Een volkomen herstel

We worden gebracht in een der synagogen op de dag van de sabbat, en degene die daar voorgaat, is Jezus Zelf. Lukas zegt ons dat Hij leerde, nee niet als de schriftgeleerden, maar als Machthebbende. Zulke samenkomsten waren geheel anders als onze kerkdiensten. Het geheel stond onder leiding van dc overste der synagogen. Was er een priester onder de bezoekers, dan kreeg die het woord.

Vervolgens kwam dc leviet in aanmerking en tenslotte mocht een van de aanwezigen het woord voeren. Welnu, terwijl Jezus de instelling van Zijn Vader eert. ontmoeten wij een vrouw in deze samenkomst. Van haar lezen we. dat zij een geest der krankheid achttien jaren lang gehad heeft. Een bepaalde ziekte heeft op zulk een wijze haar lichaam aangetast, dat zij haar gezicht naar dc aarde wendt en de zon niet meer kan aanschouwen. Voor het uiterlijk gezicht een toonbeeld van ellende. Al achttien jaar is zij als met ketenen door de satan gebonden. Een beeld dat oproept tot mede-lijden. Dit gezicht mocht ons echter boven medelijden. inleiden in de diepte van ons bestaan voor God. Hier tekent zich het beeld van elk mens van nature.

Was de gang van de mens in de staat der rechtheid een rechte gang. thans gaat hij vanwege zijn diepe val als een samengebogene over de aarde. Hoe noodzakelijk daaraan te worden ontdekt, om dan te gaan ervaren dat wij uit en van onszelf niet meer in staat zijn. ons daaruit op te richten. Wanneer de dichter van Psalm 38 uitroept: ..Ik ben uitermate zeer nedergebogen", dan is er maar één die hem oprichten kan. en dat is Hij tot Wie hij de toevlucht neemt. Hoevelen zullen tegen deze vrouw gezegd hebben dat zij wat rechterop moest lopen, maar zie de gebogenheid werd erger. Wij vinden deze vrouw met haar ongeneeslijke kwaal in de kerk. een beschamend voorbeeld voor velen in onze dagen. Een kerkgang waarvan we geloven, dat dit niet alleen een gewoonte voor haar was. Het hart van deze dochter Abrahams, zoals Jezus haar noemt, lag in de kerk. Het is ook deze plaats waar zij Jezus mag ontmoeten.

Wij lezen in vers 12 dat Jezus haar ziet. Zij mocht dan vanwege haar kwaal Jezus niet kunnen zien. welk een onuitsprekelijk wonder dat het liefdesoog van Jezus dezulken ontdekt. Nee, dat is niet hetgeen waarop zij heeft kunnen noch durven rekenen.

Voor velen is dit in onze dagen de mees! gewone zaak. voor Gods volk wordt dit echter het grootste wonder. F.n dit wordt nog groter wanneer we lezen dat Jezus haar roept, tot haar spreekt, en haar verlost van haar krankheid. Nee, daar kan een door Gods Geest samengebogene, ongeneeslijke zondaar nooit over uit. Jezus. Hij roept deze vrouw.

Hij weet hoelang, op welk een wijze de zondaar geboeid is in de strikken van de satan. Het aangezicht van deze vrouw is nauwelijks te zien. maar zij wordt getrokken met touwen der liefde. Kan zij niet rechtop gaan. zij mag komen zoals zij is. Hij roept zulke ongeneeslijken in zichzelf toe: „Toon Mij uw gedaante en laat Mij uw stem horen." Buigend onder de last van haar kwaal, mag zij zich werpen aan dc voeten van Jezus als de medelijdende Hogepriester. Die in alle dingen, in alle opzichten verzocht is geweest, doch zonder zonden. Hij kent het menselijk leven met zijn nood. jammer en zorgen tot in het diepst van Zijn wezen. Nee, niet van horen zeggen of van gadeslaan uit de verte, maar uit eigen persoonlijke ervaringen.

Hij heeft uit alle drinkbekers gedronken. Dit zien. roepen, genezen, is geen week gevoel, gelijk wij sterk aangedaan kunnen zijn bij het zien van het leed van onze naaste. Jezus zet dit zien om in daden. Hoor maar. „Vrouw", zo zegt Hij. „gij zijl verlost van uw krankheid."

En Jezus de hand op haar leggende, verloste haar van haar kwaal, en zij werd terstond weder recht en verheerlijkte God. Door het machtswoord van Jezus worden boeien verbroken, wordt een vloekende wet tot zwijgen gebracht, wordt de verbroken gemeenschap met God weer volkomen hersteld, mag hij God verheerlijken. Waar de zondaar gebogen gaat onder het pak van zijn zonden en zichzelf niet meer kan oprichten, daar betoont Jezus gekomen te zijn om het verlorene te zoeken. Leerden wij onszelf reeds als een geestelijk gebondene kennen?

Wij lezen dat het medelijden, het genade bewijzen aan een nedergebogene. schuldverslagene zondares de overste van de synagoge tot grote ergernis verwekt. De godsdienst zonder de ware godsvreze ergert zich aan hel ware godswerk.

Deze geschiedenis predikt ons de onuitsprekelijke ellende van de mens, de noodzakelijke kennis van zijn gebondenheid, het onmogelijke van zelfverlossing, maar ook de onpeilbare liefde van Hem van Wie Paulus schrijft in Hebreën 4: „Dewijl wij dan een grote Hogepriester hebben. Die door de hemelen doorgegaan is. namelijk Jezus de Zoon van God. zo laat ons deze belijdenis vasthouden."

„Want wij hebben geen Hogepriester, die niet kan medelijden hebben met onze zwakheden, maar Die in alle dingen, gelijk als wij. is verzocht geweest, doch zonder zonde."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen