Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Generale Synode

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Generale Synode

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

1

Enige tijd geleden kwamen de Chr. Geref. kerken in synodale vergadering bijeen. De kerkorde zegt in artikel 50: De generale synode zal naar de regel eenmaal in de drie jaren vergaderen, tenzij er gewichtige redenen zijn om eerder bijeen te komen. Naar deze vergadering worden uit elke particuliere synode zes dienaren des Woords en zes ouderlingen afgevaardigd. Indien de generale synode naar het oordeel van tenminste twee particuliere synoden binnen de drie jaar moet worden samengeroepen, dan heeft de daartoe aangewezen roepende kerk de taak, met advies en goedkeuring van haar particuliere synode, tijd en plaats daarvan vast te stellen. Bij dit artikel hoort nog de bepaling, dat elke particuliere synode een diaken afvaardigt naar de generale synode.

Volledigheidshalve schrijven we hier nog twee artikelen af.

Artikel 29

De kerkelijke vergaderingen zijn vierderlei: die van de kerkeraad, van de classis, van de particuliere synode en van de generale synode.

Artikel 30

In deze vergaderingen zullen geen andere dan kerkelijke zaken en die op kerkelijke wijze, behandeld worden. In meerdere vergadering behoort slechts datgene te worden behandeld, wat in de mindere niet kon worden afgedaan, of wat behoort tot de kerken van de meerdere vergadering in het algemeen. Er zijn tegenwoordig vier particuliere synoden. De Generale Synode telt dus 24 predikanten, 24 ouderlingen en 4 diakenen. Samen 52 ambtsdragers, die het welzijn van de kerken moeten behartigen.

Vroeger kwamen de kerken elk jaar in synodale vergadering bijeen. Dat is nu al vele jaren anders. De lopende zaken stapelen zich nu op en als er synode wordt gehouden is er veel te behandelen. Wie de dikke acta ziet van vorige generale synoden vraagt zich wel eens af, of we hiermee wel op de rechte weg zijn. Maar dat maken de kerken uit. Die hebben aldus besloten.

Ook voor deze synode was er een lange agenda opgesteld. Vele instructies, rapporten en bezwaarschriften moesten worden behandeld. De afgevaardigden kregen tevoren vele verslagen toegezonden, die samen een hele stapel vormden. En daar kwam nog het een en ander bij in de loop van de vergaderingen. Verder kwamen er natuurlijk nog andere zaken aan de orde. De pers heeft daar de nodige aandacht aan geschonken, waardoor velen kennis hebben kunnen nemen van de zaken, die de synode bezig hielden en van de wijze waarop dit geschiedde.

Het is niet onze bedoeling in ons blad een kort verslag van deze synode op te nemen. Dan had dit al veel eerder moeten gebeuren. Bij de publiciteit, die aan alles gegeven wordt, lijkt dit ook vrij overbodig. We willen slechts enkele aantekeningen maken.

De synode kwam bijeen te Rotterdam. Er werd een moderamen verkozen. Er moet leiding zijn. Er werden verschillende commissies benoemd, waarin de meeste zaken moesten worden voorbereid. De eerste week kwam de synode slechts een paar dagen in plenaire zitting bijeen. De commissies waren in de gelegenheid haar werk te doen. Daarna vergaderde de synode nog twee volle weken. Het werk is nog niet af. De synode ging uiteen tot begin januari 1972.

Je vraagt je wel eens af, of dat nu allemaal wel nodig is. Formeel gezien is natuurlijk alles wel in orde, maar dat neemt bepaalde bedenkingen niet weg. De Christelijke Gereformeerde kerken vormen maar een kleine groepering in kerkelijk Nederland. Ze horen thuis onder de kleine kerken en zijn wat grootte betreft te vergelijken met de Gereformeerde Gemeenten. Er zijn meer kleine groeperingen te noemen. Daaronder is er niet een, die dagen en weken lang in synodale vergadering bijeen komt. Daar heeft men blijkbaar niet zoveel punten op de agenda, die deze overladen.

Het lijkt ons nooit een gunstig teken, wanneer een synode langdurig moet vergaderen.

Er zijn grote groeperingen, die telkens bijeen moeten komen omdat er allerlei aanvechtbare zaken aan de orde zijn. De laatste tijd hebben we dat weer kunnen zien. De kranten houden ons wel op de hoogte omtrent de zaken, die de gemoederen bezig houden. Er is heel veel onrust en zoveel meer in het kerkelijk leven.

Het zou zeer toe te juichen zijn, wanneer de duur van een generale synode kon worden beperkt tot een dag of een paar dagen. Daar zou de kerk wel bij varen, zouden we zo denken. Dat moet toch mogelijk zijn. We leven in een geordend kerkverband, waar toch heus niet zoveel dingen aan de orde hoeven te zijn.

Wanneer we vluchtig nagaan wat zoal de synode zo doet rekken, dan denken we aan twee verschijnselen.

Het eerste is, dat er zoveel dingen aan de orde komen, die we als nieuwigheden willen aanduiden. Dat is nu niet voor het eerst. We denken, om een paar voorbeelden te noemen, aan de nieuwe vertaling, de nieuwe liturgische geschriften, de nieuwe psalmberijming enz. Dat geeft allemaal veel onrust in de kerken. Dagen wordt er over gesproken. Ten slotte wordt bij meerderheid van stemmen allerlei nieuwigheid ingevoerd. En met dat al wordt de verdeeldheid al groter. Nu zegt men wel: elke gemeente is vrij al of niet het nieuwe in te voeren. Dat lijkt heel eenvoudig, maar de werkelijkheid is, dat de onrust zich verplaatst naar de plaatselijke gemeenten, zoals de praktijk leert. De tweespalt wordt hoe langer hoe groter.

Je krijgt soms wel eens de gedachte, dat de voorstanders van al die nieuwigheden menen, dat deze koste wat het kost moeten worden ingevoerd. Dat heeft de kerken al heel wat schade berokkend. Het is beter terug te keren tot het oude dan in deze weg voort te gaan.

Onze vaderen hebben geen behoefte gehad aan allerlei uitwendige veranderingen, maar stelden op de voorgrond de noodzakelijkheid van het werk Gods in het hart. Zonder vernieuwing van hart en leven blijft een mens een vijand van God en blind in geestelijke zaken. In de vorige eeuw zijn er ook lichtvaardig besluiten genomen, die in de gevolgen nog nawerken. Dat dient ter waarschuwing.

We hebben nog wel iets op te merken, maar dat bewaren we voor een volgende keer.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 12 december 1971

Bewaar het pand | 1 Pagina's

Generale Synode

Bekijk de hele uitgave van zondag 12 december 1971

Bewaar het pand | 1 Pagina's