De profeet Habakuk (12)

In de vorige bijbelstudie kwamen met name twee elementen naar voren: Gods verschijning (vers 3-7) en Gods strijd (vers 8-12). Omdat de ruimte voor de behandeling van het derde onderdeel ontbrak, beginnen wij daar nu mee.

Gods overwinning (vers 13-15)

De belijdenis, dat in al Gods oordelen Zijn ontferming besloten ligt, komt in deze verzen nog duidelijker uit. Want wij vragen: oornt God doelloos? Toornt God alleen maar om te toornen? O nee, geenszins. Dat blijkt als Habakuk déze openbaring van 's hemels wege ontvangt, dat heel die ontzagwekkende wereldgang een heerlijk doel heeft. Heel de zegetocht van Isaels God met al de vreselijke gevolgen, die daaraan verbonden zijn, heeft tot doel de verlossing van Zijn volk (vers 13). In dit verband valt het woord „gezalfde". De verklaringen daarvan lopen nogal uiteen; de kanttekenaren alleen al geven er drie. Ik sluit me aan bij de laatste daarvan, als ze zeggen: w gezalfde, dat is Uw uitverkorene, dus de rest, het overblijfsel naar de verkiezing der genade. Dat zijn dus de rechtvaardigen, over wie we hoorden in hoofdstuk 2 : 4, de armen, de verdrukten, de uitgestotenen, de Godvrezenden, die ondanks alle verdrukking en benauwdheid, hun ogen op de HEERE gevestigd hielden; de mensen, die uitzagen naar de koning, de Messias. Welnu, het is zover. Immers als God komt tot verlossing van Zijn volk, dan kan dat alleen in Jezus Christus. Zo is Habakuk hier de prediker des heils.

Een doorgaand woord

De betekenis van dit woord is door alle eeuwen heen van kracht, het is tot troost en bemoediging van Christus' gemeente. Naarmate de wereld ouder wordt, nemen de verdrukkingen toe, maar het heil van 't volk, dat God Zich ten erve verkoren heeft, komt! Het wereldgebeuren van vandaag geeft aanleiding tot het stellen van veel vragen en de omstandigheden in ons land geven reden tot veel zorg; van hoeveel zaken begrijpen wij de zin en de betekenis niet. Nochtans, aan het einde der tijden zal de heerlijkheid van Gods gemeente schitteren en als de schare van verlosten vergaderd zal zijn uit alle geslachten, talen en volken, dan heeft de wereldgeschiedenis haar doel en einde bereikt.

En nu: een vraag

God trekt uit ten strijde om te overwinnen. Maar nu dient de vraagt zich aan: wie worden er overwonnen? Tegen wie keert de HEERE Zich? De meeste uitleggers zijn van oordeel, dat God ten oordeel komt tegen de Chaldeën, één van hen schrijft: „De goddeloze Chaldeër, die met zijn troepen en benden Juda benauwen zal in ballingschap, krijgt zijn loon thuis". Toch geloof ik niet, dat we de verklaring in die richting zoeken moeten. Waarom niet? Wel, als het zo was, had Habakuk dan niet moeten uitbreken in luid gejuich? Had hij dan het volk van Juda niet moeten toeroepen tot vreugde en blijdschap? Hadde we dan in vers 16 niet moeten lezen: als ik het hoorde, zo werd mijn binnenste verrukt van blijdschap; vanwege deze stem hebben mijn lippen lofgezongen, verheuging kwam in mijn gebeente en op de plek waar ik stond, heb ik het uitgeroepen: „Geloofd zij de Naam van Gods heerlijkheid tot in eeuwigheid? !" Maar daarover lees je geen woord, integendeel, er is sprake in vers 16 van beroering, van beving, van verrotting in het gebeente. En in dat verband zegt de profeet, dat hij zal rusten ten dage der benauwdheid. Dus die dag zal heel dichtbij werkelijkheid zijn.

Daarom nogmaals: tegen wie keert Zich de HEERE?

