Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Frederique

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Frederique

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Mam, ik mag bovenin het stapelbed hè?" gooit Frederique de knuppel in het hoenderhok, „Robert kan dat thuis altijd all" Robert zit meteen boven op de kast. „ Op vakantie, dat is toch héél anders dan thuis l" Na twee en halfuur rijden zijn de reserves blijkbaar uitgeput en is dit soort gekibbel haast onvermijdelijk. Er is gezongen, gegeten, gedronken, gesnoept. We hebben automerken geteld, de mooiste huizen uitgezocht, wel honderd keer: „ Kijk Fré, eenpaardl"geroepen. (Martijn: motors! Robert: soldaten 1) enz. enz. Gelukkig is ons einddoel in zicht. Iedereen zoekt: nummer zus, nummer zoveel... Endaar, bij dat witte hek, daar zou het moeten zijn. De terugweg lijkt aanmerkelijk sneller te gaan. Op de achterbank is het opvallend rustig. Frederique en Robert zitten te treuren om ons vertrek, 't Ging veel te vlug en 't was veelte kort. Hun ogen glanzen verdacht en er wordt hevig geknipperd om een overstroming de baas te blijven. Als we al kilometers op de terugweg zijn en we een hoge toren passeren, vraagt Frederique met een stem vol heimwee: „Zou je vandaar uit de caravan nog kunnen zien ?" Op mijn voorzichtig:„Dat denk ik niet meer hoor", zucht ze diep en veelzeggend. En dan begint ze herinneringen op te halen, en te herhalen tot we suizebollen: Over Noeska, de woestblaffende hond die zo lief bleek te zijn. „Mam, Noeska dit. Mam, Noeska dat. Mam, ik zou ook zo graag een hond als Noeska willen. Och en mam, weetje nog toen we barbecueden. Toen we metz'n allen naar die tanks gingen kijken en toen we weer terug kwamen had Noeska alle saté opgegeten hè? O mam, ik zou daar zo graag willen wonen. Zullen we dat doen?"„En hoe moet het dan met ons huis en metMiriam en oma enzo?En de meester niet te vergeten!" Maar die wereld lijkt even niet meer te bestaan. Ze is nog helemaal in de ban van "de caravan". „En de volgende keer moeten we daar weer naar toe!", bezweert ze nadrukkelijk. „Iets anders kan niet zo leuk zijn."Robert is het opvallend met haar eens en dat na een reis van twee en halfuur!

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 28 juni 1995

Terdege | 68 Pagina's

Frederique

Bekijk de hele uitgave van woensdag 28 juni 1995

Terdege | 68 Pagina's