De waarde van de kinderdoop [1]

Het is niet gering wat hier wordt aangedragen. Het gaat om kinderen die jong sterven. Dat kwam in de tijd van de synode heel vaak voor. Nu gelukkig veel minder. Maar vergis je niet in het stille leed dat hiermee gepaard gaat. In plaats van jong leven, de dood. Alle verwachting en blijdschap afgesneden. Met je lieveling naar het graf. Het is hartverscheurend. Een vaak stil gedragen kruis. Levenslang.

In de strijd tegen de remonstranten is dat ook een aangelegen onderwerp geweest. Dan moet je I, 17 maar lezen. Dat is één van de drie pastorale artikelen na de belijdenis van de verwerping in I, 15. Op allerlei manieren probeerden de remonstranten de gereformeerden te belasteren. Dus ook bij dit tere onderwerp. Want het gaat om de eeuwige bestemming van onze kinderen, die jong gestorven zijn. Dat is toch geen kleine zaak? Wat is precies in het geding? De gereformeerden hebben gesteld, dat God naar Zijn verkiezende liefde wederbaart en het geloof werkt. Dit geloof komt openbaar in de vruchten (zie I, 12). Op grond daarvan is er troost in leven en in sterven. Nu, zeggen de remonstranten, als jullie, gereformeerden, consequent zijn – daar heb je dat redeneren weer – dan kunnen de (gestorven) kleintjes daarvan geen blijk geven en zijn ze dus allen verloren. Plastisch wordt het uitgedrukt: met de leer van vrije genade rukken jullie, keiharde gereformeerden, de jonggestorven kleintjes van de moederborst en gooien ze in de hel. Vreselijk, deze voorstelling van zaken! Over laster gesproken… Met een bewogen pastoraal hart hebben onze gereformeerde vaderen met grote afkeer zich hiertegen verzet.

In dit nawoord komen ze hier nog eens op terug. De zaak is het immers zeker waard! Want hiermee wordt terecht geworsteld. De boodschap van I, 17 wordt met andere woorden nog eens onder woorden gebracht. Namelijk ‘hoop op God’. Dat is de kern. Hoop op de God des verbonds, is de troost. Hoewel de kleintjes er geen blijk van hebben kunnen geven, juist het eenzijdige genadewerk van de Verbondsgod, Die niets van een mens in aanmerking neemt, moet een aansporing zijn om het van deze verkiezende God te verwachten. Zo ook hier… Het gaat hier dus om de waarde van het als kind gedoopt zijn. Herderlijk bewogen wijzen onze Dordtse vaderen op drie redenen die er zijn tot troost van bedroefde ouders:

• het bloed van Christus waardoor de kinderen geheiligd zijn: lees Hebreeën 10 vers 29m;

• de doopsbediening zelf;

• het gebed van de Kerk bij de doop: zowel voor als na de doopsbediening wordt er immers voor elk gedoopt kind persoonlijk gebeden.

Welke waarde heeft voor onze Dordtse vaderen blijkbaar de kinderdoop? Je moet dit nawoord toch beter lezen. Graag volgende keer verder.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen