Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Onze kerkgang

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Onze kerkgang

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ik veronderstel dat vrijwel allen van U, die dit artikel leest, de gewoonte hebben om op zondag twee keer naar de kerk te gaan. In onze kring behoort gelukkig de kerkgang nog bij het vaste levenspatroon. We zijn erbij groot gebracht. Toch worden ook wij als jongeren van onze Geref. Gemeenten tegenwoordig steeds meer geconfronteerd met de vraag of dit regelmatig naar de kerk gaan eigenlijk wel nodig is.

Deze vraag wordt ons door andersdenkenden buiten eigen kring gesteld, maar ook door jongeren uit eigen kring kan men tegenwoordig een enkele keer dezelfde vraag horen stellen.

Men meent dan, dat men alleen naar de kerk moet gaan, als men daar behoefte aan heeft maar dat een regelmatige kerkgang beslist niet noodzakelijk is voor het geestelijke leven en voor de rechte verhouding tegenover de Heere. U weet zelf wel, welke argumenten dan zoal meer naar voren worden gebracht. Wat moet dan hierop ons antwoord zijn? Het gaat ons nu dus niet allereerst om degenen, die in onverschilligheid de opgang naar Gods huis verzaken maar om hen, die toch godsdienstig willen zijn, maar bij hun dienen van de Heere een getrouw gaan naar Zijn huis niet nodig menen te hebben.

Wel, allereerst getuigt het standpunt van zulke mensen van een grenzeloos individualisme. En dat individualisme is de dood voor het waarachtige geestelijke leven.

Onder individualisme verstaan we in dit geval de mening, dat iemand geheel op zichzelf de Heere zou kunnen dienen en zijn geloof zou kunnen beleven, zonder daarbij de ander nodig te hebben. Dit is echter een grote misvatting, want zeker, ieder komt persoonlijk tegenover de Heere te staan en de genade is particulier, maar anderzijds als God ons tot de zaligheid roept en ons door Zijn Geest het nieuwe leven schenkt, dan plaatst Hij ons in de gemeenschap van Zijn Kerk. We zijn dan leden van Zijn lichaam en het ene lid kan nooit iets zijn of doen zonder het andere lid,

In Gods Woord valt steeds weer grote nadruk op de gemeenschap van de gelovigen. In de 12 artikelen des geloofs vormen de ene heilige algemene christelijke kerk en de gemeenschap der heiligen één artikel. Dat wil dus zeggen dat de kerk niet anders is dan de gemeenschap der heiligen.

In de kerk mogen we samen met de anderen onze noden in het gemeenschappelijk gebed brengen voor het aangezicht des Heeren, samen luisteren naar het Evangelie, samen zingen, samen belijdenis van ons geloof doen, samen aanzitten aan Zijn tafel, enz. Dat is het wonder van de christelijke gemeenschap. Niet zonder grote schade voor ons geestelijk leven kunnen we ons aan deze gemeenschap onttrekken, want ook hier geldt het: „Wat God samengevoegd heeft, scheide de mens niet."

Vervolgens zullen wij getrouw moeten gaan naar het huis des Heeren omdat het Gods Welbehagen is om Zich in en door Zijn Woord te openbaren tot zaligheid. „Het geloof is uit het gehoor en het gehoor door het Woord Gods. Laat ons daarom onze onderlinge bijeenkomsten niet nalaten." (Hebr. 10 : 25).

Smvteselt ze< rt: Wip nat wil worden. J O O moet in de regen gaan staan. Wie genade wil ontvangen, moet daar gaan staan, waar het genade regent, dat is in Zijn huis onder de prediking van het Woord. Daarom tegenover allerlei andere meningen houden wij vast dat onze kerkgang broodnodig is, ja nodiger dan brood, want de ziel is meer dan het lichaam en het eeuwige leven meer dan het tijdelijke leven.

Wij willen dan ook nadrukkelijk tot onze jongeren zeggen: „Houdt toch vast aan een getrouwe kerkgang, niet éénmaal per zondag, maar tweemaal. Laat je niet van de wijs brengen door allerlei andere meningen, die naar voren gebracht worden. Laten wij blijven gaan op de weg, die de Heere ons in Zijn Woord bekend heeft gemaakt.

Laat er ook een voorbereiding zijn op de kerkgang, namelijk gebed voor de prediker, voor je medekerkgangers, voor jezelf, dat de Heere Zijn Woord door Zijn Heilige Geest heilige aan je hart. Moge het zo onder ons zijn en blijven:

Hoe vrolijk gaan de stammen op Naar Sions Godgewijde top, Om God, hun Koning t' eren."

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 17 januari 1964

Daniel | 8 Pagina's

Onze kerkgang

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 17 januari 1964

Daniel | 8 Pagina's