En dan: het antwoord

God keert Zich tegen Juda! De dag der benauwdheid zal aanbreken over het land waar de profeet woont en de man Gods zal er zelf onder te lijden krijgen. Dat betekent niet, dat andere volken Gods oordelen niet zullen ondergaan, maar de spits ervan zal zich richten op het volk des verbonds. Nu begrijpen we waarom Habakuk beroerd is in merg en been. Hij beeft en siddert, want hij weet hoeveel arbeid de Heere van oude tijden af besteed heeft aan Zijn wijngaard. Heeft God niet door de mond van Zijn profeten laten verkondigen: keert weder, gij afkerige kinderen! Ik zal uw afkeringen genezen. Kwam Hij niet met de prediking van Zijn genade? En wat was de vrucht? Dit: de goddeloze omringt de rechtvaardige! En zie, nu komt God van Theman en de Heilige van de berg Paran en als Habakuk dat ziet en hoort, dan weet hij het: die de weg geweten en niet bewandeld hebben, zullen met vele slagen geslagen worden.

Opdracht

Probeer zelf de boodschap hieruit voor onze tijd, voor ons land, voor jezelf onder woorden te brengen. Wellicht kunnen de volgende namen en begrippen je daarbij helpen: Bonifatius, Reformatie, Willem van Oranje, wereldoorlogen, ruim 40 jaar vrede, uitslag verkiezingen, huidige wetgeving, euthanasie, Heilige Doop, catechisatie, vereniging, kerkgang.

Habakuk: „Zekerlijk, ik zal rusten..."

Je bent geneigd om te zeggen: hoe bestaat het! Want de dag der benauwdheid, dat is de dag van Gods komen ten oordeel. En Habakuk wacht die dag rustig af? Hoe kan dat toch? Wel, als de profeet het heeft over de dag der benauwdheid, dan bedoelt hij allereerst de dag van Gods oordeel in de geschiedenis van het volk van Juda, de dag van de ballingschap en dan wijst hij daarin voorts heen naar de dag der dagen, de dag van 't grote oordeel over levenden en doden. Maar (en dat is 't geheim van Habakuks rust) daartussen ligt nog een dag van benauwdheid. Welke dan? De dag der benauwdheid op Golgotha voor Christus, de Borg des verbonds. Plaatsbekledend heeft Hij voor al de Zijnen gehangen aan 't kruis in de dag der benauwdheid. Was er voor Hém rust op die dag? Nee, op die dag moet Hij klagen: „Ik vind benauwdheid en droefenis, want de angsten der hel hebben Mij getroffen". Op die dag hebben zich de benauwdheden van Zijn hart wijd uitgestrekt. Rust? Nee, nedergedaald ter helle, uit eeuwige liefde tot Zijn Vader en Zijn kinderen. Maar door de diepten der benauwdheid heen, klinkt de roep: „Het is volbracht!" In het oordeel is er een weg, de weg des heils in Jezus Christus. Nu is het: komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. Neemt Mijn juk op u, en leert van Mijn, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen. Dat is de omgekeerde orde, ja dat is de orde van het Evangelie. In mijn benauwdheden is de zaligheid niet, maar in Jezus' benauwdheden wel. En de vrucht?

Het geloof aan het woord

Als vrucht van Jezus' benauwdheid belijdt het geloof: Hij is krachtiglijk bevonden een Hulp in benauwdheden, dat is Psalm 46. En Psalm 138: Als ik wandel in het midden der benauwdheid, maakt Gij mij levend. Jezus kwam in de engte, opdat in Hem de ruimte gepredikt zou worden, Hij kwam in de benauwdheid, opdat het zal zijn: er blijft dan rust over voor het volk van God, nu en voor eeuwig." Zekerlijk, ik zal rusten ten dage der benauwdheid, " zegt Habakuk. En jij, wat zegt jij? En u?

Vragen

1. Habakuk vergunt ons in vers 16 een blik in zijn zieleleven. Hij lijdt aan de zonde van zijn volk. Kun je nog een profeet noemen bij wie dat zo duidelijk blijkt?

2. Habakuk spreekt over de dag der benauwdheid, andere profeten hebben het over de dag des HEEREN, zie b. v. Joël 1:15, Joel 2 : 1 en 11, Zefanja 1 : 1, Maleachi 4 : 5. Vergelijk deze schriftplaatsen met Habakuk 3 : 16m. Is er wezenlijk verschil?

3. Wat wordt er bedoeld met de uitdrukking: Gods hand in de geschiedenis?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen