Het Apostolicum

(10)

Onze Heere

De Heidelberger leert ons over de naam en betekenis van het onze Heere: "Omdat Hij ons met lichaam en ziel van al onze zonden, niet met goud of met zilver, maar met Zijn dierbaar bloed gekocht en van alle heerschappij des duivels verlost heeft en ons alzo Zich tot een eigendom gemaakt". Hier geeft deze leraar een "invulling" van deze woorden uit het belijden, die een vrije vertaling genoemd zou kunnen worden in verband met de oorspronkelijke bedoeling. Het is niet een aanvulling of een uitbreiding aan deze woorden, die niet overeenkomstig de opzet zou zijn, maar heel duidelijk een schriftuurlijke benadering. Het volgt op de rijke belijdenis, dat Hij Jezus is en de Zaligmaker, Die beloofd was als de Messias en daarmede ook de beloofde Zoon des Vaders om Zijn Kerk te kopen. Maar dat Hij ook de Heere is, de Kurios, Die alle macht gegeven is in de hemel en op aarde. Hij is niet een Heere, maar de Heere.

Het woord Heere moet dus gezien worden op grond van Gods Woord als een volstrekte heerschappij bezittend. Te dien opzichte is de Heilige Schrift overvloedig in het weergeven van Christus' heerschappij, dat deze algemeen is en Zijn Koninkrijk een eeuwig Koninkrijk.

Maar dat niet alleen, want hier wordt juist op een rijke wijze beleden als het goed is, dat Hij onze Heere is. En daarmede wordt dan uitgedrukt, dat deze belijders onderdanen zijn van Zijn Koninkrijk. In Gods Woord wordt immers altijd in algemene zin over twee koninkrijken gesproken, die tegenover elkaar staan. Het Hoofd van het ene koninkrijk is Christus de Heere, Die de Zijnen gekocht heeft met de dure prijs van Zijn bloed. Het andere koninkrijk is dat van de vorst der duisternis, die we allen zijn toegevallen in onze diepe bondsbreuk in Adam. De strijd van deze twee koninkrijken wordt ons voortdurend in Gods Woord getekend. Dat rijk van Satan beheerst dus de gehele wereld en alle mensen en het zou een uitzichtloze zaak zijn, als God Zelf Zijn gedachten des vredes niet had geopenbaard in Zijn beloften maar juist ook in de vervulling daarvan. Johannes zegt immers, dat de gehele wereld in het boze ligt. Maar God spaarde Zijn eniggeboren Zoon niet, opdat het welbehagen des Vaders door Zijn hand gelukkig zou voortgaan.

Jesaja geeft het als volgt weer in hoofdstuk 49 : 24 en 25: Zou ook een machtige de vangst ontnomen worden of zouden de gevangenen eens rechtvaardigen ontkomen? Doch alzo zegt de Heere: a, de gevangenen des machtigen zullen hem ontnomen worden en de vangst des tirans zal ontkomen, want met uw twisters zal Ik twisten en uw kinderen zal Ik verlossen".

De duivel wordt zelfs de god van deze wereld genoemd in 2 Kor. 4 : 4. Zijn macht moet niet onderschat worden, maar daartegenover mag ons de goddelijke kracht van de Heere tot een troost zijn, anders was het uitzichtloos. De Heere is geopenbaard, opdat Hij de werken des duivels verbreken zou. Hij richtte zijn Koninkrijk op en gaf het een onwrikbaar fundament in het bloed des Lams. Want alleen door de verheerlijking van het recht Gods en de betaling der schuld van Gods Kerk is de hechte basis voor het hemelse Koninkrijk gegeven. Maar om onderdaan te worden van dat Koninkrijk is het nodig om het onderdaan zijn van de vorst der duisternis los te laten. Vandaar dat door wederbarende kracht der genade het alleen mogelijk is om onderdaan te worden en te kunnen zeggen: nze Heere.

Daarom was een van de belijdenissen, die de apostelen stelden, dat Jezus Christus de Heere was. En de nieuwbekeerden in de apostolische tijd, maar ook in de tijd van de eerste eeuwen der christelijke Kerk behoorden dus de dienstbaarheid aan de duivel te verloochenen en af te zweren om tot dat Koninkrijk door de doop ingelijfd te worden. Daarom heeft dit artikel vanaf het begin van het christendom zijn betekenis gehad. Door de doop werd dan dus plechtig betuigd, dat Jezus Christus de Heere en Regeerder van alles en in het bijzonder van de christenen was, maar, en daar komt het nu ook op aan, dat Hij onze Heere is. De doop in de eerste christengemeenten onderstelde dus een afzweren van het rijk van Satan en tot het Koninkrijk van Christus te behoren door de bearbeiding van Gods Geest. Augustinus zegt dan ook, dat Hij onze Heere genoemd wordt, omdat Hij ons tot Zijn bijzondere heerschappij geroepen heeft. De doop betekende een onderwerping daaraan in volicomen overgave.

Hieruit volgt, dat dit artiicei in het geloofsbelijden zo oud is ais het christendom zelf. Petrus gewaagde in Hand. 2 : 36: o wete dan zekerlijk het ganse huis van Israël, dat God Hem tot een Heere en Christus gemaakt heeft, namelijk deze Jezus, Die gij gekruist hebt. Onze Heidelberger laat ons duidelijk zien op welke wijze Hij onze Heere kan zijn, namelijk alleen door de koping met Zijn bloed en niet met goud en zilver. Daardoor zijn de Zijnen van de heerschappij des duivels verlost en Hem tot een eigendom gemaakt. En dat voor lichaam en ziel. Hoe groot is die genade! Maar anderzijds verschrikkelijk als we nog tot het rijk van Satan behoren als willoze werktuigen en slaven van de hel. Het komt in ons leven aan op deze waarachtige belijdenis, namelijk dat Hij onze Heere is!

Kampen,

Ds. P. Honkoop.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen