De zenuwen van verliefde mensen

Noodkreet één: 'Ik ben 32 jaar. Ik heb verlangd naar een vriendin. Die heb ik nu al een heel poosje. Het is de vrouw van mijn dromen. Ik houd in mijn hart echt van haar. En toch twijfel ik. Ik durf niet te trouwen. Ik word er helemaal wanhopig van. Ik loop moeilijk te dcnen terwijl ik reden heb om gelukkig te zijn. Wat ben ik toch voor een raar iemand?' Noodkreet twee: 'Ik heb drie jaar verkering gehad. De relatie ging telkens uit en weer aan. Dat kwam door mij. Als het uit was, wist ik zeker dat ik van die jongen hield. Zodra het, nota bene op mijn initiatief, weer goed kwam, begon ik te twijfelen. Uiteindelijk heeft hij het definitief uitgemaakt. Daar had ik begrip voor. Enige tijd geleden zag ik hem echter met een nieuwe vriendin. Mijn keel werd samengeknepen van ellende. Ik heb nooit méér van hem gehouden dan toen. Toen was het wel te laat.'
Er zijn heel wat tobbende stelletjes. Het eindeloze aarzelen houd ik wel genoeg van hem of haar? komt bij jonge mensen voor, maar nog meer bij oudere. Het geaarzel is vaak een oorzaak van spanning tussen de jongen en het meisje, van depressieve gevoelens bij de twijfelaar en van verdriet als de relatie definitief over is. De twijfelaars willen eigenlijk van een relatie, die gaat beginnen, vooraf de zekerheid hebben dat zij een succes zal worden. Ze aarzelen daarom een jaar tegenover een vriend of vriendin of ze verkering willen hebben. Ze twijfelen aan hun gevoelens voor de ander. Ze proberen hun eigen innerlijk in kaart te brengen, maar dat lukt nooit helemaal. Ze voelen zich hopeloos als ze niet die verliefde gevoelens kunnen opbrengen voor de ander op het moment waarop dat hoort. Ze schrikken bijvoorbeeld van hun eigen koelte als de geliefde voor het eerst in hun armen ligt. Dat klopt niet volgens hen. Dat maakt hen vervolgens paniekerig, depressief en nog koeler. Als ze eindelijk toestemmen in een relatie, aarzelen ze twee jaar of de ander de goede partner is. Tussentijds maken ze de verkering een of meer keren uit, om te beproeven hoe het leven zonder de ander is. De scheiding bevredigt echter ook niet en ze beginnen telkens weer opnieuw. De twijfelaars hebben niet door dat ze zichzelf angstig maken door voortdurend op hun eigen innerlijk te letten. Ze zijn daarin te perfectionistisch. Ze accepteren geen onzekerheid. 'Hou ik wel genoeg van de ander? Passen we echt wel bij elkaar?' Vervolgens wordt die angst vanzelf werkelijkheid. Als ze door hun eigen houding verkrampt raken in de manier van reageren op een vriend(in), kan die ook niet spontaan reageren. Dan wordt een relatie vanzelf minder leuk en mislukt ze misschien. Twijfelaars hebben maar één zekerheid: het heden. Daaraan klampen ze zich vast. Ze willen niet vooruit en ze willen niet achteruit. Nu weten ze waar ze aan toe zijn. Ze willen daarom niet zonder de ander verder. De verloving wordt echter ook voor zich uit geschoven. Komt die er toch, dan wordt vervolgens de huwelijksdag een als maar hoger wordende berg, die beklommen moet worden. Naarmate die dag nadert, neemt het paniekgevoel toe. In ernstige gevallen wordt de relatie een paar dagen voor de huwelijksdag verbroken. Kunnen de twijfelaars geholpen worden? Jawel, ze moeten op een paar punten anders gaan denken. Het perfectionisme moet weg. Geen mens is altijd verliefd en enthousiast tegenover een vriend(in). Dat hoeft ook niet. Het perfecte verliefde gevoel bestaat niet. Ze moeten zich vervolgens eens goed realiseren wat hun keus voor het heden inhoudt. Eenvoudig dit: als ze gewend zijn aan een situatie, vinden ze die best en willen ze niet anders meer. Dat gaat altijd op. Dus als ze met de bibbers in de benen trouwen, gaat het daarna, als ze gewend zijn, ook goed. Twijfelaars moeten accepteren dat er een spanning is tussen hoofd en hart. Hun hart zegt: 'Ik wil bij hem zijn'. Hun hoofd zegt: 'Wat zal de toekomst brengen?' Onzekerheid over de toekomst is geen teken van gebrek aan liefde. Als ze dan een knoop doorhakken ten aanzien van de relatie, kunnen ze het beste hun angst negeren. Dat is immers een slechte raadgever. Er gaan huwelijken niet door van mensen die veel van de ander houden en toch op hun onzekerheid afgaan als ze moeten beslissen. Dat is écht verdrietig. Nog één opmerking. Waarom hebben oudere vrijgezellen meer last van dit probleem? Dat ligt voor de hand. Als zij een relatie aangaan is de verandering groter dan bij jonge mensen en dus ook de onzekerheid. 'Help, waar ben ik aan begonnen?'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen