Dag in dag uit

Op de eerste avond van m.ijn griepaanval komt Stefan voor het naar bed gaan nog even naast me liggen. „Heb ik koorts, mam?", vraagt hij, „ik heb het zó warm. "Met moeite wurm ik een arm onder het dekbed vandaan en leg mijn hand op zijn voorhoofd ,Ja", mompel ik, „je hebt óók koorts. Kruip morgen maar op de bank en vergeet je kussen niet mee te nemen van boven." Hoe hij zich verder redden moet op die bank is me een raadsel, maar ik voel me te beroerd om me er druk om te maken. Hoe is het mogelijk. Vier zieken tegelijk. Alleen Jelle loopt nog vrolijk fluitend rond. Fluitend omdat het vriest dat het kraakt en volgens de berichten blijft het de komende week vriezen, zodat er vast nog wel een paar schaatstochten aan zitten te komen. Gelukkig is Anne-Ruth de volgende dag voldoende hersteld om voor Stefan ie zorgen. Zorgzaam pelt ze het ene mandarijntje na het andere voor hem en dwingt hem ze "allemaal op te eten. Stefan, te ziek om te protesteren, doet gedwee wat zijn grote zus zegt. 's Avonds echter spuugt hij alles er weer uit. „Ik zei al tegen Anne-Ruth dat ik niks hoefde", -bibbert hij, „maar ze wou niet eens luisteren."— Rillend van de koorts en de misselijkheid zit hij op de rand van ons bed zijn nood te klagen. Op mijn verzoek sleept Jelle een matras, kussen en .dekbed naar onze slaapkamer zodat, als Stefan,, er vannacht weer uit moet, we er tenminste snel bij kunnen zijn. Twee nachten ligt Stefan bij ons 'op de kamer en twee nachten doe ik geen oog dicht. Elk geluidje van hem hoor ik. Stefan slaapt, mede dankzij een flinke lepel hoestdrank, als een vorst en hij is dan ook -behoorlijk teleurgesteld als hij de derde nacht weer op zijn eigen kamer moet slapen. „Maar ik ... ben nogziékl", protesteert hij. „Niet ziek genoeg meer", zeg ik hardvochtig. „Maar als ik nu een uh... hart... uh dinges krijg zonder dat jullie het merken", probeert hij opnieuw mij te vermurwen. „Een wat voor dinges?",,Nou, een hartaanval of zoiets."„Dat krijgen kinderen niet. Trouwens", speel ik het spelletje met hem mee, „zodra je een aanval, inval of dinges op voelt komen mag je op ~de vloer bonken en dan komen we naar je toe. Stefan knikt instemmend, 's Nachts iemand mogen roepen, dat lijkt hem wel wat. „ Wie kome er dan allemaal?", wil hij nog even weten. .„Iedereen die wakker wordt van je gebonk zeg ik, „maar ik weet niet of degene die komt ook erg aardig voor je zal zijn zomidden.atde. nacht." „ Waar moet ik mee bonken?", geeuwt Stefan nog want de hoestdrank begint al weer te ™ ken. Na enig zoeken vind ik een stenen beker en dan kan ik eindelijk weer naar mijn eigen bedr Maar eerst loop ik nog even langs de fles met hoestdrank. Niet één, niet twee, maar drie lepels klok ik naar binnen. Nü is het mijn beurt om te slapen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen