rechteloosheid in/even voor Hem.

Hij heeft niet genoeg aan de vorm. het gaan in de weg van Gods instellingen, maar hij ontvangt ccn verbroken hart, door schuldbesef getroffen en verslagen als het rechte dankoffer dat door Hem nooit is veracht geweest omdat de Heere verheerlijkt wordt in Zijn eigen werk. Hij is geringer dan alle weldadigheid hem geschonken. Beschamend!

Waar zijn nu de negen, de anderen die ook genezen zijn? Deze vraag komt ook tot ons in deze dankdagtijd en wijst ons op onze grote schuld. Zijn er bij ons verdiensten? Zonder ware verootmoediging vanwege het welverdiende oordeel Gods behaagt ons danken dc Heere niet. We mochten allen wel inkeren. Zijn we tezamen niet van 't heilspoor afgegaan en hebben God op 't hoogst misdaan als land en volk maar ook kerkelijk en huiselijk, ja persoonlijk?

De Heere heeft ons gedragen en verdragen. Hij is goedertieren over ondankbaren en bozen. Een schone zomer, een rijke oogst, onverdiende weldaden hebben we ontvangen in velerlei opzicht. Wat moesten we wel beschaamd staan en boetvaardig in "t stof buigen. Het zijn dc goedertierenheden des Heeren dat wij niet vernield zijn. Behoren wij tot de negen? Of is door wederbaretide. opzoekende genade de plaats als een onwaardige aan Zijn voeten niet geheel onbekend?

Hier is er reeds zo'n groot onderscheid, straks zal het er eeuwig zijn. Of aan de weldaden genoeg en er mee heen gegaan. God niet in erkentenis gehouden. Of met de weldaden met een verbroken hart in de Weldoener geëindigd en dat niet uit ons, het is Gods gave. De Heere mocht ons doen inkeren met de vraag naar de ware dankbaarheid: en waar zijn de negen? "

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen