Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Verantwoordelijk voor volwassen uitwonende kinderen?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Verantwoordelijk voor volwassen uitwonende kinderen?

Ds. Labee over:

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Als vermanend voorbeeld wordt vaak de hogepriester Eli aangehaald. Hij zag zijn beide zonen niet eens 'zuur' aan. In hoeverre was hij als vader nog verantwoordelijk voor de daden van zijn volwassen, getrouwde zonen?

Hofni en Pinehas

De twee zonen van Eli worden ons in het Bijbelboek Samuël uitvoerig voorgesteld. Opgevoed door een Godvrezende vader, die ongetwijfeld veel gesproken heeft over de Heere en Zijn dienst. Beide zoons waren gehuwd en dienden als priester in de tabernakel te Silo. Aangrijpend is het als we lezen: ‘Doch de zonen van Eli waren kinderen Belials; zij kenden de HEERE niet’ (1 Samuël 2 vers 12). Dat betekent dat ze onwaardige dienstknechten zijn en gewetenloze nietsnutten. Zelfs handlangers van de duivel, want Belial wordt beschouwd als de verpersoonlijking van het boze, van satan zelf. Van het priesterhuis hebben ze een zwijnenstal gemaakt. Huiveringwekkend: terwijl ze nog altijd bidden, zegenen en offeren, misdragen ze zich verschrikkelijk. Ze stelen van de offers die verwijzen naar Christus en bedrijven hoererij met vrouwen die ‘met hopen samenkwamen’ bij de tent der samenkomst Een verklaarder schrijft: ‘Hofni en Pinehas zijn zonder geloof, zonder vroomheid, zonder heiligheid, zonder Godsvreze, zonder liefde voor Zijn huis, zonder een greintje eerbied en zonder een spoor van ontzag voor de heilige gebouwen’.

Eli

Wat doet nu vader Eli? Hij spreekt ze aan: ‘Waarom doet gij zulke dingen, dat ik deze uw boze stukken hoor van dit ganse volk? Niet, mijn zonen; want dit is geen goed gerucht dat ik hoor; gij maakt dat het volk des HEEREN overtreedt. Wanneer een mens tegen een mens zondigt, zo zullen de goden (d.i. de overheid, BL) hem oordelen; maar wanneer een mens tegen de HEERE zondigt, wie zal voor hem bidden?’ (1 Samuël 2 vers 23b tot 25a). Opmerkelijk, de man die zo streng sprak tot de in zijn ogen dronken Hanna, is zo slap en toegeeflijk tegen zijn jongens! Tegen Samuël (hoofdstuk 3 vers 13b) zegt de alwetende God: ‘want als zijn zonen zich hebben vervloekt gemaakt, zo heeft hij hen niet eens zuur aangezien’. Heel duidelijk leggen onze kanttekenaren (nummer 17) uit wat we onder deze uitdrukking moeten verstaan: ‘Het Hebreeuwse woord betekent eigenlijk fronsen, of rimpels krijgen in het aangezicht, hetwelk geschiedt van diegenen die uit ongenoegen zuur zien. Versta hierbij: veel minder heeft hij hen gestraft naar behoren, hetwelk hij had behoren te doen, als vader, als hogepriester, en als richter die gesteld was om het kwaad te beletten en te straffen’. De Bijbel met uitleg maakt dat concreet door bij deze verzen uit te leggen dat Eli ‘geen maatregelen heeft genomen om de zonde tegen te gaan. Hij had als hogepriester zijn zonen kunnen afzetten als priester (…)’.

Worsteling

Met dat laatste is antwoord gegeven op de eigenlijke vraag. We proefden in deze en nog een andere, soortgelijke vraag het verdriet en de worsteling van ouders. Volwassen, getrouwde of uitwonende kinderen gaan soms zo’n andere weg dan in de opvoeding - met alle gebrek en tekort - is gewezen. Bruut en goddeloos worden de zonden uitgeleefd of leeft men heel vroom als ‘bekeerd’, zonder het wonder van wedergeboorte. De geschiedenis van Eli kan dan zo benauwen! Wat vraagt de HEERE van ons als ouders? Beide vraagstellers gaven aan te proberen met liefde, tact en wijsheid te sturen, te spreken en te handelen. Soms met de angst teveel te zeggen en het contact te verliezen. Steeds meer sprekend met de HEERE over de kinderen, als het spreken met de kinderen zo moeizaam is… Tobbende ouders, dat het eeuwig zielenheil zo zou wegen dat we toch zouden blijven vermanen. En vooral blijven… bidden! Denk toch aan Monica, de moeder van Augustinus. Want straks zullen we met onze kinderen voor de rechterstoel van Christus staan. En dat we in onze gebeden deze vermaningen ‘nat’ zouden maken met onze tranen.


VRAAG?

Heb jij/hebt u ook een vraag? Mogelijke vragen over onderwerpen binnen de doelstelling van De Saambinder kun jij/kunt u mailen naar ds. B. Labee of hem per post toezenden (zie colofon). Er volgt -zo mogelijk- altijd een reactie.
Echter alleen als de redactie het waardevol acht voor de lezers, volgt een antwoord op jouw/uw vraag in een nummer van De Saambinder.
Graag wel wat geduld. Er liggen nog tientallen vragen op een reactie te wachten.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 25 mei 2017

De Saambinder | 24 Pagina's

Verantwoordelijk voor volwassen uitwonende kinderen?

Bekijk de hele uitgave van donderdag 25 mei 2017

De Saambinder | 24 Pagina's