Mientje’s brief

Kijk dat kleine meisje toch eens ijverig schrijven. Het puntje van haar tong komt zelfs tevoorschijn. Weetje wat ze schrijft? Zullen we eens meelezen?

Of wil je eerst weten wie dat meisje is? Wel, dat is Mientje.

Mientje van de Ketse. Ook een vreemde naam. Ja, maar het is haar echte achternaam niet, hoor. Zo wordt ze in Rijssen genoemd.

Nu weetje gelijk waar we zijn. En weetje welke datum het is?

Je raadt het nooit. 11 april 1945. Dat is lang geleden, hè.

Toen was het dus nog oorlog. Ja, in het westen van Nederland wel, maar in het oosten niet.

En Mientje komt uit het westen, maar is nu voor een poosje in Rijssen, omdat er thuis te weinig eten is. Dat is erg.

Het is nu dus woensdag 11 april. Onverwacht zijn de duitse bezetters van 8 op 9 april vertrokken. En nu zijn de Canadezen in Rijssen.

Die zijn zo aardig. Mientje is gisteren met haar vriendinnetjes op de Haarstraat gaan kijken. Ze kregen chocolade en ze had ook van een soldaat een verzilverde vork en lepel gehad. Chocola, dat was lang geleden, dat ze dat gehad had. Weetje wat ook langgeleden is? Dat ze oranje strikken heeft gedragen. Heintje heeft ze opgezocht en in haar haar gestrikt. Overal hangen de vlaggen uit.

O, wat is ze blij en dankbaar, dat de oorlog voorbij is.

Wat zijn het angstige jaren geweest. Als kleuter van vier heeft ze de bombardementen op Rotterdam meegemaakt. Ze weet het nog goed, hoe vader zijn armen om moeder en de kinderen heenlegde om hen te beschermen.

Maar ze wist toen ook al, dat het alleen de Heere was die beschermen kon. Later, toen ze naar school ging, moest ze nog al eens schuilen bij mensen tijdens een luchtalarm.

En ook in Rijssen heeft ze het meegemaakt, dat er een V-1 is neergestort. En weet je wat ze ook zo eng vond? Als ze naar de slager moest aan het einde van de straat. Ze was altijd bang, dat de duitse schildwacht zou schieten, als ze langs het schoolplein liep, waar hij wacht liep. Ze rènde er langs, aan de overkant.

Maar gelukkig is dat alles nu voorbij. Vandaag gaat ze beginnen aan een brief naar huis. En als de brief niet klaar komt, gaat ze een andere keer verder. Want

zoveel tijd heeft ze nu niet meer om te schrijven. Het is straks bedtijd.

Ze zijn vandaag naar de kerk geweest. De burgemeester heeft gezegd. „Eerst de Heere danken voor de bevrijding". Ds. Lamain heeft gepreekt. Mientje is meegeweest naar de Eskerk. En weetje wat ze zo leuk vond? Dat ze op haar klompen mocht. Trouwens, haast alle kinderen hadden klompen aan, wantje moest zuinig zijn op je schoenen. En die droeg je alleen 's zondags.

O ja, ik zou haast vergeten, dat ik beloofd had, dat jullie Mientje's brief mochten lezen, die ze naar huis geschreven heeft. Zullen we dat dan maar eens gauw doen.

Rijssen, 11 april 1945

Lieve Vader, moeder en zusjes.

Nu zal ik maar weer eens schrijven, dat we vrij zijn. O, wat fijn. Ik heb oranjestukken in het haar. De vlaggen wapperen in de straten. Er is niets gebeurd. En er zijn geen doden en gewonden. Eén man is er door de moffen dood geschoten. Hij moest ee lampje bijlichten in een auto en toen is dat lampje uitgevlogen en toen hebben ze hem dood geschoten. Hij heeft nog vijf minuten geleefd. Het is nu 16 april, en ik ben vanmorgen naar de dominee geweest in de Walkerk. Alle meisjes en jongens moesten komen van Rotterdam en Vlaardingen. Alle kinderen uit Rotterdam en Vlaardingen krijgen een bonkaart, we moesten onze naam opgeven. De dominee zei, dat we gehoorzaam en dankbaar moesten zijn. Vrijdag ben ik naar het land geweest aardappels poten, toen ben ik ook op „tichelwerk" geweest, het was erg kapot, de V-l is er geweest, de Duitsers hebben alles afgebroken en kapot gemaakt.

Het is 5 mei vandaag. De oorlog is afgelopen. Wat ben ik blij. De Heere i goed voor ons. We hebben het er allemaal goed afgebracht.

Ik ben o zo dankbaar, ik lag in bed en toen hoorde ik de radio bij de buren. Nu zal ik maar eindigen.

Ik hoop, dat ik u gezond terug mag zien, en dat jullie niet zoveel van de honger geleden hebben.

Tot ziens, uw Mientje.

Dat was een heel karwei geweest. Toen moest de brief nog op de post. Maar dat ging toen nog niet. De brief is blijven liggen en Mientje heeft hem in haar bezit gekregen, toen ze allang geen Mientje meer was. Dat was wel 30 jaar later. Toch wel leuk. hè?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen