Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Laos

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Laos

Gekruide mix van Franse, Japanse en Russische cultuur in een oosters jasje

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een Aziatisch, boeddhistisch rijk met een Frans-koloniale bouwstijl, Russische vrachtauto's, airconditioners en koelkasten, Thaise muziek, Japanse auto's en apotheken uit Vietnam. Oftewel Laos, een boeddhistisch-kapitalistisch-marxistische mengelmoes. Een luchtige impressie. <br />

D'e voorschriften spraken me direct al aan. In tiet Thaise Bangkok kreeg ik ze in een reisbureau tegenover de Laotiaanse ambassade in handen gedrukt. Onmiddelhjk proefde ik de kenmerkende, socialistische regelzin en de angst voor ongecontroleerde uitspattingen. De lijst van "tourist regulations" voor een bezoek aan Laos schrijft onder meer voor:
1. Verander niet van hotel zonder onze toestemming.
2. Neem geen enkele foto van overheidsgebouwen of militaire bases.
3. Voor half twaalf in het hotel terug.
4. Drink niet te veel alcohol.
5. Raak niet betrokken bij groeperingen die zich richten tegen de regels en de wetten van het Laotiaanse volk.
Ik was koud een halfuur in Vientiane, de hoofdstad van Laos, of ik veranderde al van hotel, nam volop foto's van elk interessant gebouw en tikte die avond de wacht van het hotel uit een diepe slaap. Laos had me gegrepen. Een uur lang was ik, wandelend tussen tuinen en oude, schimmelige gebouwen, op zoek naar het centrum, dat er helemaal niet was. Of alles was het centrum. Dat kon ook. Met het geknetter van Bangkok nog in m'n achterhoofd was het even wennen om in een andere Aziatische hoofdstad niet meteen van de sokken gereden te worden. Vientiane heeft weinig gemotoriseerd verkeer. Men fietst veel, rijdt rustig auto en laat zich door een samlor (fietstaxi) vervoeren. Het dorpse karakter van Vientiane weerspiegelt goed de zeer rustige en laconieke volksaard van de Laotianen. Het is een land van "Bo pen nhang", de rustig-aanmentaliteit. Want waar ter wereld moet een vliegtuig nog een plotselinge, slippende zwaai over het beton van de landingsbaan maken om een snuffelende hond te ontwijken? Niemand die zich tijdens of na de onverwachte ruk aan het stuur nog opwindt. "Bo pen nhang", waar zou je je druk om maken...

Hutspot
De Socialistische Volksrepubliek bestaat ruim vijftien jaar. Toch is Laos nog steeds een van de armste landen ter wereld. Verwaarloosd tijdens de Franse bezetting, zwaar gehavend na hevige bombardementen van de Amerikanen (op Laos werden tijdens de Vietnamoorlog meer bommen gegooid dan op Europa in de Tweede Wereldoorlog) en geteisterd door massale leegloop, nadat tien procent van de bevolking het ontredderde land had verlaten. Oost-Europa schoot te hulp nadat de bevolking de socialistische partijen had gekozen. In de jaren zeventig en tachtig stond de internationale hulpverlening ook al klaar. Met rijstvoorraden, autobussen en bulldozers. Al die buitenlandse invloeden hebben van Laos een potpourri van stijlen gemaakt. Maar welkl> land blijft daar vreemd van? Misschien is die hutspot van invloeden vooral Laotiaans. Of is het slechts de buitenkant die de bezoeker in verwarring brengt? Ga maar eens na. Men neme een Aziatisch, boeddhistisch rijk met een enorm aantal tempels. Alleen in Vientiane staan er al 74. Dan voegen we daar een Frans-koloniale bouwstijl aan toe en wat stokbrood. Dan wat Russische vrachtauto's, airconditioners en koelkasten. Thaise muziek en televisie. Goed roeren met Japanse auto's en gemotoriseerde driewielers en het geheel afmaken met een groot aantal hotels, restaurants en apotheken uit Vietnam. Ziehier een boeddhistisch-kapitalistisch-marxistische dis.

Buitenkant verandert
Mij beviel het overal zeer goed. Dit was tenminste een land met verrassingen. De doorgezaagde vliegtuigbom die als asbak dienst deed herinnert aan de twee miljoen bommen die twintig jaar geleden over Laos waren uitgestrooid; maaltijden als "gedeeltelijk gekookte kip, gebakken miereneter en sprinkhaangehakt" brachten weer iets onvervalst Aziatisch aan het licht; en de propagandaborden met glimlachende boeren en arbeiders deden weer aan het ambtenarenapparaat in OostEuropa denken. Maar met de geleidelijke terugtrekking van Oost-Europa dringt het westen naar binnen. Zeker het bedrijfsleven, dat met Thailand als vooruitgeschoven filiaal het agrarische land langzaam maar zeker met consumptieartikelen overspoelt. De buitenkant van Laos verandert snel. Australië is bezig met de verbetering van een sterk verouderd communicatienetwerk en Japan heeft zich op de infrastructuur gestort. Samen met Australië werkt Japan aan de bouw van twee bruggen over de Mekong. Japan heeft in Vientiane een nieuw busstation gebouwd en zorgde voor toelevering van een vijftigtal bussen, in ruil voor een gegarandeerde afzet van haar auto's en motoren.

Wegen
Het rijke vriendje heeft ook veel geld gestopt in de verbetering van het wegennet, nu nog een wirwar van zanderige of modderige karresporen, bestaande uit diepe kuilen, waar slechts zwaar verkeer of een wagen met vierwielsaandrijving zich aan lange tochten kan wagen. Een betere weg is natuurlijk nooit een overbodigheid in een arm land als Laos, maar het is opvallend dat de meeste wegwerkzaamheden momenteel plaatshebben aan rijksweg 9 en 13 richting Vietnam. Her grote aantal houtwagens dat in oostelijke richting verdwijnt, maakt duidelijk dat betere wegen een betere ontsluiting van het tropisch bos betekenen. De houttransporten gaan naar de Mekong (vandaar naar Thailand) en vooral naar Danang, de Vietnamese overslaghaven voor Japanse steden als Kobe en Yokohama. Maar goede wegen kunnen ook belangrijk zijn als geïsoleerde gebieden getroffen zijn door een misoogst. In 1987 en 1988 had dit in het noorden plaats, in 1989 in het zuiden. De dorpen waren onbereikbaar en er moesten olifanten aan te pas komen om de noodhulp vanuit Thailand in het achterland te krijgen. CIDSE, een overkoepelende hulporganisatie, probeert de afhankelijkheid van de afgelegen dorpen te verminderen door o.a. de gezondheidszorg te verbeteren en meer variatie te brengen in de produktie van voedsel, zodat boeren wat minder afhankelijk zijn van rijst alleen. Dit jaar lijkt er voldoende rijst aanwezig om een nieuwe hongersnood te voorkomen. Justin Kilcullen, coördinator van CIDSE: „Het land heeft voor ongeveer driekwart aan rijst geproduceerd van wat het voor een jaar nodig heeft. De rest moet uit Thailand geïmporteerd worden en van andere produkten komen." Dit jaar voldoende eten, volgend jaar zien we wel weer, "bo pen nhang".

Overkant
De Laotiaanse overheid heeft wat meer tijd om zich over andere zaken zorgen te maken. Het morele verval bij voorbeeld, nu steeds meer toeristen de Mekong oversteken. De 'overkant' heeft Laos in z'n greep. Ook al klinken er Laotiaanse nieuwsberichten vanaf luidsprekers op hoge palen in de straten. Men zit vaker binnen, kijkt Thaise tv en wenst de glitterende spulletjes die de harten via de ether stelen. En zo dringen jeans en makeup, auto's, brommers en de onvermijdelijke frisdranken de socialistische boerenstaat binnen. Op het vliegveld van Savannaketh herinneren vier losgebroken koeien op de startbaan aan het eens zo geïsoleerde rijk achter de Mekong.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 17 juli 1991

Terdege | 64 Pagina's

Laos

Bekijk de hele uitgave van woensdag 17 juli 1991

Terdege | 64 Pagina's