HET EVANGELIE VAN DE VRIJSTEDEN

MEDITATIE

En deze steden die gij geven zult, zullen zes wijsteden voor u zijn. Num. 35: 13.

In Israël kende men de bloedwraak. Wanneer iemand gedood werd, was de-naaste bloedverwant van het slachtoffer verplicht de doodslager te doden, naar des Heeren bevel: Wie iemands bloed vergiet, diens bloed zal vergoten worden. Deze naaste bloedverwant trad dan op als Goël, of bloedwreker. Nu kon het gebeuren dat iemand zonder opzet gedood was. In dat geval kon de doodslager aan de bloedwraak ontkomen door naar één van de zes vrijsteden te vluchten, die over het hele land op ongeveer gelijke afstand van elkaar verspreid lagen. Drie waren er aan deze zijde van de Jordaan en drie in het Overjordaanse. Overal werd de weg naar de naaste vrijstad duidelijk aangegeven. Vluchtte nu de doodslager naar zo'n stad en werd hij door de oudsten van de stad binnen de muren toegelaten, dan was hij buiten het bereik van de bloedwreker. Hij mocht echter niet buiten de stad komen, want als de bloedwreker hem daar aantrof was hij een kind des doods. Pas wanneer de Hogepriester van de vrijstad gestorven was, mocht de bloedwreker hem niets meer doen. Welke kostelijke leringen liggen hierin opgesloten. Zien wij hier niet duidelijk de weg getekend, die de Heere houdt met Zijn volk? Die zes vrijsteden wijzen immers heen naar de zevende, in Wie alle schaduwen worden vervuld. Laten wij het maar eens nagaan. Daar zijn enkele mensen hout aan het hakken in een bos. Plotseling vliegt de bijl van iemands steel, waardoor een van de houthakkers dodelijk wordt getroffen. Welk een schrik, vooral bij degene, die het ongeluk veroorzaakte. Neen, van opzet was geensprake, maar toch heeft iemand door zijn toedoen het leven verloren. En dat betekent, dat nu zijn eigen leven in gevaar is, want de bloedwreker zal hem naar het leven staan! Plotseling is de rust uit zijn leven verdwenen. Hij weet geen raad. Is het zo ook niet met de zondaar die door Gods Geest ontdekt wordt aan zijn zonden? Weleer leefde deze dodelijk gerust voort. Zeker, hij was Godsdienstig, ging naar de kerk en stemde de waarheid toe, maar het raakte hem niet. Dat hij zonder God en zonder Christus was, deerde hem niet! Maar wat wordt dat anders als de Heere hem doet verstaan, wie hij door de zonden geworden is. Dan ziet hij met schrik dat hij niet verloren gaat, maar verloren ligt! Hij kan voor God niet bestaan en de dood zit hem op de hielen. Dan is het afgelopen met de rust! Maar wat wordt het voor de doodslager nu een wonder, dat er vrijsteden zijn. O, zeker, hij wist dat wel; hij had ze meer dan eens gezien, maar het interesseerde hem verder niet. Hij had geen belang in de vrijstad. Maar dat is nu anders. O, kon hij nu maar in zo'n vrijstad komen, dan was hij veilig! En zo zet hij het op een lopen naar de dichtsbijzijnde stad. Is het zo ook niet met de ontwaakte zondaar? 2t, ter, hij wist dat er een Jezus is; daarheeft hij van gehoord en van gelezen, maar het liet hem verder koud. Hij had geen behoefte aan eèn Jezus. Doch wat wordt het Evangelie nu voor hem een blijde boodschap. Het is alsof hij het nooit hoorde. Hoe verheugt hij zich, als hij hoort dat verloren zondaars nog zalig kunnen worden! O, dan zou het voor hem ook nog kunnen! En als dan de ene Naam tot zaligheid onder de hemel gegeven, verklaard wordt, dan zucht deze: Och, dat ik Hem zou mogen leren kennen, om door hem gezaligd te worden. Zo haast hij zich voort naar de vrijstad evenals de doodslager. Wij kunnen ons voorstellen, dat zo'n doodslager blij was, als hij onderweg een bord vond, dat naar de vrijstad wees, want dat was een bewijs dat hij op de goede weg was. Dat gaf hem moed. En hoe groot was dan voor hem de. verleiding om daar een ogenblik uit te blazen. Maar is het zo ook niet met de ontdekte zondaar? Wat is hij blij als hij hoort, dat er een vrijstad is. En als dan onder de prediking zijn hart verklaard wordt, dan is de verleiding groot om zich neer te vleien bij de kentekenen der genade, die hij bij zich mag waarnemen. Doch hij mag dan op weg zijn naar de stad dat betekent nog niet, dat hij in de stad is. En zolang hij niet in de stad is, kan de bloedwreker hem elk ogenblik overvallen! Het duurt dan ook niet lang, of hij wordt uit zijn valse rust opgeschrikt door de bloedwreker. En daar zet hij het opnieuw op een lopen! Ja, het is een zegen, als de Heere die overtuigde zondaars het ongenoegzame doet beleven van alles wat geen God en Christus is. Zo worden het door onweder voortgedrevenen, die het niet kunnen doen met een vertroosting en een bemoediging. Dat alles schiet immers te kort. Goed, ze mogen dan weten dat er een vrijstad is, en dat ze op de goede weg zijn, ja, misschien hebben ze de vrijstad wel in de verte gezien, maar zullen ze er ooit komen? Soms vrezen ze, dat ze in het

gezicht van de vrijstad nog zullen omkomen! Ze zijn immers aan het eind van hun krachten en de bloedwreker komt steeds dichterbij. Ja, hoe wordt vlakbij de vrijstad het nauwelijks zaligworden beleefd. Toch komen ze niet om, daar zal de Heere voor zorgen! En zo struikelt de doodslager net op tijd de poort in. VVant ja, om in een vrijstad te kunnen komen, moest men door de poort. Van welke kant men ook de vrijstad benaderde, om er in te komen, moest men door de poort. Zeker, het gebeurde wel, dat sommigen over de muur klommen, maar met hen liep het slecht af Na korter of langer tijd werden ze gegrepen en aan de bloedwreker uitgeleverd, die hen ter plaatse doodde! O, denk er aan, als wij de Heere Jezus in eigen kracht aangrijpen, loopt het slecht met ons af, want dan zal Hij ons eens toevoegen: Ik ken u niet! Om in de vrijstad te komen, moest men door de poort. En daar zaten de oudsten, ofwel de rechters. O, buiten het recht om, komt men niet in de vrijstad! Wat die rechters deden? Zij stelden een grondig onder zoek in naar wat gebeurd was. Was er opzet in het spel of was het inderdaad een ongelu^? Als er van opzet sprake was, werd de doodslager zonder meer aan de bloedwreker uitgeleverd, doch was het een ongeluk, dan werd de dood slager toengelaten in de vrijstad en gered uit de handen van de bloedwreker. Neen in de Oud- Testamentische vrijstad vonden niet allen ontkoming. Hoe anders is dat met de Nieuw- Testamentische vrijstad. In Christus toch is ontkoming voor de grootste der zondaren, want boven de poort van deze vrijstad staat: Al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw. Ja. in die vrijheid vinden alleen doodschuldigen een veilige schuilplaats, mensen, die bekennen moeten de eeuwige dood verdiend te hebben, die waard zijn aan de bloedwreker uitgeleverd te worden. Maar wat wordt het dan ook voor hen een wonder, dat ze niet uitgeworpen worden! Zij mogen ervaren dat het waar is: Die Mij vindt, vindt het leven en trekt een welgevallen van de Heere! Hoe aangenaam is hen het wonen binnen die vrijstad! Ze hebben geen last van hun schuld en van de vloek der wet en de bloedwreker kan niet bij hen komen! Toch hebben ze er geen erg in dat de bloedwreker er nog steeds is! Neen, zolang ze binnen de stad blijven, hebben ze van hem geen last, maar als

ze zich er even buiten wagen, komen ze er wel achter dat hij nog steeds op de loer ligt. Soms stormt hij onverwachts op hen af en dan is het een wonder, dat ze het er levend afbrengen! O, straks zullen ze nog in zijn handen vallen! Ja, weet u wat God Zijn volk gaat leren? Dat bedekte schuld nog geen vergeven schuld is. Ze komen er achter, dat ondanks alles wat ze doorleefden, Gods recht nog voldoening vordert! Daar is een openstaande schuld, die betaald moet worden! Welnu, zo is het ook met de doodslager! Zijn schuld staat nog open! Het onschuldig vergoten bloed moet gewroken worden! Daar gaat niets van afl En dat bloed wordt pas gewroken, als de Hogepriester borgtochtelijk in de plaats van de doodslager sterft. Dan pas raakt de bloedwreker zijn recht kwijt. Is het wonder, dat die doodslager verlangend gaat uitzien naar de dood van de Hogepriester? Nu kon het gebeuren, dat iemand nog maar net in de vrijstad was als de Hogepriester stierf, anderen moesten er jaren op wachten en weer anderen beleefden het helemaal niet! Toe, zijn er onder ons, die hier iets van verstaan? Is het ook uw begeerte om Christus te leren kennen en de kracht Zijner opstanding en de gemeenschap Zijns lijdens, Zijn dood gelijkvormig wordende? Hunkert ge er ook zo naar om te mogen staan in de vrijheid der heerlijkheid der kinderen Gods? Zeker, aan Gods zijde ligt het vast voor gans de kerk, maar zullen wij er de troost uit genieten, dan moeten wij er de wetenschap van bekomen. En zijn ze niet gelukkig, die de vrijmaking van hun ziel mochten vinden in het bloed van het Lam? Maar hoe nodig is het, dat dezen dan bok staan in de vrijheid, waarmede Christus hen vrij gemaakt heeft. Dat dan hun wandel in de hemel zij om Christus te verwachten tot zaligheid, want dan zal hun vrijheid volkomen zijn. Dan zullen ze nooit meer last hebben van de verklager der broederen, maar eeuwig wandelen in het vrolijk levenslicht.

Amersfoort.

Ds. J. van Haaren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen