BRIEVEN UIT AMERIKA

v.

Geliefde vriend,

Toen ik mijn vorige artikel afsloot, beloofde ik aan je te zullen schrijven over de overschakeling, die men hier doorleefd heeft, toen men de noodzakelijkheid gevoelen ging om tot het houden van Engelse diensten te komen.

De ouderen spreken allemaal Hollands, niet alleen 111 de gezinnen, maar ook in het dagelijkse leven. De geleidelijke overgang naar het gebruik van de Engelse taal bracht mee, dat men elke dag het Engels spreken ging, zowel in het gezinsleven als ook in het dagelijks leven, dat men leidde. Het Hollands was alleen de taal, die men sprak in de kerk en op de catechisaties. Men dacht er aanvankelijk niet aan om in de kerk de Engelse taal te spreken. Het gevolg daarvan was, dat de kinderen, die het Hollands alleen maar in de kerk en op de catechisaties hoorden op de duur helemaal niets meer verstonden van al hetgeen, dat er gepreekt werd en slechts automatisch de vragen van Hellenbroek, zonder dat zij van dat geleerde iets begrepen. Er waren er, die begrepen, dat als men de jeugd voor de waarheid en voor de gemeenten behouden wilde, men zou moeten overgaan tot de invoering van Engelse diensten.

Na heel veel moeite is het vijf en twintig jaar geleden, dat er voor het eerst Engelse diensten gehouden werden in één van de gemeenten van het Oosten. Voor vele ouderen was dat toentertijd een schier onaanvaardbaar iets en van hun standpunt bezien is dat ook wel te begrijpen. Voor de ouderen namelijk waren de Engelse diensten weer moeilijker verstaanbaar, al waren zij hier ook in Amerika geboren en getogen, want het Engels, dat in de godsdienst gebruikt wordt is anders, dan het Engels, dat in het dagelijks leven gebruikt wordt.

Daarom bleven ook de Hollandse en Engelse diensten naast elkander bestaan, zodat dan ieder gaan kon naar de dienst, die hij voor zich zelf begeerde, óf in de ene óf in de andere taal. Eén van de moeilijkheden was, dat de leraren die toentertijd in onze gemeenten voorgingen zelf niet in de Engelse taal konden prediken. Ds. van Zweden was dc eerste, die in de Engelse taal voor de gemeenten optrad. Ge kunt de blijdschap van de jeugd niet begrijpen, dat zij toen de waarheid in hun eigen taal boorden spreken; de taal, die zij verstonden en waarin zij waren opgevoed. Toch is het eenvoudiger 0111 zo het één en ander over deze overgang te schrijven, dan deze mede doorleefd te hebben. Uit hetgeen wat men mij daarover verhaalt, blijkt dat dit op sommige plaatsen met grote strijd en bittere moeilijkheden is gepaard gegaan. Zelfs schorsingen en andere moeilijkheden van die aard zijn niet uitgebleven. Nu is men wel overal tot het inzicht gekomen van de noodzakelijkheid om het Woord Gods in de taal des lands te spreken en alhoewel op de meeste plaatsen ook nog wel Hollandse diensten gehouden worden, is toch het getal van de Engelse diensten in de meerderheid, omdat de jongere geslachten, die enkel het Engels spreken opgroeien en de ouderen, die enkel het Hollands spreken geleidelijk aan verminderen.

Voor sommigen was het ten enenmale niet te geloven, dat de Waarheid in de Engelse taal ook gepredikt worden kan zoals deze in de Nederlandse gepredikt wordt. Men sprak het dan ook openlijk uit, dat de invoering van de Engelse taal geen ander doel kon hebben, dan de Waarheid van haar kracht te beroven, ja zelfs het doel had om allerlei dwalingen bedektelijk in te voeren. Dit is echter kortzichtigheid. De meeste van de door ons geliefde oude schrijvers, zoals de gebroeders Erskine, Boston, Durham, Perkins, Gray, Rutherfort e.a. hebben nooit anders dan de Engelse taal gesproken en hebben hun werken in die taal ook geschreven. We zouden toch niet gaarne zeggen, dat deze lichten die in de kerk Gods op aarde geschenen hebben en waarvan verschillende de waarheid met hun bloed bezegeld hebben, de scherpe kanten van de waarheid hebben willen afvijlen. Neen, ik geloof, dat zij het zuivere licht hebben laten schijnen en dood en leven naar Gods Woord hebben gepredikt. Uit de aard der zaak zijn in Nederland alleen bekend de namen van die schrijvers, wier werken in het Nederlands vertaald zijn, maar er zijn er behalve die voor ons allen bekende ook nog velen, wier werken niet iu het Nederlands vertaald zijn, maar die de zelfde Waarheid gepredikt hebben. Van hun predikaties worden er velen in onze gemeenten gelezen en deze worden ook verspreid. Er is namelijk een commissie, die in opdracht van onze Synode hier in Amerika elke maand een predikatie uitgeeft. De naam van deze commissie is: The Inheritance of our Fathers-committee. (De erfenis van onze vaders-commissie). Door deze commissie wordt elke maand een preek uitgegeven van één van de Vaderen. Deze preek wordt gedrukt in een oplage van 7 a 8000 en wordt verspreid over alle delen van Amerika. Uit een verslag onlangs door de commissie uitgebracht blijkt, dat de aanvrage om predikaties te ontvangen steeds groter wordt. Deze predikaties worden geheel gratis verspreid en alle kosten aan drukken en uitgeven verbonden worden door de gemeenten gedragen. Praktisch alle leden van de gemeenten ontvangen deze, ze worden opgezonden naar de soldaten van onze gemeenten, waarvan er vele in Korea, Japan of Duitsland zijn of op andere plaatsen van de wereld, maar ook naar vele particulieren over de hele wereld verstuurd. De commissie rapporteerde dat men vele aanvragen kreeg uit: Australië, Zuid-Afrika, Engeland, Schotland, Japan, China en andere plaatsen uit andere landen, waar Engels sprekende mensen leven en prijs stellen op het ontvangen van deze preken. De antwoorden, die deze commissie dikwijls ontvangt nadat deze predikaties verzonden zijn, zijn opmerkelijk. Sommige antwoorden geven blijk, dat dit werk niet vruchteloos is in de Heere en uit andere blijkt de vijandschap tegen het werk van Gods vrije genade. Van sommige plaatsen werden soms verzoeken ontvangen om enige honderdtallen van deze predikaties toe te zenden. Het is een verheugend feit, dat deze geschriften der Vaderen op zo grote schaal verspreid worden en dat er nog belangstelling voor zijn mag. Binnenkort hoopt men deze uitgave op te voeren tot een 10.000 preken per maand. Op deze wijze wordt de oude waarheid door middel van deze geschriften over een groot deel van de wereld verspreid. Het mooie is dat deze arbeid geen enkel winstgevend doel heeft maar door alle die, daaraan medewerken geheel kosteloos verricht wordt en dat de gemeenten, deze arbeid door middel van de collecten dragen. Plet is te wensen, dat die belangstelling voor deze geschriften ook in het vaderland gevonden wordt, want deze geschriften bedriegen niet voor de eeuwigheid. Soms wordt er zoveel van de oude schrijvers gesproken, terwijl helaas de waar-

beid geldt: Veel geprezen, weinig gelezen.

Geliefde vriend, ik hoop van harte dat ge deze boeken, die toch ook in Nederland in zo grote overvloed zijn, meer ter hand nemen mocht. Wet en Evangelie worden eï ons in voorgesteld zonder door menselijke bijmengselen verduisterd te zijn, want nu wij het toch over die oude schrijvers hebben, mag ik daarop wel even doorgaan. Het is over het algemeen bedroevend, dat de jeugd deze zo weinig leest. Men acht het ouderwets en ziekelijk om al die oude muffe boeken ter hand te nemen en verspilt liever de kostelijke tijd met een modern romannetje. Romannetjes, die over het algemeen overlopen van een christelijkheid, waarmede men de jonge ziel vergiftigd. Een christelijkheid, die van de waarachtige gronden der christelijke waarheid vreemd is en meestal niet anders blijkt te zijn, dan een verkapt Arminianisme. Jongens en meisjes, die deze brief lezen, neem eens zulk een veelzins gesmade oude schrijver ter hand. Men hoort veelal het bezwaar maken, ja, maar ik begrijp er niets van. Het is allemaal zo ouderwets. Helaas, blijkt daaruit, hoe weinig de waarheid meer verstaan wordt. Neem ze ter hand en lees ze met een ernstige aandacht. Neen, ge kunt die werken niet lezen als een romannetje, die ge in een paar uren doorvliegt, ge moet er beslist aandacht aangeven en met rust deze werken lezen. Zou het nu zoveel gevraagd zijn om des zondagsmiddags, wanneer velen zeggen zich te vervelen, eens zulk een werk ter hand te nemen en eens rustig een paar uur er aan te wijden. Ik geloof vast, dat wanneer ge eenmaal begint hieraan meer tijd te besteden, dat ge wellicht de waarde van deze boeken zult leren verstaan. Een ander bezwaar, dat ik dikwijls hoor maken is, dat deze boeken eigenlijk meer voor „bekeerde mensen" zijn en dat men dat niet is en daarom dit maar niet leest. Ik wenste, dat ge deze ter hand nam en dan zult ge zien, dat dit niet alleen boeken voor „bekeerde mensen" zijn, maar dat juist deze schrijvers zich zo menigmaal wenden tot de „onbekeerden" om met raadgevingen Uw leven te besturen, door middel van ernstige opwekkingen Uw genegenheid gaande te maken, door waarschuwingen, die ernstig en bondig zijn U voor het naderend verderf te waarschuwen, de vragen van Uw ziel te beantwoorden. Hoe zou Uw belangstelling gewekt worden wanneer ge leest van hetgeen men voor de waarheid leed, met welk een ijver men om zielen worstelde. Amerika heeft ook zijn oude schrijvers. In Holland zijn hun namen meestal onbekend. Ik denk aan David Brainerd. Hij was een prediker onder de Indianen, die voor ongeveer 200 jaar hier met veel vrucht onder deze heidenen het geloof, eenmaal van cle vaderen overgeleverd gepredikt heeft. Ook hij was een worstelaar om zielen voor Christus te gewinnen. Momenteel heb ik een oud boek in huis, clat uitgegeven werd in 1793 in de Engelse taal en predikaties bevat van onderscheidene predikanten, die toen in cle Verenigde Staten predikten in onderscheidene kerkformaties. Deze predikaties bevatten de zuivere waarheid, clie naar de godzaligheid is. Mag ik, geliefde vriend, in mijn volgende brief eens enkele korte stukjes uit deze preken van Amerikaanse oude schrijvers voor je vertalen? Ik wil het proberen en hoop dan dat deze korte stukjes je aandacht zo trekken mogen, dat je genegenheid gewekt wordt om diezelfde geschriften nu in Holland nog zo rijk voorhanden meer begerenswaardig voor je te maken. Ontvang voor ditmaal mijn hartelijke groeten en laat het door ons altijd gevoeld worden, dat cle Apostel ons toeroept om acht te geven op de wolk der getuigen, die wij rondom ons hebben liggende, welke getuigen, waar ze ook op de wereld waren beleefden, clat zij gasten en vreemdelingen waren op de wereld en zoekende een vaderland, clat beter was en een stad, clie fundamenten heeft en waarvan de kunstenaar en cle bouwmeester God was.

Je vriend,

A. VERGUNST.

INGEZONDEN

Oproep tot mobilisatie

De Minister van Oorlog en van Marine, Zijne Excellentie ir. C. Staf, verklaarde in een rede in de Tweede Kamer der Staten-Generaal:

„Laat men de jonge mensen (in de militaire dienst) zelf de plicht opleggen om te helpen het vloeken te verhinderen. Wanneer cle militairen bevreesd zijn voor represaille-maatregelen, laat men zich dan tot mij wenden."

DRINGENDE OPROEP tot MOBILI-SATIE van alle krachten onder cle militairen van alle rangen om het misbruiken van de heilige namen van God radicaal te doen ophouden.

MANNEN en JONGENS in de militaire dienst, helpt ons en strijdt zelf voor een grote morele overwinning in 1956.

Laat het vloeken en spreekt tegen cle vloeker.

LEGER. LUCHTMACHT en MARINE geven aan cle burgers van Nederland het voorbeeld.

Het wachtwoord is: Vrees God en houd Zijn geboden.

Berichten over resultaten en klachten over de strijd tegen de ontheiliging van Gods Naam cloor de militairen, zenden aan cle secretaris van de „Bond tegen het vloeken", cle heer N. M. Laarman, Sportlaan 45 te 's-Gravenhage.

*) Hoewel wij zo gaarne hierin óók hadden gehoord de noodzaak van de vreze des Heeren, om in Zijn kracht en biddend tegen het vloeken op te treden; plaatsen wij niettemin deze oproep, die overigens onze volle insemmmg heeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen