Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Voor de kinderen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Voor de kinderen

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het leven van Eli Ashdown

Van koeienwachter tot wachter op Sions muren

49. Eli schrijft een brief aan zijn moeder

Eli wilde dat zijn vrouw maar niet had gezegd dat hij beter zou worden. Hij voelde zich op dat moment heel ziek. Zijn longen waren op en hij bleef aanhoudend hoesten. Zijn borst deed veel pijn en hij had moeite om adem te halen. Bovendien had hij een verlangen om heen te gaan en bij de Heere te zijn.

Hierna kreeg hij een hele dag een ondragelijke pijn, die hem het zweet van het lichaam deed gutsen. Tijdens die hevige aanval mocht hij zien op Jezus en vergeleken met Hem was het niets wat hij te lijden had. Daarom zei hij: ”Zal een schuldig mens klagen? ”

Hierna verliet hem de pijn en viel hij in slaap. Vanaf die tijd werd hij beter. Niet lang hierna was hij zelfs in staat zichzelf aan te kleden en kort hierna kon hij de trap aflopen om naar de huiskamer te gaan. O, wat een gezegend ogenblik was het voor hem, toen hij voor het eerst weer naar beneden kwam om met zijn gezin aan tafel te eten. Als een gebroken man vanwege Gods goedheid en genade nam hij aan tafel plaats en hij huilde als een kind. Hij kreeg een indruk van Gods grootheid en macht om uit alle nood te redden. De Heere wilde Zich tot Zijn eer en heerlijkheid in hem verheerlijken, terwijl hij zo weinig van de Heere kende en zo'n traag hart had om te geloven. Ook de andere gezinsleden huilden met hem toen ze aan tafel zaten.

Eli kon niet nalaten enkele dagen later een briefje aan zijn oude moeder te schrijven. Die brief vond hij later terug toen zijn moeder overleden was.

De brief luidde:

Pelham Place, Lewes, January 7th, 1875.

Mijn lieve moeder en zuster, * )

Moge genade en goedertierenheid op u rusten door Jezus Christus, ons Verbondshoofd. Zijn goedertierenheden zijn menigvuldig voor hen die Hem vrezen en op Zijn goedheid hopen.

Ik wil u vertellen dat het met mijn gezondheid goed vooruitgaat. Ik ben bijna weer in mijn gewone doen. Afgelopen zondag kwam ik voor het eerst de huiskamer binnen en mijn hart versmolt vanwege de goedheid en genade van de Heere Die Hij mij, een grote en lage zondaar, heeft willen bewijzen.

Het is een winter geweest, die ik niet meer vergeten zal vanwege de genade die de Heere tijdens mijn zware ziekte wilde verheerlijken. Wat dat aangaat is het naar de ziel een aangename tijd geweest en ik kan met Hizkia zeggen: eere, bij deze dingen leeft men, en in dit alles is het leven van mijn geest, want Gij hebt mij gezond gemaakt en mij genezen (Jesaja 38:16).

O, wat een vrede heb ik in mijn ziel ge-voeld. Hoe dierbaar heeft de Heere Zich aan mijn arme, behoeftige ziel willen openbaren. En dat na zoveel hardheid, dodigheid, ongeloof en zonde die ik ondervond voor en in het begin van mijn ziekte.

Niets dan vrije genade is de oorzaak van Zijn genade. Ik vind dat de ziekte mijn boos hart in het minst niet heeft veranderd. Misschien denkt u dat na zo'n ziekte en na zoveel gunstbewijzen het hart van iemand anders wel zachter en nederiger zou zijn dan het mijne. Maar, moeder, een mens laat in zijn leven zien dat er niets goeds in hem woont. Al het goede dat er in gevonden wordt, moet de Heere Zelf werken! Daarom zij Zijn heilige Naam alleen geprezen. Hij wil genade, liefde en goedertierenheid bewijzen aan onwaardige zondaren.

Toen ik gisteren de trap afkwam om beneden voor het eerst weer met mijn gezin te eten, waren we verbroken van hart vanwege Gods goedertierenheden en de talrijke verhoringen van de zwakke gebeden van Zijn kinderen.

Ik win elke dag aan kracht en ik voel dat er weinig meer met mijn longen aan de hand is. De hoest heeft mij bijna verlaten en ik voel me steeds beter naar het lichaam.

Alleen heb ik de hele dag nog wel dikke, gezwollen enkels.

Je toegenegen zoon,

Eli Ashdown

*) Eli noemt zijn moeder hier zijn zuster, omdat ook zij een nieuw hart had. Zij was zijn natuurlijke moeder en tegelijk zijn geestelijke zuster.

(Volgende keer D.V.:50. Ik ben het niet waard)

C. van Rijswijk

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.gergeminned.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 november 2008

De Wachter Sions | 8 Pagina's

Voor de kinderen

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 november 2008

De Wachter Sions | 8 Pagina's