Kinderzorgen (12)

Ons huwelijksformulier verheelt het niet: de gehuwden zullen zorgen hebben, nog meer: velerhande tegenspoed en kruis zullen hen overkomen.

De oorzaak van dit alles wordt evenmin verzwegen: „vanwege de zonde". Dit geldt uiteraard niet alleen de gehuwden. De ongehuwden zullen de zorgen evenmin bespaard blijven, al zijn die zorgen dan van andere aard. Het huwelijk is immers een inzetting die God behaagt. En wat die kruiswegen betreft, daar staat tegenover dat de gehuwden „in hun harten verzekerd mogen zijn van de gewisse hulp Gods in hun kruis". Ja, meer nog, zij mogen in hun huwelijksleven „vertrouwen, dat Hij hun Zijn bijstand altijd wil bewijzen, ook wanneer men zulks allerminst verwacht". Schone woorden die onze vaderen ons nagelaten hebben en dat niet zonder reden. Dit formulier moesten we — als vader en moeder — wel eens meer rustig overlezen. Velen horen het slechts één of enkele malen en dan» bij huwelijksplechtigheden. Het is de moeite waard het na te speuren. Het kon ons eens wat moed geven als de kinderzorgen ons soms te zwaar, schijnen.-

Zo is het trouwens niet alleen met dit formulier. De schat die onze vaderen nagelaten heb­ben en die we achter in ons bijbeltje kunnen vinden, wordt over het algemeen te weinig geraadpleegd en bewonderd. We wroeten maar in deze wereld en proberen boven de zorgen uit te komen. . . zonder die gewisse hulp en bijstand van God. En dat geldt het gehele levensterrein.

Het zijn immers niet alleen de zorgen met onze kinderen die ons vervullen, er zijn ook mensen vervuld met zorgen om kinderen. Menig echtpaar kan hiervan meespreken. Ook deze zorgen mogen wel eens genoemd worden. Wat een smart is er dikwijls bij de gehuwde kinderloze echtparen. De kroon op hun huwelijksleven ontbreekt immers. We weten daar uit ondervinding van mee te spreken. Als de kinderzegen vele jaren onthouden wordt of in het geheel niet geschonken wordt. . . dan wordt dit door velen smartelijk ervaren. Het schijnt in onze dagen of alles in mensenhanden gelegd is: geboorteregeling, geboortebeperking, gezinsplanning, abortus .. . deze woorden spreken boekdelen.

Ons huwelijksformulier spreekt er echter anders over. Ten aanzien van de huwelijksvrucht lezen we in het gebed: „Zo het U behaagt die hun te geven". Dat is andere taal. En wat moeten velen het pijnlijk ondervinden, dat het God (nog) niet behaagt hun kinderen te schenken. Dit is een ander geluid dan het wereldse:

„wij zullen dit en wij zullen dat". Heus, de zorgen om kinderen mogen we niet schouderophalend voorbijgaan, alsof ze niet zouden bestaan. Gods Woord noemt ons ook voorbeelden, tot lering, tot overdenking. Wie denkt niet aan het huwelijk van Abram met Sara, aan dat van Izak met Rebekka. Ook in het leven van de koningen van Juda komt het ter sprake. Wat was toen wel de diepste nood? De beloofde Messias moest immers nog geboren worden in de lijn der geslachten. Het ging om Het Kind.

Wat was het weerwoord van Abram toen God hem vertroostte met de woorden: „Ik ben u een schild, uw loon zeer groot". Hij zeide: „Heere, HEERE! wat zult Gij mij geven, daar ik zonder kinderen heenga? " Toch was Abram niet werkloos met deze zaak. Lees de geschiedenis maar na in Genesis 15. En wat klaagde Sara? „Zie toch, de Heere heeft mij toegesloten, dat ik niet bare". En toch lezen wij in de kanttekening hierbij 20 treffend: „dat zij hartelijk verlangende was naar het beloofde zaad". En dan Izak en Rebekka. Ze hebben de Heere samen om kinderen gebeden. Izak deed dit als huisvader in de tegenwoordigheid van zijn huisvrouw. En dat niet éénmaal of tweemaal, maar gedurig, wel twintig jaren lang.

En wat vermeldt ons de Heilige Schrift dan? „En de Heere liet zich van hem verbidden". Hier vinden we dus zorgen om kinderen en gebed om kinderen, omdat de ere Gods hieraan verbonden was. Daar moest immers alles op gericht zijn! Kinderen voortbrengen tot Gods eer. Wat moet schaamte ons dan vervullen. Hoe wordt er geleefd, ook in de huwelijke staat' 'Van Rebekka lezen we: En zij ging heen om de Heere te vragen".

Wie denkt hier ook niet aan de onvruchtbare huisvrouw van Manoach. Ook hier weer gebed vóór de geboorte van haar zoon. En welk een zoon. Simson, een Nazireeër Gods van moeders buik af. En om niet meer te noemen, tenslotte de kinderloze Hanna, de huisvrouw van Elkana. Wat heeft ze een vijandschap ondervonden van Peninna, die haar tergde en vergrimde vanwege haar onvruchtbaarheid. En wat was de uitwerking? Ze werd ermee uitgedreven tot Gods genadetroon. „Zij dan, van ziele bitterlijk bedroefd zijnde, zo bad zij tot de Heere, en zij weende zeer". We weten de uitkomst, de verhoring. Bij monde van Eli werd haar toegevoegd: „De God Israels zal uw bede geven, die gij van Hem gebeden hebt". En later lezen we van haar zoon Samuel: „Ik bad om dit kind en de Heere heeft mij mijn bede gegeven, die ik van Hem gebeden heb". De Heere schenke maar vereniging in elke weg, om de zorgen te kunnen dragen en te willen dragen. Hij alleen kan geven, dat we de zorgen om onze kinderen en de zorgen met onze kinderen mogen dragen. Dan willen we van Zijn doen en laten niets af hebben. Dan wordt het: „Heilig zijn, o God, Uw wegen. Niemand spreekt Uw hoogheid tegen".

Dordrecht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen