Zegenrijk sterven

'Voorwaar, voorwaar zeg

Ik u: indien het tarwegraan in de aarde niet valt en sterft,

zo blijft hetzelve alleen; maar indien het sterft, zo brengt het veel vrucht voort".

(Johannes 12: 24)

Zegen en sterven, dat gaat toch onmogelijk samen? Wat heeft de vloek van de dood met zegen te maken? De hedendaagse mens geeft daar luidruchtig antwoord op. Euthanasie wordt gepropageerd als verlossing uil het lijden. Abortus is de oplosst g voor ongewenst leven. En een begrafenis moet niet zo somber zijn, vooral geen zware preek. Je moet je met je het sterven verzoenen; de dood hoort nu eenmaal bij het leven. Je hoort soms spreken over een 'mooie' dood, door velen le'terlijk 'verbloemd'.

Gelooft u het? Zouden de stemmen d^ö dat zo hard roepen er zelf zo zeker van zijn?

Gods Woord spreekt andere taal. Ontdekkend, maar wel eerlijk. De d.od hoort niet bij het leven. Pas na CJ zondeval deed de dood intrede in Gods schepping. Het is de bezoldiging der zonde, het loon voor onze ongehoorzaamheid. Want wij hebben ons willens en wetens van de Levensbron losgescheurd. Onze dood is en blijft uiterst bitter.

Nu gaat het in Johannes 1 2 over Christus' sterven, waarbij we in het bijzonder in de lijdenstijd stil staan. Christus' dood is nog veel bitterder dan onze dood. Vreselijk dat fHij moest sterven. Hij, Gods Eniggeborene. Vaders geliefde Zoon. De bittere dood van het vloekhout gestorven.

Om Zijn zonden? Zonde heeft Hij nooit gekend. Christus' sterven heeft alles te maken met uw en mijn schuld. Zijn dood verkondigt ons onze geestelijke dood. Is dat wel eens als een zwaard door uw ziel gegaan? "Heere, het is mijn ongeloof dat U deed sterven, mijn onbekeer- Hjkheid werd Uw kruis, mijn ongehoorzaamheid werd Uw dood". Dot is het werk van de Heilige Geest bij uitstek. Hij doet u de bitterheid van Christus' sterven verstaan.

Hoe kon die bittere vloekdood ooit ten zegen zijn? Christus' sterven is als het sterven van het torwegraon. Zo zegt Hij het Zelf.

Graan dat goed bewaard blijft, is jaren long houdbaar. Maar vrucht komt er niet uit voort. De korrels moeten worden gezaaid. Begraven in de aarde.

Daar blijft het echt niet lang bewaard. Het 'sterft', zegt de Heere Jezus. Er blijft helemaal niets van over. Niets? Er verschijnt een klein groen puntje. Het groeit uit tot een vruchtdragende aar. Veel vrucht uit die ene korrel graan.

Is dat geen zegenrijk sterven? Zó is Christus' sterven. Zijn sterven verslindt de dood. Waar alle pogingen in onze samenleving om de ongel uit de dood weg te nemen tot mislukken gedoemd zijn, is het gevolg van Zijn begraven worden: "dood, waar is uw prikkel? Hel, waar is uw overwinning? " Wat een rijke vrucht uit die bittere dood. Uit Christus' sterven wordt leven geboren. Het leven van Christus en van Zijn Kerk, die leeft uit Hem, door Hem en voor Hem. Geen magere oogst, maar véél vrucht. Daar zorgt Hij Zelf voor. Ook vandaag de dog. De Gestorvene Die het Leven is gaat nog steeds Zijn gang in deze dode wereld, overwinnende en opdat Hij overwint.

De les van het tarwegraan heeft niet alleen betrekking op Christus, maar ook de Zijnen. Leven met Christus betekent ook gemeenschap hebben aan Zijn sterven. Zonder sterven geen vrucht. Zonder kruis geen kroon. Geloofsleven betekent een stervend leven. Afsterven aan zichzelf, aan de zonde, aan de wereld. Dot is de dagelijkse doodssteek voor mijn trots, mijn egoïsme, mijn mensenvrees, mijn ongeloof, mijn ontrouw, mijn zondige begeerten. Uit sterven nieuw leven. Leven door Gods Geest. Opdat de Gekruisigde gestalte in mij krijgt...

Wie sterft voordat hij sterven gaat, hoeft niet te sterven als hij sterven moet. Verstaat u dot?

Daar predikt het tarwegraan het blij vooruitzicht van Christus' Kerk. Dan wordt zelfs het begraven van allen die in de Heere sterven een hoopvol gebeuren, hoe verdrietig ieder sterven ook blijft. Don is het begraven van het lichaam als het zaaien van een zaad. Gezaaid in verderfelijkheid, om opgewekt te worden in onverderfelijkheid. Gezaaid in oneer, om opgewekt te worden in heerlijkheid. Gezaaid in zwakheid, om opgewekt te worden in kracht (1 Kor. 15).

Wat stoot deze opstanding ten leven in schril contrast met de opstanding ter verdoemenis. Wat is het dwaas liever niet te denken aan 'na de dood'. Of in de doodsslaap van een valse rust zich nergens zorgen over te maken. Dat wordt de eeuwige dood. Wat is de wereld... nee wat bent ü arm als u nog geen deel hebt aan de Gekruisigde.

Verlies toch uzelf aan Hem Die de Opstanding en het Leven is. Dat is zegenrijk sterven. Is dot, is Hij uw leven al geworden?

Ooltgensploot, J.B. ten Hove, v.d.m.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen