Na de Generale Synode

11

Een andere belangrijke zaak betrof de kerkjeugd en dan met name de bezwaren die er gerezen waren en nog zijn tegen de wijze waarop de jeugdbond leiding aan de georganiseerde jeugd geeft, en de taak van de deputaten voor contact met de jeugdbonden.

Het is natuurlijk in deze tijd niet eenvoudig om goede leiding te geven. Er zijn bedenkelijke tendenzen op allerlei gebied, ook in het kerkelijke leven. Daaraan ontkomt de jeugd niet en daarom gaat het o.a. juist om de jeugd te behouden bij de waarheid van Woord en belijdenis. Wij en onze kinderen, zo zegt ons doopsformulier, kunnen niet in het rijk Gods komen tenzij wij van nieuws geboren worden. Als dat en de noodzakelijkheid van de vernieuwing des harten door de Heilige Geest niet meer voor 100 procent in rekening worden gebracht dan zijn we op een verkeerd spoor terecht gekomen. En daar gaat het in wezen van de zaak om. Er zijn bedenkelijke verschijnselen te constateren in de leiding die aan de jeugd gegeven wordt. Sommige jeugdverenigingen hebben zich al losgemaakt van de bond. Deze komen met afgevaardigden van verenigingen die nog wel aangesloten zijn zo nu en dan bij elkaar om elkaar op een ouderwetse manier te ontmoeten rondom Gods Woord. Dat wil er gelukkig altijd nog in en dat vinden we een bemoedigend teken.

We behoeven echt niet allerlei buitennissigheden er bij te slepen om de jeugd te behouden. De jeugdigen komen dan misschien wel in groten getale op, maar het is te vrezen, dat we zo de jeugd hoe langer hoe meer kwijt raken. Dat legt geen beslag op de harten. Dat bepaalt niet bij de noodzakelijkheid van de vernieuwing van hart en leven.

Er was een instructie van de Particuliere Synode van het Oosten, luidende als volgt:

De Particuliere Synode van het Oosten, kennis genomen hebbend van de verontrusting, die leeft bij de classis Utrecht met betrekking tot het jeugdwerk en van de wijze waarop deze materie behandeld is door de classis Utrecht en de Deputaten voor het contact met de kerkjeugd, verzoekt de generale synode genoemde deputaten opdracht te geven zich met de Jongerenbond in verbinding te stellen om, in overeenstemming met hun instructie art. 3a te bevorderen dat aan onze jeugd schriftuurlijke voorlichting en leiding wordt gegeven en de verontrusting wordt weggenomen en voorkomen.

Die instructie vond haar oorsprong in Noordeloos en is via de classis Utrecht na een lange lijdensweg en allerlei veranderingen (verbeteringen) op de tafel van de P.S. van het Oosten terecht gekomen. Die heeft haar best gedaan de

instructie een nog betere formulering te geven en zo kwam ze ter Generale Synode.

Daar kwam een heel leger van bestrijders, onder aanvoering van een van de synodeleden, die al zijn best deed om te voorkomen, dat deze instructie in behandeling zou worden genomen. Er werd gefluisterd, dat dit in verband stond met het feit, dat een instructie uit het Noorden terug verwezen was naar de P.S., omdat die niet wettig ter tafel was gekomen. Nu moest er ook een instructie van een andere synode sneuvelen en natuurlijk deze. Maar zover is het niet gekomen. Het was voor de P.S. van het Oosten een eerlijke zaak. Ds. Den Butter heeft hier als een moedig generaal zijn leger aangevoerd. De P.S. van het Oosten, d.w.z. de afgevaardigden uit die P.S., hebben zich nog een poos teruggetrokken om de houding nader te bepalen, die zou worden ingenomen, wanneer het verzet zou blijven bestaan.

Aan deze vasthoudendheid is het te danken geweest, dat de instructie tenslotte in behandeling werd genomen en ook werd aangenomen. De intentie van de instructie was uit te drukken, dat de deputaten hier een taak hebben waaraan zii zich niet mogen onttrekken.

Het zal nu de vraag zijn, of de deputaten hun taak goed verstaan en de nodige corrigerende leiding gaan geven en dat dit tot gevolg heeft dat we onze jeugd weer aan de leiding van de jeugdbond kunnen toevertrouwen.

We zijn daar niet helemaal gerust op. We zullen ook zeggen waarom. Er is in vele gemeenten een zekere verontrusting. De deputaten zullen zich daaromtrent moeten laten voorlichten, om te zien waar de schoen wringt om daarna te overwegen, wat er gedaan moet worden. We hebben er nog niets van gemerkt, dat de deputaten zich trachten op de hoogte te stellen omtrent de verontrusting. Of moeten we aannemen, dat zij wel weten waar het om gaat?

Maar dan begrijpen we niet, wat we wèl hebben kunnen constateren. De deputaten hebben bij de kerkeraad van Noordeloos, bij de classis Utrecht en bij de Particuliere Synode van het Oosten gevraagd om alle stukken, die over deze zaak gaan en die dus geleid hebben tot de instructie op de Generale Synode. Al deze lichamen hebben wijselijk gezegd: die stukken krijgt u niet, daar hebt u niets mee te maken, U moet zich met de zaak zelf bezig houden.

Als de deputaten niet aanvoelen waar het eigenlijk om gaat zal er van een goede leiding niet veel terecht komen en betekent het in feite, dat het synode-besluit voor kennisgeving wordt aangenomen. Evenals de deputaten voor de evangelieverkondigng onder Israël dat met een ander besluit van de synode hebben gedaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen