Stokbrood!

Onze oudste en tevens enige zoon is op schoolreis geweest. En niet eens hier in de buurt, nee, maar liefst naar Engeland, met een supergrote veerboot. Na een lange tijd van wikken en wegen heeft hij uiteindelijk besloten om toch maar mee te gaan. Wij, nog steeds wat terughoudende ouders, wisten dus niet eens of we wel of niet blij moesten zijn met zijn besluit. In ieder geval moesten ze 's nachts om vier uur weg met de bus om op tijd in de veerboot te kunnen stappen. Die nacht heb ik bijzonder weinig geslapen (dat zullen andere moeders wel herkennen) en verschillende keren vroeg ik me vertwijfeld af of ze nu niet beter een ander historisch onderwerp hadden kunnen kiezen dan Guillaume Ie Conquérant (Willem de Veroveraar; 1035-1087). Gelukkig is alles prima verlopen, en is onze jonge reiziger vooral moe en enthousiast thuisgekomen, na drie en een halve dag Engeland. En waar had hij nu het meeste zin in, nu hij weer thuis was? In een groot stuk stokbrood (baguette), rijkelijk besmeerd met zoute roomboter! De Engelse sandwiches waren niet naar zijn smaak. Ah, die Franse stokbroden! We hebben al honderden meters stokbrood gegeten, al probeer ik het af te wisselen met wat "gezonder" brood. In Avranches hebben we wel een stuk of tien bakkerijen, en ook in de grote supermarkten kun je tegenwoordig brood kopen, alhoewel dat vaak diepvriesproducten zijn (d.w.z. dat het meel niet ter plaatse gekneed wordt). De echte bakkers zijn herkenbaar aan een blauw uithangbord, waarop geschreven staat: "boulanger authentique" of "artisan boulanger". De echte warme bakker dus. Op de langen duur word je zelfs een beetje "moeilijk" (of een fijnproever?). Want bij de ene boulanger is het stokbrood 's morgens erg lekker, maar na de middag alweer droog en/of slap. Bij de volgende is de korst weer te hard, ofte dik, ofte droog. Er zijn kaarsrechte stokbroden, gebakken in een bakvorm, en kromme stokbroden, zonder vorm gebakken. Zo ziet u wel, er zijn stokbroden èn stokbroden. In ieder geval ging die van mij, eerlijk gezegd afkomstig uit een supermarkt, er als koek in bij mijn kleine Fransman, als goüter. Weer zo'n Frans woord zonder echte Hollandse betekenis. Le goiiter is een lichtverteerbare maaltijd in de loop van de middag. Vooral dus voor de kinderen. Als die rond half vijf uit school komen, hebben ze best trek, en is de goüter een welkom moment, alvorens ze wat huiswerk moeten maken en daarna weer kunnen gaan spelen. Wat drinken met brood, biskwie, croissantjes of chocoladebroodjes gaan er wel in als je pas weer om een uur of half acht aan tafel gaat. De kinderen maken best lange dagen op school, vind ik. 's Morgens van 9 tot 12 uur, en 's middags van 13.30 tot 16.30 uur. Gelukkig is de woensdagmiddag ook vrij, net als in Holland. Kinderen van twee jaar mogen, als ze zindelijk zijn, al naar school. Als ze 's middags niet opgehaald worden, eten ze gewoon in de kantine van de school een warme maaltijd, en om half twee gaan ze slapen. Speciale slaaphoekjes, met matras en al, zijn in elke school aanwezig. Hier en daar beginnen er wel veranderingen te komen in het schoolritme. Vooral van de kleintjes, want er zijn er bij die flinke lange dagen maken. Als bij voorbeeld beide ouders werken, wat hier regelmatig voorkomt, worden de kinderen soms al voor acht uur op de schoolcrèche gedeponeerd, om twaalf uur wordt er in de kantine gegeten, en rond zes uur 's avonds, na werktijd dus, worden ze weer opgehaald, wederom uit de schoolcrèche. Eten, in bad, en de volgende dag ziet er weer hetzelfde uit. Je moet al heel wat stokbrood eten, wil je zulke lange dagen doorkomen, nietwaar?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen