Dezelfde

De herdenking van het grote mysterie van de „Vleeswording des Woords" is in het midden van 's Heeren gemeente weer herdacht. '

Het is het telkens terugkerend heilsfeit, waar ons de liefde des Vaders wordt getoond, dat Hij op zulk een wijze de wereld lief had dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.

Maar ook de liefde van Christus, dat Hij, Die waarachtig en eeuwig God was en bleef, de menselijke natuur heeft aangenomen, opdat Hij als de knecht des Vaders het werk, dat Hij in de eeuwigheid op Zich genomen had, in de tijd zou volvoeren.

Hij toch kwam in het vlees, om als de tweede Adam te herstellen, wat door de eerste Adam verbroken was.

Hoe groot is dat heil, daardoor teweeggebracht.

Lag niet de gehele wereld verdoemelijk voor God en waren niet alle wegen voor Adams nakroost afgesloten om terug te komen in gemeenschap met God?

Dat heil is door Jezus Christus voor al Zijn gunstgenoten teweeggebracht.

Hoe nauw verenigde Jezus Zich met Zijn volk, dat Hij vlees van hun vlees en bloed van hun bloed werd opdat de schuld der uitverkorenen door Hem betaald en het recht ten eeuwigen leven voor hen alleen door Hem verworven zou worden.

Zie toch, dat langs geen andere weg God aan Zijn eer komt en dat. langs geen andere weg de uitverkorenen de zaligheid deelachtig worden.

Maar hoe groot is nu de verantwoordelijkheid voor elk, die onder dat Evangelie leeft. Alle voorwendselen zijn weggenomen en de grote vraag moet gesteld worden, in welk een verhouding wij staan tegenover Hem, die in de kribbe te Bethlehem geboren is.

Ach! van nature heeft die geboren Koning voor ons geen waarde, geen betekenis, wij kunnen leven buiten en zonder Hem. Vreselijk, als dat onze toestand is, om geen acht te geven op die grote zaligheid, die in Jezus Christus geopenbaard is.

De Heere opene er uwe ogen voor, dat straks alles U ontzinkt en dat er niets overblijft om voor een heilig God te kunnen bestaan.

Want niet met onze christelijkheid, maar alleen in en met Christus verenigd door wedergeboorte en geloof kunnen wij Hem in vrede ontmoeten.

En let nu eens op het vlieden van de tijd, van de kostelijke genadetijd.

Want als U dit leest, hebben wij de jaarwisseling weer meegemaakt en is het 1956 geworden.

Velen zijn wel 1955 met ons begonnen, doch hebben het niet met ons ten einde geleefd.

Velen zijn wel 1956 met ons begonnen, maar wie onzer weet of hij dit jaar ten einde zal leven?

Mocht dit, met Mozes, onze bede zijn: „leer ons alzo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen."

Wat ons ontvalt, wat er gebeurt, Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en in der eeuwigheid.

Het jaarf 1956 is voor ons Landelijk Verband een bijzonder jaar. Immers, wij liopen straks te herdenken dat ons Landelijk Verband 25 jaar bestaat en het is mij daarom als redacteur van „Daniël" temeer een behoefte onze verenigingen met haar besturen, onze hoofdbestuursleden en medewerkers van ons blad, zomede onze lezers en lezeressen des Heeren onmisbare zegen toe te bidden.

De Heere mocht ons leiden door Zijn raad, zoals een Asaf dat mocht ervaren. De vastigheid van dat heil ligt alleen in Hem, Die onder alles, wat wisselt en verandert, Dezelfde en onveranderlijk blijft. Heeft Hij het tot dusverre niet alles welgemaakt?

Welaan, de Heere schenke ons iets van dat geloofsvertrouwen, om met verloochening van eigen zin en wil, Hem te mogen volgen, Die gezegd heeft: „Volg Mij!"

ds. A. VERHAGEN.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen