Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De Máxima van Georgië

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Máxima van Georgië

„Ze zeggen hier dat ik Georgischer ben dan de meeste Georgiërs"

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

Over gebrek aan sympathie heeft ze niet te klagen. De uit Zeeland afkomstige Sandra Roelofs (38) wordt als first lady in Georgië op handen gedragen. Soms wordt er misbruik van gemaakt. „Toen men in een regio een nieuwe buslijn wilde organiseren voor een paar dorpen die heel onbereikbaar waren, hebben ze gewoon gezegd: Sandra wil het.

Hotel Marriot, in de binnenstad van Tbilisi, schrijft nog geen lange geschiedenis. Het imposante gebouw straalt een blinkende nieuwheid uit die veel andere gebouwen in deze hoofdstad missen. Het hotel heeft op deze hete morgen in juni de primeur van een belangrijke gast. In gezelschap van drie forse bewakers staat Sandra Roelofs, echtgenote van president Michail Saakasjvili, in de lobby te wachten. De avond ervoor is ze aangekomen uit New York, waar ze als hoofd van de Georgische delegatie deelnam aan een bijeenkomst van de Verenigde Naties met het thema aids. Een thema dat haar raakt. „HIV is nog niet zon groot probleem in Georgië, maar het kan zomaar ineens explosief gaan groeien. Van de aidsgevallen in Georgië komt 60 tot 65 procent door drugsgebruik. We moeten dus alert zijn. Daarom ben ik ook naar die bijeenkomst gegaan.
We zoeken een plekje in de ruime, lichte salon van het hotel, waar het zonlicht door het raamdak naar beneden stroomt. De presidentsvrouw bestelt in vloeiend Georgisch een gerecht. Het ziet er uit als appelstrudel met kaneel, ijs en bladerdeeg en ruikt verrukkelijk. Zonder enige moeite schakelt ze over naar het Nederlands: „Ik heb nog niet ontbeten, zie je.

Presidentsvrouw
Sandra werkt bij een organisatie voor zwerfkinderen in Tbilisi. „Wat humanitair werk betreft, ben ik veel met medische projecten en onderwijsprojecten bezig. Ik kom vaak op scholen en doe projecten voor bijvoorbeeld patiëntjes in het brandwondencentrum, leukemiepatiëntjes en tbc-patiënten.
Daarnaast reist ze veel door het land om vrouwen voorlichting te geven over zaken als abortus, gezinsplanning en bevalling. „Vrouwen moeten beter geïnformeerd worden over hun rechten zijn en over dat wat de staat hen kan verstrekken. In sommige gevallen worden de kosten van een bevalling voor de armere gezinnen vergoed, maar dan moet je wel weten dat je er recht op hebt en hoe je die vergoeding kunt krijgen.
Soms worden er dingen van me verwacht, die ik niet waar kan maken. Zo komen er mensen naar me toe die denken dat ik voor iemand een baantje in het buitenland kan regelen. Ze hebben altijd alle hoop op mij gevestigd als het over zulke dingen gaat. Soms gebeurt het dat ik voor iemand een goed woordje doe om die persoon een kans te geven voor een stage, of mee te laten doen met examens.

Jezelf blijven
Hoewel haar leven erg druk is, probeert ze tijd voor zichzelf en haar gezin vrij te maken. „Ik dacht dat het moeilijk zou zijn om op zon post jezelf te blijven, maar dat valt mee. Ik máák gewoon altijd tijd. Net heb ik mijn zoontje weer naar school gebracht, dat hoort er gewoon bij. Je blijft moeder, je blijft voor je zoontje klaarstaan. Ik probeer zelf af te wassen en zelf te koken. Wel heb ik iemand die thuis helpt, maar als ik tijd heb, doe ik het gewoon zelf. First lady zijn is ook maar een tijdelijke functie. Glimlachend: „Als ik in Nederland op vakantie ben, voel ik me gewoon het Zeeuwse meisje van toen.
Ik denk dat het voor mijn rol als first lady belangrijk is geweest dat ik altijd heb opengestaan voor de nieuwe cultuur. en snel de taal heb geleerd. Dan kun je niet veel meer fout doen bij de mensen. Verder probeer ik om mensen te helpen en eerlijk te zijn. Je moet je niet gaan verschuilen achter allerlei beperkingen, en zeggen: Hier heb ik geen tijd voor, en dat is mijn bevoegdheid niet. Zeg dat je ook maar twee handen en twee voeten hebt en slechts 24 uur in een dag, dan ontmoet je heel veel sympathie en begrip.

Misbruik
Over gebrek aan sympathie heeft Roelofs niet te klagen. Kom als Nederlander naar Georgië, en haast iedereen zal bij ontdekking van je nationaliteit blij verrast haar naam uitroepen. Mensen die daarbij een mondje Engels spreken, voegen eraan toe: „Sandra nice! De wat meer Duits onderlegden brommen: „Sehr gut! Sandra sehr gut! Bij de anderen heb je genoeg aan hun waarderende gezicht. Sandra Roelofs is met recht de Máxima van Georgië. Roelofs: „Ik heb het meegemaakt dat kennissen bij de douane problemen hadden met de invoer van iets. Eén van die kennissen had een ansichtkaartje van mij met voorop een fotootje van mijn man, mij en Eduard. Op de achterkant had ik geschreven: Bedankt voor alles en tot ziens. Die man liet dat zien en mocht direct door. Lachend: „Het werkt nog beter dan een paspoort!
Soms wordt er misbruik van gemaakt. „Toen men in een regio een nieuwe buslijn wilde organiseren voor een paar dorpen die heel onbereikbaar waren, hebben ze gewoon gezegd: Sandra wil het. Op een gegeven moment belde de gouverneur naar mijn stichting, om te vragen waarom ik zon interesse voor die dorpjes had. Toen bleek dat ik van niks wist.

Goede voorbeeld
Fronsend zuigt ze aan een exotisch uitziende vrucht. Achter haar rug klatert een gemoedelijk fonteintje, uit de boxen zingt een zachte symfonie. „Als first lady moet je altijd heel goed bij de les blijven. Je moet weten waar je mee bezig bent, met wie je aan het spreken bent en waar de gevoeligheden liggen. Je kunt niet zomaar zeggen wat je wilt, je moet altijd met alle mensen rekening houden, met alle minderheden, met alle tradities en culturele verschillen.
Door mijn rol luisteren mensen beter naar me. Natuurlijk heeft die rol ook het cachet van niet bereikbaar zijn, af en toe een lintje komen doorknippen en een kind over de bol aaien. Dat vooroordeel probeer ik te weerleggen. Ik ben wél bereikbaar: ik lees brieven van de mensen, ik ontmoet hen in de regios en praat met vrouwen daar, ik sta open voor hun commentaar en suggesties. Het feit dat ik daar ben en tijd voor hen neem, ondanks het feit dat ik een baby heb, waarderen de mensen heel sterk. Dan ondersteunt de boodschap die ik uitdraag.
Je moet altijd zelf het goede voorbeeld geven, bijvoorbeeld door een gezonde levensstijl. Als mijn zoontje gaat zwemmen, zwem ik mee. Gaat hij tennissen, dan sta ik op de baan ernaast. Terwijl de meeste Georgische vrouwen aan een tafeltje zitten en een beetje roken en roddelen. Dan zeg ik: Waarom vinden jullie sporten, Engelse les en computerles alleen voor kinderen belangrijk? Mijn ouders hebben nog Russisch geleerd toen ze vijftig waren!

Politiek
Georgië is een land van tegenstellingen. Culturele rijkdom en grote materiële armoede, levensoptimisme en honderden bedelaars, prachtig natuurschoon en duizenden Georgiërs die hun geluk elders willen beproeven. Maar ook een land in opbouw en met een gedreven president.
Sandra Roelofs: „Mijn man weet wat hij doet. Of ik altijd zijn beleid kan ondersteunen? Ja, kijk, hij is een politicus en ik ben iemand die meer in de maatschappij staat, meer in de zachte sector. Met politiek bemoei ik me liever niet. Als ik de televisie aanzet, en ik kijk naar het nieuws, dan denk ik wel eens: Had dat niet anders gekund? Maar dat is zijn politiek en zijn beleid. Een feit is dat het met het land beter gaat.
Het verschil tussen nu en drie jaar geleden is ontzettend groot. De salarissen worden op tijd uitbetaald en alle schulden zijn voldaan. Er is nu een kleinere politiemacht, die veel efficiënter werkt en veel hogere salarissen heeft, dus de corruptie bij de verkeerspolitie is helemaal weg. De Armeniërs komen nu naar de Zwarte Zee toe om vakantie te vieren. Vroeger moesten ze om de tien kilometer geld betalen, omdat ze anders niet verder mochten. Sinds vorig jaar is het toerisme verdubbeld, vergeleken met twee jaar terug is er driemaal zo veel toerisme. Bovendien zijn de Georgiërs veel trotser op hun land dan ze voorheen waren. Toen verstopten ze hun paspoort als ze naar het buitenland reisden.

Contact
„Je kunt wel zeggen dat ik mijn hart aan dit land verpand heb. Ze zeggen hier dat ik Georgischer ben dan de meeste Georgiërs. Als je aan tafel bijvoorbeeld op de nagedachtenis van een overledene drinkt, moet je volgens de traditie met je glas even het brood aanraken. Dat geeft weer contact met de aarde. Als ik dat doe, kijken de mensen er van op. Dat weet ze dus! En als ik in een interview een Georgisch woord gebruik dat een beetje in onbruik is geraakt, zeggen ze: Zij spreekt Georgischer dan wij! Ik heb wel mijn eigen stokpaardjes, zoals de medische sector en onderwijs. Ik wil ook graag een radiozender voor klassieke muziek opzetten, daar ben ik al heel ver mee. En om terug te komen op vrouwen en gezondheid: vanaf september ga ik prenatale diagnostiek opzetten. Daarvoor komen mensen over uit Leiden en Rotterdam.

Van Zeeuws meisje tot first lady van Georgië
Het bijzondere levensverhaal van Sandra Elisabeth Saakasjvili-Roelofs leidt via Straatsburg naar de hoogste kringen in de nog jonge staat Georgië. Sandra Roelofs, geboren en getogen in Terneuzen, studeerde af aan het Instituut voor Vreemde Talen in Brussel en het Internationale Instituut voor Mensenrechten in Straatsburg. In die omgeving leerde ze in 1993 Michail (Misja) Saakasjvili kennen. Het paar vertrok vervolgens naar New York. Het echtpaar heeft één zoon, Eduard.
In 2004 werd Saakasjvili na een algemene staking van drie weken president van Georgië. De roerige weken gaan de geschiedenis in als de zogenaamde Rozenrevolutie. Misja beloofde zich in te zetten voor de heropbouw van zijn land en integratie in de Europese Unie.
Sandra is sinds die tijd presidentsvrouw. Daarnaast werkt ze in Tbilisi bij een organisatie voor zwerfkinderen, heeft verschillende andere ontwikkelingsprojecten opgezet en doceert Frans aan de universiteit van Tbilisi. Over haar leven en de politieke opgang van haar man schreef ze het boek De first lady van Georgië, Het verhaal van een idealiste.
Hoe vergaat het anno 2006 het Zeeuwse meisje in Georgië?

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 28 juni 2006

Terdege | 84 Pagina's

De Máxima van Georgië

Bekijk de hele uitgave van woensdag 28 juni 2006

Terdege | 84 Pagina's