Ruth

MEDITATIE

, 4lzo las zij op in dat veld, tot aan de avond; en zij sloeg uit, wat zij opgelezen had, en het was omtrent een efa gerst. (Ruth 2:17)

Ruth de Moabietische

^ie is zij over wie onze tekst spreekt? Ruth uit Moab! Hoe ze in Bethlehem komt? Wel, ze is met haar schoonmoeder meegekomen. Het is natuurhjk als een lopend vuurtje door Bethlehem gegaan: Naomi is terug. En ze heeft haar schoondochter Ruth meegebracht. Die mensen van Bethlehem zullen zich wel hebben afgevraagd wat die jonge vrouw toch bezielde. Had ze niet veel beter in Moab kunnen bhjven? Waarom was ze niet van de zijde van haar verbitterde schoonmoeder weg te slaan?

Die terugkeer van Naomi zal wel heel wat gespreksstof hebben opgeleverd. Nieuws van de dag! Intussen zijn ook wij nieuwsgierig geworden naar die Ruth. Is ze ook zo bitter van ziel als Naomi? Per slot van rekening heeft ook zij heel wat meegemaakt. Ook zij is immers weduwe, een vrouw zonder kinderen nog wel. Ja, waarom is ze eigenüjk meegekomen, die Ruth. Wat zoekt ze toch in dat Bethlehem? Als je een oude schponmoeder zo bitter hoort klagen over wat de Almachtige, de God van Israël, haar heeft aange­ daan, en je hebt zelf Zijn hand zo smartelijk ervaren, zou je dan met die God nog wat te maken willen hebben?

Indringende vragen. Maar toch, op al ons vragen is er maar één antwoord: de God van Naomi is Ruth te sterk geworden. Hij bracht haar in het huis van Naomi zodat ze de HEERE, de God Israels, leerde kennen. Toen werd de God van Naomi ook haar God. Daarom kan ze niet meer los komen van Naomi en het volk van Naomi. Daarom ging ze belijden: uw volk is mijn volk, en uw God mijn God. Voorgoed staan die heerhjke woorden geschreven op het heihg blad. Met het volk van God wil Ruth leven, met dat volk wil ze ook sterven. Ze heeft de HEERE leren kennen. Dus moet het naar Bethlehem. Door Gods Geest beslissend aangeraakt. Niets wijst er intussen op dat Ruth verbitterd raakte over wat God over haar leven bracht.

Zo even terzijde: is de keus van Ruth ook uw keus geworden? Hebt ook u de HEERE en Zijn volk harteüjk liefgekregen? Als dat zo is, dan is dat enkel genade. Vrucht van Gods verkiezend welbehagen. Wie hier roemt, roeme in de HEERE! Of moet deze Moabietische straks in het oordeel tegen u opstaan omdat u de wereld niet los wilde laten? Wat zou dat erg zijn. Dat verhoede God!

Ruth aan het werk

In onze tekst zien we Ruth aren lezen op het veld van ene Boaz. Ze is niet bang om te werken. Hoe is ze op die akker gekomen? Nu, dat heeft te maken met Gods voorzienigheid. God heeft zo Zijn plannen met deze Ruth. Ja, in het huis van Naomi zal Ruth wel gehoord hebben van Gods voorzienigheid. Naomi kende haar Bijbel wel. Maar dan nu de praktijk. Aan den lijve moet ervaren dat goede en kwade dagen beide uit Gods hand komen. Want een mens moet leren om in goede dagen dankbaar en in kwade dagen geduldig te zijn. Nu, van smarteUjke tegenspoed weet Ruth mee te spreken. En dan nu op voor de andere les! Want de God van Israël zal Ruth in Bethlehem leren dat Zijn hand ook heel ongedacht en onverwacht weet te zegenen. Het gaat er altijd weer wonderhjk aan toe als de HEERE het patroon van Zijn voorzienigheid gaat weven. Let maar eens op Ruth en haar schoonmoeder. Arm en berooid zitten ze in Bethlehem. Dus samen in het „Broodhuis" zonder brood! En brood moet er toch zijn. Wehiu, wie wil eten moet werken. Naomi is daar te oud voor Ruth zal dus de handen uit de mouwen moeten steken. Nee, ze klaagt niet: O, wat ben ik toch begonnen? Ze vraagt: Schoonmoeder, sta mij toe om aren te gaan garen. De gerstenoogst is immers begonnen. Dan zal er ook wel een akker zijn waar ik welkom ben. De HEERE, uw God, zorgt toch voor armen, wezen en weduwen, nietwaar? Naomi laat haar gaan. Haar schoondochter moet het werk van de armen gaan doen. Zo ver is het met Naomi gekomen...

Zullen we Ruth wat volgen? Nee, ze schaamt zich niet om het nederige werk der armen op te pakken. Ze gaat op zoek naar een akker waar ze aren kan lezen en „bij geval" komt ze op de akker van een zekere Boaz. Jawel, het hjkt heel toevallig dat ze op deze akker komt. Vandaar: bij geval. Bij nader inzien zal echter bUjken dat dit een belangrijke steek in het borduurwerk van Gods voorzienigheid is. Als het straks avond is, zal er een eigenaardige glans over deze dag Uggen. Gods hand leidt haar naar juist deze akker, opdat Ruth zal gaan zien dat de God van Israël werkeüjk Koning is en dus koninklijk zorgt voor Zijn armen en ellendigen. Wie de goede God maar laat zorgen, hjdt geen gebrek. Zo zien we haar bezig op de akker van Boaz. Ze wordt niet weggejaagd, want de HEERE waakt over deze arme heldin. Ruth, zeg eens wat gelooft ge van de voorzienigheid Gods? Nee, Ruth, zeg nog maar niets. Wacht hever nog maar even met het antwoord, totdat het patroon nog duidehjker is geworden...

Ja, zo tekent de Heihge Geest deze Ruth voor ons uit als een ijverige en bescheiden vrouw. Ze loopt er niet de kantjes af, maar gaat erop uit. Het nederigste werk is haar niet te min. IJverig is ze bezig op de akker van Gods voorzienigheid. De heerüjke waarheid dat God weduwen en wezen staande houdt en voor Zijn armen wonderüjk zorgt, spruit op die akker uit de aarde blij omhoog. En van de hemel ziet gerechtigheid op de nijvere Ruth neer. Want wie gelooft in Naomi's God wordt dat gerekend tot gerechtigheid. Die is echt een kind van de gelovige Abraham ook al komthijofzijuitMoab...

Intussen trekt God in het leven van Ruth Hjnen die herkenning oproepen. De HEERE leidt Zijn kinderen zo vaak langs ongedachte en onvermoede wegen om Zijn sterke en heerlijke arm in hun leven te openbaren, 's Morgens wordt nog niet gezien wat van de dag moet worden, maar 's avonds is er gejuich. Dan rijst het loflied dat de God van Israël grote dingen heeft gedaan. Ja, de HEERE heeft een arm vol macht en majesteit. Hij draagt allen die op Hem hopen door moeihjke tijden heen en maakt voor hen die hongeren naar het Brood uit de hemel het onaanzienhjke Bethlehem tot een waar Broodhuis. Maar de middelen gebruikt, want wie niet werkt zal ook niet eten!

Ruth's eerste oogst

In onze tekst lezen we dat Ruth tot aan de avond op de akker van Boaz aren leest. Ongestoord kan ze die dag haar gang gaan. Aan het eind van de dag slaat ze met een stok de korrels uit de aren. Ze heeft maar hefst een efa gerst verzameld, zo'n 30 a 40 hter dus. Met lege handen gekomen, met een grote buft straks naar huis. Wie het met Gods Woord waagt, die mag in de avond zingen van Gods goedheid en trouw. Zo vergaat het al Gods ellendigen, dus hun die op de HEERE hopen en van Zijn Woord niet meer los kunnen komen. Ja, die eerste dag op het veld van Boaz wordt voor Ruth onvergetehjk. In geloof komt ze achter de maaiers aan en gaart de aren van Gods voorzienigheid. En al gaande komt het ook tot een ontmoeting met de eigenaar van de akker: Boaz, een Godvrezend man. Belangstellend had hij zijn maaiers gevraagd naar die zo ijverige jonge vrouw. En ze hadden haar geprezen, die maaiers. Ja, ook Boaz had al van haar in Bethlehem gehoord. Hij wist al wat zij aan haar schoonmoeder had gedaan. Haar vaderland had ze verlaten om te komen onder de vleugels van de God van Israël. Z'n hart had een wonderlijke sympathie gevoeld voor deze vreemdehnge.

Als hij haar zelf ontmoet, spreekt Boaz Ruth bemoedigend toe. Ze krijgt de vrije hand op zijn akker en staat onder zijn persoonüjke bescherming. Ze wordt zelfs uitgenodigd om met hem de maaltijd te gebruiken. Boaz heeft intussen z'n maaiers heimehjk bevolen om onder het maaien wat extra aren voor Ruth te laten vallen. En die Ruth maar aren lezen. Of haar leven ervan afhangt! Wonderhjke dag toch. Ruth, zeg het ons nu eens: Wat gelooft ge van de voorzienigheid van God? Wierp Hij niet deze dag van voorspoed genadig in uw schoot? Een efa genade, geraapt op de akker van Zijn goedheid. Ruth, kunt u Gods wegen doorgronden. Zijn beleid doorzien?

Ruth heeft haar eerste oogst in Bethlehem binnen. De gerstenoogst is dus ook voor Naomi en Ruth begonnen. De HEERE heeft ook voor hen wat aren doen groeien op het veld van Boaz. Ziet u nu de draden van Gods voorzienigheid lopen? Toen Naomi en Ruth nog in Moab waren, wat God in Bethlehem al voor hen aan het zorgen. Wonderhjke God, die God van Naomi en Ruth. Ruth, u hebt echt de goede behjdenis afgelegd toen u tegen uw schoonmoeder zei: uw volk is mijn volk, en uw God mijn God. Ziet u wel, dat die Hem verwachten niet worden beschaamd? O, wat zal dat een bUjde thuiskomst bij Naomi zijn geworden. Een éfa gerst! En dan nu eten van 1 Gods genadebrood. Want daarvoor ben je per slot van rekening in Bethlehem...

Vanaf het ogenbhk dat Ruth op de akker van Boaz komt, neemt haar leven dus een geweldige keer. Het gaat van de ene verwondering naar de andere. Zo vergaat het elk mens die „aren van Gods genade" gaart op de akker van Zijn voorzienigheid. Op die akker wandelt Christus, de meerdere Boaz. Soms mogen de aren er heel rijk vallen en spreekt de meerdere Boaz goede woorden tot hen die niet de wereld najagen, maar arm en hongerig zich tot Hem wenden. Wanneer Hij wordt ontmoet, gaat het hart uitroepen: Laat mij in Uw ogen genade vinden, want Gij hebt mij getroost, omdat Gij naar mijn hart hebt gesproken. Laat mijn hart eeuwig de Uwe zijn. Nee, daar kan men Gods weg nog niet overzien, maar het hart leert stil vertrouwend zeggen: De HEERE zal ook voor mij in alles genadig voorzien!

Epe

P. Vermeer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen