De Pinkstergemeenten

Het is op dringend verzoek van verschillende zijden, dat wij in ons blad aandacht willen geven aan de Pinksterbeweging. Deze beweging wint in onze tijd sterk aan invloed, en die invloed gaat ook aan onze gemeenten niet voorbij. Reeds hebben enkele leden onzer gemeenten zich laten wederdopen, en anderen, al hebben zij deze stap nog niet genomen, voelen zich toch sterk tot de Pinkstergemeenten aangetrokken. Daarom willen wij in dit artikel een algemene inleiding geven over de Pinksterbeweging als zodanig, om dan de volgende keer D.V. onze bezwaren op grond van Gods Woord naar voren te brengen. Een ernstige waarschuwing is hier immers op zijn plaats. Bij de Pinksterbeweging vindt men, evenals in allerlei andere stromingen van alle eeuwen, een heimwee naar de bloeitijd van de eerste christengemeente. Men wil terug naar de tijd van vlak na Pinksteren. Men wil dan ook de bijzondere Geestesgaven uit die Pinkstertijd, namelijk 'extase, profetie, glossolatie of tongentaal en de gave van gezondmaking zien als een blijvend geschenk aan de gemeente, en deze gaven ook vandaag beoefenen.

De oorsprong van de hedendaagse Pinksterbeweging is te zoeken in Amerika. Immers in het jaar 1906 ontvingen in een methodistische negerkerk in Los Angeles verschillende negers de in Pinksterkringen zo genoemde Geestesdoop, dat wil zeggen, ze gingen spreken in tongen Onder hen, die deze , , Pinkstergaven" ontvingen, behoorde toen ook de Noorse methodistische predikant Thomas Ball Barrat, die de beweging naar Noorwegen overbracht. Vandaar plantte het „Geestesvuur" zich voort' naar Zweden en Duitsland. Vooral de Duitse stad Kassei werd een centrum van de beweging. De gemoederen kwamen onder de , , Pinksterprediking" tot felle beroering en de excessen, zoals stuiptrekkingen en hysterische huilbuien, waren soms zó ergerlijk, dat de politie moest ingrijpen. Meer bezadigde Pinkstefmensen maanden echter tot nuchterheid aan en trachtten de beweging in wat rustiger banen te leiden. In Nederland hedt de Pinksterbeweging bij haar ontstaan minder extatische uitwassen gekend. De gave van de tongentaai werd wel zeer hoog geschat, maar daarnaast legde zij nadruk op een rein leven en de algemene verbroedering onder de christenen.

De eerste voorganger van de Pinksterbeweging in ons lEmd was de oud-offider van het Leger des Heils, G. R. Tolman. Hij en zijn volgeUngen maakten onderscheid tussen tweeërlei kinderen Gods. Er zijn kinderen Gods, die wedergeboren zijn door de HeUige Geest. Maar daar­ naast zijn er, die niet alleen wedergeboren zijn, maar die een hogere trap hebben bereikt, omdat zij óók gedoopt zijn met de Heilige Geest.

En zelfs is er een nóg hogere trap, die maar door sommige kinderen Gods bereikt wordt, namelijk de reinheid van hart in de zin van werkelijke zondeloosheid. De christen, die deze hoogste trap bereikt heeft, behoeft de vijfde bede van het , , Onze Vader" niet meer te bidden. Nadat de Pinksterbeweging haar dieptepunt bereikt had en vrijwel verlopen was, is ze de laatste jaren tot nieuwe bloei gekomen. De oorzaak hiervan is hoofdzakelijk te zoeken in een accentsverlegging. Tegenwoordig wordt namelijk niet alleen meer de nadruk gelegd, zoals vroeger, op de Geestesdoop en het spreken in tongen, maar vooral ook op het genezen van zieken op het gebed. Denk maar aan namen als van Hermann Zais, Osborn etc. Het is geen wonder, dat deze prediking van genezing de grote massa trok, zodat de beweging sedertdien met sprongen is vooruitgegaan, en thans over heel de wereld sterk verspreid is. Er zijn tegenwoordig veel  groepen in de Pinksterbeweging, want de eenheid is niet bewaard gebleven. In ons land heten ze: , , Pinkstergemeente", , , Volle Evangelie Gemeente", , , Christengemeente Ecclesia", „Stromen van Kracht" enz.

Al deze verschillende soorten Pinkstergroepen propageren, dat zij het, , volle" evangelie brengen. Zij beschuldigen de kerken, die door de extreme Pinkstergroepen zelfs , , Baber' worden genoemd, ervan, dat zij blijven zweren bij hét oude Woord van God uit het verleden en dat zij zich niet openstellen voor de levende werking van de Heilige Geest in het heden. Ook houden die kerken nog maar steeds vast aan de doop door besprenging van kinderen, wat volgens hen geen bijbelse doop is. De inzinking in de kerken is volgens hen het gevolg van het verlies van de Geestesgaven, die eens in de eerste christelijke gemeente zo rijkelijk gevonden werden.

De Pinksterbeweging meent echter dat zij de achtergebleven kerkelijke christenen tot een hoger niveau kan opvoeren en van hun verstarring kan genezen. Ook predikt zij: Jezus kan genezen en wil genezen. Hij wil geen ziekte. In de ziekten werken anti-goddelijke machten, die overwonnen worden doordat uit de volheid des Geestes een stroom van genezend bovennatuurlijk opstandingsleven vloeit.

Tegen deze Pinksterbeweging zijn echter ernstige bezwaren in te brengen en daar willen wij D.V. volgende keer nader op ingaan.

Gouda

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen