Twijfel aan uzelf!

In de bijbel komen we twee soorten uitspraken tegen; in de ene groep teksten worden we opgeroepen tot de twijfel en de vrees (vreze), in de andere lezen we over de volstrekte geloofszekerheid, die wij mogen hebben. Enkele voorbeelden van de eerste groep: „Wie meent te staan, zie toe dat hij niet valle" (1 Kor. 10:12)…

opdat ik niet enigszins, daar ik anderen gepredikt heb, zelf verwerpelijk worde" ( 1 Kor. 9: 27). En vooral: „werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven" (Fil. 2: 12).

In al dergelijke teksten houdt de Bijbel ons voor, wie we in onszelf zijn: zondig, zwak, bedorven, onbekwaam tot enig goed, geneigd tot alle kwaad.

Op grond daarvan is er alle reden om geen enkel vertrouwen te stellen in onszelf.

Dat wantrouwen in onszelf moet ons heel ons leven lang bijblijven, ook nadat we door de kracht van de Heilige Geest en door het Woord Gods zijn wedergeboren.

Ik heb de indruk dat sommige christenen dat vergeten. Wanneer ik hen hoor getuigen, vaak tégen de zo geheten sombere kerkmensen, dan zie ik door hun gerammel met Bijbelteksten vaak de zelfvoldaanheid gluren en glunderen.

Ze hebben dat zelf niet in de gaten. Ze denken dat ze roemen in Christus, maar wie een beetje mensenkennis heeft, proeft de eigenroem, die er achter steekt.

Nooit mag van ons de verwondering wijken, dat de heilige God altijd opnieuw bereid is ons onze zonden te vergeven om Christus' wil. Integendeel, groei in het geestelijk leven is altijd ook groei in de verootmoediging.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen