ELISA REDT VAN DOODSGEVAAR

Reeds enkele malen heb ik u geschreven over het dreigen van doodsgevaar. Wij hebben stilgestaan bij „Wanneer het doodsgevaar dreigde"; „Bij wien het doodsgevaar dreigde"; en nu zouden we dan nog even met elkander overdenken „ Waardoor het doodsgevaar dreigde". We hebben u al voorgehouden, dat wij altijd in doodsgevaar verkeren. Doch daar hebben wij geen erg in.

Dat doodsgevaar daar vrezen wij niet voor. Wij stellen de dood zo verre van ons. En ik behoef ons geslacht toch niet te vermelden, dat het doodsgevaar vanuit het Paradijs ontstaan is. Door de val van Adam zijn wij de drievoudige dood onderhevig. Zijn wij elk ogenbUk in gevaar. Wie denkt er aan, als wij ons aan de tafel zetten om te eten, dat wij onder de maaltijd kunnen opgeroepen worden om dit leven te beëindigen. Wie denkt er aan, als hij 's morgens de deur uitstapt om naar zijn werk te gaan. dat hij niet meer levend in zijn woning zal terugkeren? Wie denkt er aan, als men 's morgens in zijn auto stapt, dat het zijn reis kan zijn naar de eeuwigheid?

Overal wordt ons leven door de dood bedreigd. Ook was er honger in het land, doch dat alles gaan we niet herhalen. Nu worden we door Gods Woord onderwezen, dat er ook gevaar des doods kan zijn in de spijzen die men eet. En dat gebeurt nog wel een enkele maal, dat men door bedorven eten in doodsgevaar komt. Er behoeft niet zoveel aan te mankeren, of we worden door spijs onwel. Dat is ook gebleken te Gilgal bij de profetenzonen. Elisa zeide tot zijn jongen: Zet de grote pot aan, en zied moes voor de zonen der profeten. Sommige verklaarders van de HeUige Schrift menen dat er wel ongeveer honderd profetenzonen bij elkander zijn geweest. Elisa gebood, dat de grote familiepot aangezet moest worden.

Al de profetenzonen zouden uit één pot eten. Elisa toonde zorg te dragen voor de profetenzonen, ook wat het lichamelijke betreft. Hij wilde een gezamenlijke maaltijd bereiden. Elisa wilde dus niet alleen zielsonderwijs geven, maar ook na de lessen van hem, spijzen doen toedienen. Hij wilde zijn profetenzonen niet laten verhongeren. Elisa zorgde dus ook voor het aardse leven. We hebben spijs nodig om ons lichaam in stand te houden. Om ons werk te kunnen blijven verrichten. Wat zullen de protenzonen geluisterd hebben naar Elisa.

Niet alleen naar zijn schriftuurlijk onderwijs, maar ook dat hij opdracht gaf, de grote pot aan te zetten, voor een gezamenlijke maaltijd. Die opdracht van Elisa heeft zeker hun hart vervrolijkt. De persoon van Ehsa was bij hen. Zij hebben kostelijke lessen mogen ontvangen, en nu krijgen zij ook een maaltijd in het vooruitzicht. En hoe groter de honger is, des te meer is er behoefte aan spijzen. Des te meer zal men verheugd worden met het vooruitzicht op een maaltijd. Al heeft men nog niets, toch geeft zulk een opdracht, van Elisa een blijde toekomst. Het is als een evangehe voor hongerende zielen. Zij krijgen daardoor een uitzicht, dat zij nieuwe kracht zullen ontvangen. Het zwakke zal worden versterkt. De honger zal worden gestild. Zo deed destijds ook Christus toen Hij in Zijn mepselijke natuur op aarde was. Welk een kostelijke lessen ontving men van Christus. Ook heeft Hij meerdere malen op wonderbare wijze gezorgd voor spijzen tot onderhoud van het aardse leven.

Gods woord geeft ons te kermen, dat Hij wel duizenden gespijzigd heeft. Doch laat ik u even mogen doen opmerken, dat in de spijzigingen van Christus geen doodsgevaar aanwezig was. Christus zelf wist ook wat honger en dorst was. Dat heeft Hij Borgtochtelijk willen lijden voor al de gegevenen des Vaders. Hij heeft voor hen spijzen willen bereiden voor de ziel en lichaam beiden. Die spijzen heeft Hij alleen aangebracht. Zijn vlees is waarUjk spijs en Zijn bloed is waarlijk drank. Voor zielshongerigen en dorstig gemaakte zielen is dat alleen hun spijze waardoor zij versterkt worden.

Hun ziel ontvangt dan nieuwe krachten en wordt verzadigd met vet en smeer. Doch ook de spijzen voor het lichaam heeft Christus voor Zijn volk wiUen heiligen. De vloek er uit weg willen nemen en er de zegen er over te gebieden. Doch we moeten terug naar EUsa en de profetenzonen. Elisa geeft bevel aan zijn jongen om de pot aan te zetten. Die jongen zal wel niet anders zijn geweest, dan Gehazi. Hij moest moes zieden voor de zonen der profeten. En dan lees ik: Toen ging één uit in het veld om moeskruiden te lezen. EUsa zelf, noch de profetenzonen hadden moeskruid vooradig.

Het moest dus gezocht worden. Al de profetenzonen moesten dus wachten tot de moeskruiden gevonden werden. Eerder kon de maaltijd niet doorgaan. Er staat: Toen ging één uit in het veld. Dus niet aUen gingen uit. Maar één man. Wie dat geweest is staat niet in Gods Woord vermeld. Wel wat hij vond. Hij vond 'n wilde wijnstok. Er is dus wel onderscheid in wijnstokken. Daar mogen wij wel goed acht op geven. Wie onzer heeft nu keimis gekregen aan Hem, Die zelf getuigde: Ik ben de ware wijnstok en gij de ranken.

Christus is geen wilde Wijnstok, maar de gezondene des Vaders, om de Zijnen door Gods lieve Geest in Hem in te lijven, door Hem levenssappen te trekken. Zo worden zij als een schul< üg en ellendig mens, uit genade m.e1| Christus verenigd.

R.

A.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen