Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

WEER NAAR CANADA

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

WEER NAAR CANADA

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

1

Lezers van ons blad vroegen ons al voordat we dit jaar naar Canada gingen weer het een en ander over onze ervaringen te vertellen. We willen graag aan dit verlangen voldoen. We hebben ook in Canada lezers van ons blad en geestverwanten van onze beginselen. De onclerlinge band kan er door versterkt worden, wanneer we hier ook iets over het nieuwe vaderland horen. Het is wel waar, dat vele emigranten min of meer regelmatig voor een trip naar ons land komen en dan in eigen king wat over hun land kunnen vertellen. En ook, dat velen uit ons land eens of vaker een reis naar Canada maken, waardoor ze zelf zich enigszins op de hoogte kunnen stellen van het leven daar op allerlei gebied. Maar het is ook waar, dat velen niet in aanraking komen met emigranten op vakantie en niet in Canada zijn geweest en er vermoedelijk ook nooit zullen komen. Daarom willen we in enkele artikelen weer wat vertellen. We geven geen reisverslag. We willen slechts vermelden wat naar onze gedachte voor onze lezers (hier of in Canada) van belang kan zijn.

Wanneer we geen kinderen en kleinkinderen in Canada hadden wonen, zouden we er nooit aan gedacht hebben om zo ver van huis te gaan. Het liefst zijn we thuis, in eigen omgeving, onder onze eigen mensen, bezig met de ambtelijke arbeid. Vele predikanten hebben er behoefte aan na alle inspanning een poosje uit te zijn om na een tijd van rust weer met nieuwe moed en kracht verder te gaan. Dat kan inderdaad nodig zijn. De arbeid vraagt de hele mens op. Een predikant die thuis, blijft komt niet tot rust. De enige mogelijkheid om wat tot rust te komen is om tijdelijk elders te verblijven. Maar als men van huis gaat kan men toch zijn gemeente niet vergeten. Zullen we weer gezond terug mogen keren? Zullen er in de tijd van afwezigheid in de gemeente geen sterfgevallen zijn? Deze en dergelijke vragen neemt men mee op reis. En hatuurlijk ook allerei herinneringen.

In de week voorafgaande aan ons vertrek naar Canada bezochten we in verschillende ziekenhuizen een paar patiënten, uit twee gemeenten. De ene patiënt werd al wekenlang in het ziekenhuis verzorgd. Hij had het moeilijk gehad, maar de Heere had het welgemaakt. Toen we hem daarna in het ziekenhuis ontmoetten sprak hij goed van de Heere. Het was alles goed, wat de Heere deed. We kwamen bij een andere patiënt, die geopereerd was. Deze sprak ook goed van de Heere en getuigde ervan, dat de Heere uit liefde kastijdde. Dan zijn alle wegen aanbiddelijk. In dezelfde week zaten we ook nog aan het sterfbed van een vriend in een andere g,emeente. Hij had lichamelijk veel geleden, maar was geestelijk door de Heere gesterkt. Hij mocht getuigen van de hoop die in hem was. We hadden hem enkele keren bezocht. Er heerste een stille vrede. Toen we de laatste keer bij hem kwamen was hij zeer verzwakt en nabij de dood. Even later ging hij in in de rust die er overblijft voor Gods volk. We konden de begrafenis nog bijwonen en des zondags voorgaan in die gemeente, toen de rouwdragende weduwe met haar familie in Gods huis kwam.

Vergeef ons deze lange inleiding. Er is veel in de ambtelijke arbeid, dat ontmoedigt, maar de dingen waarvan we hierboven schreven strekten tot bemoediging en onder de indruk hiervan gingen we maandag 28 juni j.l. op reis.

Het leek wel of het een moeilijke reis zou worden. Er was juist een paar dagen tevoren in Canada een staking uitgebroken onder het personeel van de luchthavens. Het vliegen boven dit land en het landen werd gevaarlijk en later zelfs onmogelijk. We hoorden al van vliegtuigen, die, hoewel de bestemming Toronto was, in New York landden. De reizigers moesten dan met bussen naar Toronto worden vervoerd, want daar alleen konden de wettelijke formaliteiten worden vervuld. Dat zou ook ons kunnen overkomen. Dat zou betekenen een groot oponthoud en een moeilijke en vermoeiende reis per bus van zo ongeveer tien uren! We moeten niet gering denken over de afstanden in Canada en de Verenigde Staten. Maar we hadden het er voor over als we zo weer onze kinderen en kleinkinderen zouden kunnen ontmoeten.

We waren tijdig in de vertrekhal van Schiphol en hadden spoedig onze koffers afgeleverd. We zagen na een poos onze zoon, die in een andere richting moest en even later Ds. Hakkenberg van Lisse, met zijn echtgenote en dochter, die met dezelfde chartervlucht naar Canada zouden verterkken. Hun bestemming was Norwich, waar Ds. Hakkenberg een broer heeft wonen.

Ons vliegtuig zou om 11 uur vm. moeten ververtrekken. Hun bestemming was Norwich, waar de lucht in gingen. Later — aan boord — hoorden we waaraan dit te danken was. Er waren onderhandelingen geweest met de Canadese autoriteiten en het resultaat daarvan was, dat ons vliegtuig van het luchtruim boven Canada gebruik mocht maken. eW zouden daardoor op het vliegveld te Niagara Falls in de Verenigde Staten kunnen landen en vandaar zouden we met vijf bussen naar Toronto worden gebracht. Dat betekende een belangrijk korter bus-reis. Die reis zou niet langer dan een paar uur hoeven te duren. En we zouden als alles goed mocht gaan ook veel eerder de onzen kunnen ontmoeten.

Intussen ging het vliegtuig verder. We zouden nu Via Toronto naar de Niagara Falls vliegen. De luchtreis zou wel wat langer duren dan normaal, maar dit feit kon worden weggecijferd. Het was zeer gunstig weer. We werden aan boord goed verzorgd. We hadden enkele keren contact met de familie Hakkenberg en stelden er ons op in, dat we veel later clan volgens plan in Toronto zouden aankomen. Het vliegtuig was immers ruim twee uur te laat vertrokken en de bus-reis zou een paar uren in beslag nemen el voeg daarbij dan nog de tijd nodig voor het overstappen enz.

Maar tegen 6 uur in de middag — Nederlandse tijd — kwam er een stem door de microfoon Onze aandacht werd gevraagd voor een belangrijke mededeling. De staking was zo juist opgeheven. We zouden in Toronto kunnen landen Het vliegtuig veranderde van koers. Dat was een grote verrassing. Het geduld van de wachtenden te Toronto zou niet zo lang op de proef worden gesteld en de reizigers, die moesten doorreizen. zouden wellicht van eerdere verbindingen gebruik kunnen maken. Een poos later werd modegedeeld, dat de temperatuur in Toronto 22 graden was. Buiten het vliegtuig was de tempera tuur ongeveer 50 graden Celsius onder nul. En in ons land was het toen ongeveer 30 graden boven nul. We gingen deze keer een koel land tegemoet.

We kwamen boven Toronto. Intussen was het vliegtuig al flink gedaald. Het zocht de aangewezen landingsbaan op en maakte aanstalten om te landen. Het is altijd weer een gewichtig ogenblik wanneer de wielen van het vliegtuig de grond raken. Dat is merkbaar. Dan gaat er als het ware een schok door de mensen heen. Alles ging zeer voorspoedig. De Heere had behoed op de weg door de lucht en gebracht tot de eerste plaats van bestemming.

Het duurde nog een poos voor we onze koffers hadden en door de douane waren. Intussen hadden we onze kinderen — Marius en Lies met drie van hun kinderen — al opgemerkt en zij ons. Een poos later had de begroeting plaats en gingen we de car opzoeken. Toen alles ingeladen was en allen ingestapt waren — vier volwassenen en drie kinderen — ging het in de richting van Ancaster. Het was toen in Holland al zowat donker, maar door het tijdsverschil van 5 uur was het in Canada: althans in dit deel van het land, zo ongeveer 5 uur in de middag.

Het begon te regenen. De temperatuur was heerlijk. Alles zag er onderweg fris uit. Ongeveer kwart over 6 waren we op ons eerste logeeradres, waar we door de andere kinderen begroet werden. De oudste, een meisje, dat vandaag als we dit schrijven veertien jaar is geworden, zorgde voor een heerlijke maaltijd. We hadden stof te over om de Heere te erkennen voor Zijn weldaden.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 augustus 1976

Bewaar het pand | 4 Pagina's

WEER NAAR CANADA

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 augustus 1976

Bewaar het pand | 4 Pagina's