Hei Verbond der genade (5)

Vereenzelviging van vrederaacl en genadeverbond? T z

Het wezenlijke van het Genadeverbond (foedus gratiae) bestaat daarin, dat het uit Gods bijzondere genade voortvloeit en niets dan genade, onverdiende en verbeurde zegeningen tot inhoud heeft. O O Hierin is het dus in wezen onderscheiden van het werkverbond (foedus operum), dat vóór de val opgericht, maar dóór de val verbroken is, wat betreft het door het kunnen doen, zalig te worden. God heeft in onderscheiding en in tegenstelling met het werkverbond, een beter Verbond opgericht, géén wettisch maar een Evangelisch verbond. In dat Evangelisch verbond, het Verbond deigenade, is Christus als de Tweede Adam opgetreden (zie vorig Daniël nummer). Daar ook de Raad des Vredes (pactum salutis) door de Vader met Christus van eeuwigheid opgericht is, terwijl hier Christus representerend voor al de uitverkorenen handelde, zijn er theologen geweest, die de onderscheiding tussen Genadeverbond en Vrederaad wilden opheffen. Genadeverbond en Vrederaad werden wezenlijk als één gezien, terwijl het Genadeverbond zelf naar de eeuwigheid verlegd werd. Dit laatste n.1. het verleggen van het Genadeverbond naar de eeuwigheid, de vereenzelviging van Vrederaad en Genadeverbond, kwam het eerst in Engeland tot ontwikkeling, bij Rollock, Preston, Blake, Westm. Cateck (Major), en werd dan van de Engelsen overgenomen door Comrie, Brakel en anderen (Bavinck, Geref. Dogmat. III, 208). Velen echter in Nederland b.v. Turretinus en Witsius, bleven tegen deze vereenzelviging bezwaar koesteren en handhaafden onderscheid tussen Vrederaad en Genadeverbond.

Alhoewel we aan de nauwe samenhang en eenheid der beide verbonden moeten vasthouden, is er o.i. wel onderscheid tussen Raad des Vredes en Genadeverbond. Vasthoudend dat er in de Schrift slechts twee verbonden, twee wegen voor de mens naar de hemel zijn n.1. werkverbond en genadeverbond, waarvan slechts nu het Genadeverbond nog de mogelijkheid biedt, kunnen we wel onderscheid aanwijzen tussen Raad des Vredes en Genadeverbond.

In de Vrederaad wordt van Christus geëist het dragen der straf en het volbrengen der wet in de plaats der uitverkorenen. Het handelt over de verwerving der zaligheid, is eeuwig en kent géén historie. In het Genadeverbond heeft Christus borgtochtelijk de straf geleden en heeft Hij borgtochtelijk de wet volbracht. Het heeft bovendien in de tijd een aanvang, het heeft onderscheiden bedelingen, het breidt zich over en door Christus tot meer personen uit met de eis van bekering en geloof, terwijl de door Christus verworven zaligheid aan de uitverkorenen op Gods tijd wordt toegepast.

Dat men echter in de twee bovengenoemde richtingen echter géén principiëel verschil bedoelde, komt wel treffend uit in de beide symbolen van Westminster. Terwijl de Confessie spreekt van Genadeverbond tussen God en de gelovige in Christus gesloten, stelt de Grote Katechismus het Genadeverbond als een verbond gesloten met Christus als de Tweede Adam. Opzet en bedoeling van de beide richtingen der Geref. theologen waren dan ook hetzelfde. Het Genadeverbond heeft in de loop der eeuwen onderscheiden bedelingen gehad. Gaan we nu ten aanzien hiervan Gods Woord raadplegen, dan lezen we daar gedurig weer van:

een dubbelzijdige verhouding tot het genadeverbond

In Gen. 17 lezen we, dat de Heere het Verbond oprichtte tussen God en Abraham en Abrahams zaad, in hun geslachten tot een eeuwig verbond. Dat Abrahams nakomelingen het gehele land Kanaan tot een eeuwige bezitting zouden verkrijgen. Alle nakomelingen ontvingen als teken van het Verbond de besnijdenis. Zo werden Ismaël en Ezau besneden. Maar desondanks deze besnijdenis als teken des Verbonds waren zij verworpen, terwijl Izak verkoren was ter zaligheid. Naast het aardse land Kanaan ontving hij het eeuwig leven.

Wanneer de Heere aan de Sinaï Zijn Verbond sluit met Israël, dan wordt het

gehele volk Israël het Verbondsvolk genoemd. Toch zegt de Heere later: Want het zijn niet allen Israël, die uit Israël zijn.

De Heilige Schrift noemt het Genadeverbond onverbreekbaar en eeuwig (Jes. 54 : 10, Richt. 2 : 1), en toch ook weer wordt er op andere plaatsen gesproken van een verbreken van het Genadeverbond (Gen. 17 : 14b, Ezech. 44 : 7).

cle G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen