Voorontwerp van een Wet gelijke behandeling.

Zoals door de heer Scholten reeds is geschreven, is er door onze Deputaten bij de Hoge Overheid een schrijven gericht aan de Minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk. In dit schrijven maken de deputaten hun bezwaren tegen dit voorontwerp duidelijk kenbaar. De briefis tamelijk lang en zal daarom in gedeelten in ons blad worden opgenomen.

Aan de Minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk, postbus 5406, 2280 HK Rijswijk.

Capelle aan den IJssel, 26 januari 1982

Excellentie,

Bij deze willen wij u op de hoogte brengen van het standpunt van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland terzake van het Voorontwerp van een Wet gelijke behandeling.

Uitgangspunt van dit voorontwerp is, "dat het bereiken van een algemene erkenning van de gelijkwaardigheid van mensen in de samenleving in hoge mate gediend wordt indien ongerechtvaardigd onderscheid tussen personen op grond van geskcht, homofilie of huwelijkse staat wordt tegengegaan in het maatschappelijk leven en het openbaar bestuur" (blz. 7). Op grond van dit uitgangspunt komt het voorontwerp dan tot een wettelijk verbod van dergelijk "ongerechtvaardigd onderscheid", onder aanwijzing van die situaties waarin het maken van onderscheid wel toelaatbaar wordt geacht.

Wij zullen in deze brief eerst enkele centrale begrippen uit het voorontwerp toetsen aan de Schrift, waarvan wij belijden dat het een betrouwbaar richtsnoer is, dat ons Gods wil over ons leven doet kennen en waarvan de onderhouding alle mensen betaamt: de gelijkwaardigheid van alle mensen(I), de gelijkheid van alle mensen (II), huwelijk en seksualiteit (III).

Vervolgens zullen wij enkele consequenties van de voorgenomen wetgeving bespreken (IV-VI) en ingaan op de achtergronden (VII).

I. Gelijkwaardigheid.

Het Woord van God bevat duideHjke uitspraken over de gelijkwaardigheid van alle mensen.

Het leert ons, dat God aan alle mensen het leven en de adem geeft en dat Hij uit enen bloede het ganse geslacht der mensen gemaakt heeft (Handehngen 17 : 25, 26).

De Schrift onderwijst ons ook, dat als gevolg van de zondeval er niemand meer rechtvaardig

is, ook niet één. Er is niemand die verstandig is, er is niemand die God zoekt; allen zijn wij afgeweken, tezamen zijn wij onnut geworden; er is niemand die goed doet, er is ook niet tot één toe (Romeinen 3 : 9 e.v.).

Niemand kan dan ook zeggen uitnemender te zijn. Uitdrukkelijk zegt de apostel: "Want er is geen onderscheid, want zij hebben allen gezondigd en derven de heerlijkheid Gods" (Romeinen 3 : 22, 23). Het is onze overtuiging, dat het voorontwerp er heel anders zou hebben uitgezien, wanneer de werkelijkheid die in dit Schriftwoord uitgedrukt ligt, uitgangspunt zou zijn geworden van het "non-discriminatiebeginsel".

Gods genade maakt onderscheid, waar van nature geen onderscheid is, doordat Hij een zeker getal uit het menselijk geslacht krachtens Zijn eeuwige souvereine verkiezing begiftigt met het geloof en de wedergeboorte. Maar het is er verre van, dat dit zou leiden tot zelfverheffing. Paulus, wie deze genade te beurt gevallen was, bleef zich zien als de grootste zondaar (1 Timotheüs 1 : 15). Genade maakt ootmoedige mensen, tegenover God en hun naasten.

Het moet ons leed doen, dat die ootmoed zoveel gemist wordt. Maar juist vanuit die ootmoed kunnen zij niet anders, dan zich in alles te willen houden aan Gods in de Schrift geopenbaarde wil.

Wij onderschrijven de gelijkwaardigheid van alle mensen en kunnen niet nalaten, daarbij op te merken: Had men de nu in de considerans van dit voorontwerp geformuleerde "algemene erkenning van de gelijkwaardigheid van mensen in de samenleving" maar tot uitgangspunt genomen van de abortus-wetgeving!

Geen duidelijker grond voor de gelijkwaardigheid van man en vrouw, dan Genesis 1:27 "En God schiep de mens naar Zijn beeld; naar het beeld Gods schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen".

Wij kunnen echter niet begrijpen, hoe in het voorontwerp "gelijkwaardigheid" zonder meer gelijk gesteld wordt met "gelijkheid". Voorts houdt erkenning van de gelijkwaardigheid van alle mensen uiteraard niet in, dat daarmee ook alle handelingen van alle mensen als gelijkwaardig erkend en dienovereenkomstig gerespecteerd worden, ook niet wanneer zij uit eigen geaardheid en innerlijke overtuiging voortkomen.

n. Geen gelijkheid.

Het streven naar een zo ver mogelijk doorgevoerde gelijke bejegening van mannen en vrouwen gaat uit van de gelijkheid van alle mensen. Maar bij alle gelijkwaardigheid van man en vrouw als mens tegenover God leert de Schrift ons tegelijk beider eigen geaardheid niet alleen, maar ook beider eigen plaats en verantwoordelijkheid.

Fundamenteel is voor ons, dat de Schrift de man het hoofd der vrouw noemt in Efeze 5 : 23 (vergelijk ook 1 Korinthe 11 : 3).

Daarom wordt de vrouwen onderwezen, dat zij haar eigen mannen onderdanig hebben te zijn (verzen 22 en 24), terwijl de mannen hun eigen vrouwen zo lief dienen te hebben en jegens hen zorgzaamheid hebben te betrachten, als Christus Zijn gemeente liefgehad heeft en Zich voor haar zelfs heeft overgegeven in de dood (vers 25).

Zo geeft de apostel het onderscheid aan: "Zo dan ook gijlieden, elk in het bijzonder, een iegelijk hebbe zijn eigen vrouw alzo lief als zichzelven; en de vrouw zie, dat zij de man vreze" (vers 33).

Hiervan getuigt de Schrift op menige plaats. Wij verwijzen naar Kolossenzen 3 : 18, 19, 1 Petrus 3 : 1-7, 1 Korinthe 11 : 2-16.

Deze verhouding tussen man en vrouw wordt ons weliswaar primair voorgeschreven met het oog op de verhoudingen binnen het huwelijk, maar heeft haar consequenties voor het gehele leven. 1 Korinthe 11 spreekt niet specifiek over het huwelijk. Voor het kerkelijk leven verwijzen wij naar 1 Korinthe 14 : 34, 35, 1 Timotheüs 2:11-15.

Dit apostolisch voorschrift is maar niet een sanctioneren van of een zich neerleggen bij een bepaalde cultuurgebonden toestand, die Paulus in zijn tijd aantrof. Hij grondt deze ongelijkheid van man en vrouw nadrukkelijk in Gods bedoeling zoals die gebleken is aan het begin van de geschiedenis der mensheid. In 1 Timotheüs 2: 13 en 14 en in 1 Korinthe 11:8 en 9 grijpt hi terug naar de eerste hoofdstukken van Genesis.

Het heeft de Heere niet behaagd een tweeling te scheppen. Hij schiep de vrouw uit de man. Hij schiep de vrouw om de man. Hij gaf haar aan de man, omdat deze haar nodig had en zonder haar niet leven kon. De dienende plaats van de vrouw naast haar man is een ereplaats.

Aan het feit dat de Schrift de man het hoofd der vrouw noemt, kan de man geen enkele reden ontlenen tot zelfaanmatiging. Dat blijkt alleen al daaruit, dat de apostel in de genoemde plaats 1 Korinthe 11:3 eraan voorafgaand uitdrukkelijk stelt, dat Christus boven alle macht en gezag en autoriteit staat (zie ook Kolossenzen 2:10). En hij laat er onmiddellijk op volgen, dat God het Hoofd van Christus is.

Zo wijst de Schrift mannen en vrouwen elk hun onderscheiden plaats aan in Gods bestel. Een bestel dat hiërarchisch geordend is. De man ontvangt een verantwoordelijke plaats boven de vrouw, waarbij hij Christus boven zich weet en Christus onder God de Vader.

Wordt vervolgd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen