VAN A NAAR BETER…

Ieder weekend ben ik er weer getuige van welke vorderingen we in ons goede land maken met het neerleggen van de nieuwe asfaltdekens waarmee we ons milieugeweten bedekken. Maar begrijp me niet verkeerd: ik heb daarnaast buitengewone waardering voor het vernuft en de logistiek die uit de dagelijkse wegwerkzaamheden zichtbaar worden. Het is van een grootse allure. De verwerking van duizenden tonnen zand, de aanleg van ‘fly-overs’, nieuwe rijbanen en artistiek verantwoorde geluidsschermen en, last but not least, het in goede banen leiden van de verkeersstroom die van dag tot dag dóórgaat: petje af voor de planners én uitvoerders!

Niet dat wij weggebruikers daar nu altijd even dankbaar voor zijn. De irritaties vanwege alle ‘overlast’ kunnen zelfs kwaadaardige vormen aannemen. Het ís ook niet altijd te doorgronden waarom je opeens op een zijspoor wordt gezet of naar een route wordt verwezen die in jouw ervaring van Keulen naar Den Bosch voert. Zo heeft schrijver dezes vanuit een volstrekt nobele doelstelling -het bezoeken van de zondagse eredienst- de afgelopen weken zo ongeveer alle in- en uitgangen van die laatstgenoemde stad gezien!

Die combinatie van kerkbezoek en weggebruik kan je tot een vorm van ‘mediteren’ brengen, die overigens - zoals nog blijken zal - al oude papieren heeft….

BLIK OP DE WEG

Ik had een droom… ik zat op de snelweg en tot mijn stijgende verbazing merkte ik dat al mijn medeweggebruikers het kenteken CGK hadden. Ik zat achter een klein donkerblauw wagentje dat zich keurig aan de voorgeschreven snelheidsbeperking hield. En niet ten onrechte, want de wegversmalling waar we op afkoersten, maande wel degelijk tot voorzichtigheid. We waren die nog maar net voorbij toen een fraaie open sedan ons met flinke snelheid passeerde. De vrouw naast de bestuurder stak groetend in het voorbijgaan een hand op, als wilde ze zeggen: zie je, hier kan het weer… Op een weggedeelte waar we tussen grote geluidsschermen reden, had ik links en rechts verkeer naast me. De auto rechts zag er wat gedeukt uit, alle zitplaatsen bezet en, zo zag ik grinnikend, tussen de achterbankpassagiers een kennelijk luid blaffende hond. Wat een verschil met links: een chique, glanzende limousine met een dito heer achter het stuur, die weliswaar strak voor zich keek maar volgens mij iets heel anders zag dan het wegdek. Toen het beschermde traject afgelopen was, raakte hij al gauw uit zicht. Ook ik gaf wat meer gas; hier kon je weer vrij het landschap zien. Tot mijn verrassing ontdekte ik tamelijk dichtbij een provinciale parallelweg. Ook daarop aardig wat verkeer, uiteraard zich in een wat lager tempo voortbewegend. Nou én, zo dacht ik bij mijzelf, ze rijden wel in dezelfde richting als ik…

REISROUTE

In een Engelse gevangenis - het is het jaar 1675 - denkt de voormalige ketellapper en lekenprediker John Bunyan na over de weg die een christen heeft te gaan. Hij schrijft de wereldberoemd geworden Christenreis waarin hij alle wederwaardigheden en moeiten in het leven van een christen verbeeldt als reisweg. Alleen de eindbestemming is zeker: de Hemelstad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen