Vakantie-moeiten

Nee, de vakantie is niet geweest zoals ze gehoopt hadden. Sommigen hadden er een voorgevoel van. Anderen hadden juist hooggespannen verwachtingen toen ze uitzwierven. Maar de thuiskomst is niet altijd een gelukkige. Ook dit jaar gebeurden er weer ongelukken. Sommige met zeer ernstige afloop. De vakantie afgebroken door de dood, die langs de wegen loerde. Wat een triest thuiskomen voor de nabestaanden! Anderen kregen onderweg te maken met diefstal of andere vormen van criminaliteit. Waar ben je tegenwoordig nog veilig? En je zag je vakantie in het water vallen.

Incompleet gezin
Een bijzondere moeite wordt soms beleefd door diegenen die als een incompleet gezin op vakantie gaan. Een moeder alleen met haar kinderen. Vader is er niet meer. Of vader is er nog wel, maar hij heeft het gezin in de steek gelaten. Of een vader met zijn kinderen alleen, zonder zijn vrouw, die er niet meer is, of die is weggelopen. Zulken hebben toch al veel verdriet. Een lege plaats, die ontstond door de harde dood. Of door de harde scheiding. En wat komen die kinderen in zulke gevallen veel te kort, omdat die ene overgebleven ouder nooit vader en moeder tegelijk kan zijn. Thuis, in eigen huis, wordt nog een zekere geborgenheid ervaren. Maar op de camping of in het bungalowpark valt die geborgenheid weg. Daar zit je tussen alleen maar onbekenden. En die onbekenden hebben een compleet gezin. Die zijn met elkaar uit. Natuurlijk lees je de vraag in hun ogen: Ben jij maar alleen? Of je krijgt de vraag concreet gesteld. Ja, ik ben alleen. Ik ben m'n man kwijt. Overleden, nu twee jaar geleden. De vrager heeft in vele gevallen niet zoveel meer te zeggen. Wat moet je ook zeggen? Je voelt je zowat een beetje beschaamd als je zelf met de hele koppel op vakantie kon gaan.

Pijn
Maar degene die alleen is, voelt in de ontmoeting met die anderen ineens weer de pijn. En terwijl die andere kinderen nog een vader en een moeder hebben, die met hen spelen en die hen als het nodig is vermanen, voel je weer heel scherp dat je er alleen voor staat. Heb je er wel verstandig aan gedaan van huis te gaan? Ja, maar voor de kinderen moet je toch ook wat doen. Straks horen ze de verhalen van de andere kinderen en dan is het zo zielig als zij moeten zeggen dat ze nergens geweest zijn. Maar zo'n vakantie valt toch niet mee. En je ziel staat opnieuw voor bange vragen, waarom God toch die moeilijke weg met je ging. En dan degenen die in de steek gelaten zijn. Hun man, hun vrouw leeft nog wel. Af en toe hoor je ook nog wel eens iets van elkaar, zeker als de kinderen eens een dag naar de ander toe moeten. Nee, wennen aan de situatie doet je nooit. De pijn blijft altijd. Maar je begon een klein beetje te leren om ermee te leven.

Stil
De vakantie kwam in zicht. Ach, de kinderen missen toch al zoveel. En dus reserveerde je ook iets. Vroeger ging je met z'n allen. Dat is voorbij. Toch maar doen, vooral voor de kinderen. Op de camping of in het bungalowpark hebben ze natuurlijk snel in de gaten dat je alleen bent. En als je vertelt wat de reden is, wordt het stil aan de andere kant. Maar je voelt dat ze denken: Waarom? En je voelt ook dat ze zich afvragen wie de meeste schuld heeft. En je merkt dat ze wel eens scheef naar je kijken. En je vermoedt dat ze het over je hebben. En soms hoor je dat ze het over je hebben. De meeste moeite krijg je nog als je onder mensen van eigen soort bent die een gescheiden man of vrouw maar eng vinden. Mensen die natuurlijk heel rechtzinnig belijden dat we tot alle boosheid geneigd zijn, maar van zichzelf denken dat zij iets boven dat niveau uitsteken. En zonder dat ze weten hoe het gegaan is, hebben ze de neiging je te veroordelen. Dat voel je zomaar.

Verstandig?
O ja, er zijn uitzonderingen. Er zijn ook mensen die aardig tegen je zijn, die echt belangstelling tonen. Maar over het algemeen vraag je je af of je er nu wel zo verstandig aan deed met vakantie te gaan. En als je thuiskomt ben je niet gelukkig. Integendeel. Een teleurstellende ervaring ben je rijker. En de vragen die je al zo vaak gekweld hebben, zijn weer levensgroot teruggekeerd. Hebt u een goede vakantie gehad? Prachtig. Hebt u er ook erg in dat dit niet van iedereen geldt? En dat we op onze vakantie wel eens mensen tegen kunnen komen die met open wonden lopen en voor wie we misschien iets zouden kunnen betekenen? Jezus zei: De armen hebt gij altijd met u. Met een variant hierop zouden we kunnen zeggen: De bedroefden, de teleurgestelden, de kruisdragers hebt gij altijd met u. Ook in vakantietijd!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen