DE DORDTSE LEERREGELS Les 71

HOOFDSTUK V.

Artikel X.

„En diensvolgens spruit deze verzekerdheid niet uit enige bijzondere openbaring, zonder of buiten het Woord geschied, maar uit het geloof aan de beloften Gods, die Hij in Zijn Woord zeer overvloedig tot onze troost heeft geopenbaard; uit het getuigenis des Heiligen Geestes, Die met onze geest getuigt, dat wij kinderen en erfgenamen Gods zijn; eindelijk uit de ernstige en heilige oefening van een goede consciëntie en van goede werken.

En zo de uitverkorenen Gods deze vaste troost in deze wereld niet hadden, dat zij de overwinning behouden zullen, mitsgaders dit onbedriegelijk pand der eeuwige heerlijkheid, zo zouden zij de ellendigste van alle mensen zijn.”

Hebben onze Dordtse vaderen gewezen op de weldaad van de ZEKERHEID DES GELOOFS voor Gods kinderen, zo stellen zij nu in artikel X aan de orde: hoe men tot die zekerheid komt, met de troost, welke hieruit voortvloeit.

Daartoe wijzen zij op het juiste middel, en wel op het GELOOF AAN DE BELOFTEN Gods, die God in Zijn WOORD geopenbaard heeft!

Zo is dus die rijke verzekerdheid te verkrijgen uit het onfeilbare Woord des Heeren, want dááxGods beloften zo vast verankerd.

Nu zeggen onze vaderen nadrukkelijk, dat die verzekerdheid nooit te verkrijgen is uit „enige bijzondere openbaring zonder of buiten Gods Woord”.

En dat heeft toch zo menigmaal plaats. Men zoekt dan de zekerheid te verkrijgen door o.a. een hoorbare stem, in hun hart klinkend. En men wacht daarop, soms tijden lang.

Nu deed de Heere dat wel onder het Oude Verbond, toen er nog geen schriftelijke openbaring Gods was, zoals bij de „Aartsvaders”. Toen maakte God Zijn Woord bekend door middel van „mondelinge aanspraken” (alzo met een hoorbare stem uit de hemel), door „engelen - verschijningen”, „dromen” en „visioenen”, zoals we op de katechisatie geleerd hebben. Maar dat gebeurt nu niet meer.

Kan dan nù een droom nooit eens van enige betekenis zijn? Och ja, in zoverre, wanneer men door een droom gewezen wordt op een gedeelte uit Gods Woord. En dan geeft dus de Heere onderwijs uit Zijn Woord. (Dit even terloops opgemerkt).

„Niet uit enige bijzondere openbaring, zonder of buiten het Woord”. Het staat vast, dat de Heere Zich altijd bedient van Zijn Woord. Hoe vroom men zich kan voordoen, als het niet is gegrond op Gods Woord, dan zal het „geen dageraad hebben”.

En nu geldt dit ook van het zogenaamde „krijgen van teksten”. We bedoelen dus uit Gods Woord.

Wil de Heere dan Zijn volk wel eens niet rijk vertroosten met een bepaalde tekst of met een gedeelte van Gods Woord? Ongetwijfeld. Maar dan diene men nauwkeurig erop te letten, dat zulk een tekst of zulk een gedeelte van Gods Woord duidelijk past op de toestand, waarin de ziel verkeert, op een bepaalde omstandigheid.

Ook komt het er ten zeerste opaan, dat zulk een tekst of gedeelte der Schrift in het juiste verband wordt gesteld. We doelen dit. Toen er eens een beroep tot ons kwam uit één onzer gemeenten, kregen wij een brief van iemand, die ons op ’t hart wilde binden, toch beslist die roeping aan te nemen, want zij had daarvoor een waarheid gekregen en wel:

„Een stem Gods en niet eens mensen.”

Maar in welk verband komt deze tekst voor? Het was tijdens een rede, welke koning Herodes tot zijn volk hield, omdat men vrede begeerde. Toen riep het volk hem toe: „Een stem Gods en niet eens mensen.”

Zie Handelingen 12:22.

Zo zijn aan het „krijgen van waarheden” uit Gods Woord gevaren verbonden. Ja, van die aard, dat men zich daardoor bedriegt voor de eeuwigheid, door namelijk de zaligheid erop te bouwen.

Het zijn teksten, welke geheel uit hun verband worden gerukt, of zogenaamde „invallende” teksten of „voorkomende” waarheden, welke men meent van de Heere te hebben ontvangen.

En wat wordt bedoeld met zulke waarheden? Wel, bepaalde waarheden, welke men vroeger wel eens opving die later in het geheugen terugkeerden. Dus zogenaamd van het „onder-bewustzijn” kwamen in het „bovenbewustzijn”.

Zo zijn er mensen, die voor elke kleinigheid een „waarheid” kregen, of een belofte.

Maar de Heere werpt Zijn beloften zo maar niet voor het pakken.

Abraham heeft slechts één belofte gekregen in verband met de geboorte van Izaäk. Alle verdere openbaringen van de Heere waren nadere bevestigingen van die ene belofte.

Zo zijn er ook wondere voorbeelden van het „vergeestelijken” van Gods Woord, het zogenaamde „allegoriseren”. Een voorbeeld hiervan is de geschiedenis van de knecht van Abraham, Eliëzer, die Abraham uitstuurde naar Paddan Aram om een vrouw voor Izak te zoeken, leidend tot het huwelijk van Izak met Rebekka.

Er is maar één voorbeeld van „vergeestelijken”, dat „Goddelijk” is, namelijk van de Heilige Geest. Dat lezen we in Galaten 4:24. Hierin gaat het over de tweeërlei kinderen van Abraham, één uit Hagar en één uit Sara zelf, Ismaël en Izak. En dan lezen we in vers 24: „Hetwelk dingen zijn, die andere beduiding hebben. Want deze zijn de twee verbonden: het éne van de berg Sinai, tot dienstbaarheid barende, hetwelk is Hagar.”

Mag men dan ook geen „vergelijkingen” maken met bepaalde gedeelten van Gods Woord, zoals bijvoorbeeld uit de reeds genoemde geschiedenis van het huwelijk van Izak met Rebekka, het z.g.n. „analogiseren”? Ongetwijfeld, al is grote voorzichtigheid nodig, met de bede uit psalm 119:66 (onber.): „Leer mij een goede zin en wetenschap.” Maar nu willen we ook wijzen op een ander soort ernstig gevaar, namelijk op het feit, dat men de zuivere bevindingen van Gods kinderen, welke geheel gegrond zijn op Gods Woord, kwalificeert als „vals mysticisme”. Ja, al meer openbaart zich een ingrijpend euvel, dat men als ’t ware geen onderscheid meer stelt tussen de „verwerping” en de „toepassing” van de zaligheid, door Christus aangebracht. Men laat dan beide zaken in elkander opgaan.

Maar keren we terug tot de behandeling van de „verzekerdheid van het geloof” ten opzichte van het bezitten van het geloof, namelijk te zijn en altijd te blijven, ware en levende lidmaten van Gods Kerk, vergeving van zonden te hebben en het eeuwige leven.

Die verzekerdheid wordt dus nooit verkregen „zonder of buiten Gods Woord, namelijk door bijzondere openbaringen. Dat leren wel de Remonstranten, zoals blijkt uit de „Verwerping der dwalingen” hoofdstuk V, artikel V.

En terecht wijzen onze Vaderen erop, dat dit Remontrantse standpunt tot de grootste onzekerheid leidt, want volgens dit standpunt is er elke dag grote mogelijkheid van afvallen, omdat een bijzondere openbaring „aan zeer weinigen” ten deel valt.

Wat een troosteloze leer van de Remonstranten!

En wat is daartegenover dan de leer onzer Dordtse vaderen als de zuivere leer van Gods

Woord, namelijk de verzekerdheid uit het geloof aan de BELOFTEN Gods, „zeer overvloedig tot onze troost geopenbaard, zoals we lezen in artikel X, en wat ook nader verklaard wordt in artikel XI, in verband met het „niet altijd gevoelen van deze zekerheid der bewaring.”

Nu zijn er nog twee zaken, welke in ons artikel worden genoemd en die een kostelijk middel mogen zijn tot het verkrijgen van de „verzekerdheid des geloofs”, namelijk: het „getuigenis van de Heilige Geest” in het hart van Gods kinderen en „uit de ernstige en heilige oefening van een goede consciëntie en van goede werken.”

Maar hierover iets in een volgende les D.V.

Dr.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen