Vragenbus

Door een kerkeraadslid werd gevraagd of het juist en geoorloofd is bij het lezen van een predikatie in de gemeente enkele zinnen over te slaan of in gewijzigde vorm voor te lezen. In het algemeen gesproken is dit niet geoorloofd. Het kan natuurlijk wel eens voorkomen, dat een preek te lang is om in de gemeente gelezen te worden, dan is het geen bezwaar om een voorwoord niet te lezen of een gedeelte niet te lezen. Ook kan het voorkomen, dat in een preek van vroeger jaren wel eens woorden gebruikt worden, die men thans niet meer bezigt of niet meer begrijpt. Dan is dit geen bezwaar om dit woord te wijzigen in een hedendaags woord met dezelfde betekenis. Maar men mag in een preek niets veranderen of weglaten met de bedoeling de inhoud er door te veranderen, want dan is het in feite geen preek meer van de schrijver, die de predikatie heeft geschreven.

Door een andere lezer werd gevraagd of het schriftuurlijk en kerkrechtelijk is, dat een predikant uit een gemeente vertrekt zonder officieel afscheid te nemen. Over het vertrek van een predikant naar een andere gemeente zegt art. 10 van de Dordtse Kerkorde, dat een dienaar, die eens wettig beroepen is, de gemeente niet mag verlaten om elders een beroep aan te nemen, zonder bewilliging van de kerkeraad met de diakenen en met voorweten van de classis, en dat geen andere kerk hem zal mogen ontvangen, eer hij zijn wettig getuigenis van zijn afscheid van de kerk en classis, daar hij gediend heeft, vertoond heeft.

Het beslissende bij het vertrekken van een predikant is, dat er een wettig ontslag is van de kerk en de classis, waarin deze predikant heeft gediend. De kerkeraad moet de predikant een eervol ontslag verlenen en ook de classis. Zonder akte van ontslag van de gemeente en de classis mag de predikant in een nieuwe gemeente niet bevestigd worden en hij mag zich daar niet heen begeven om een nieuwe dienst waar te gaan nemen. Dit verlenen van de akte van ontslag van gemeente en classis mag maar geen blote vorm zijn. De akte van ontslag moet eerlijk zijn en overeenkomstig de waarheid. „Het wettelijk getuigenis van zijn afscheid van de kerk en de classis", waarvan art. 10 D.K.O. spreekt, is niet dat hij zijn afscheidspredikatie reeds gedaan heeft, maar het wettig ontslag van zijn verbintenis, dus ontslagbrief van kerk en classis.

Over het afscheid preken schrijft Rutgers in Kerkelijke adviezen: Ten eerste uw vraag of het geoorloofd is, dat Ds. A. van H. los is, wanneer hij aldaar geen afscheid gepreekt of genomen heeft, is zonder twijfel bevestigend te beantwoorden. Zulk een afscheid is nooit ergens voorgeschreven of vereist; hetgeen ook inderdaad niet zou kunnen, daar vast en los te maken de predikant door ziekte of anderszins daarin kan verhinderd zijn. De „losmaking" geschiedt niet door een afscheid preken (al is dit in den regel altijd betamelijk en in zover nodig. Jen daarom ook gebruikelijk), maar door het daartoe strekkend besluit van kerkeraad of classis.

Een andere vraag werd gedaan door een kerkeraadslid over de bevoegdheid van een lidmatenvergadering. Een lidmatenvergadering is een vergadering van de kerkeraad met de gemeenteleden. Alleen een kerkeraad kan de mannelijke lidmaten samenroepen bij gelegenheid van de verkiezing van ambtsdragers, om gewichtige zaken, hetzij van stoffelijke of geestelijke aard, met de leden te bespreken. Ook op deze vergadering verliest de kerkeraad niet zijn kwaliteit en karakter. De kerkeraad heeft de leiding en na bepaalde zaken met de gemeenteleden besproken te hebben, kan de kerkeraad, rekening houdend met het oordeel van de gemeente, zelfstandig een beslissing geven. Het kan natuurlijk wel voorkomen, dat de kerkeraad vrijwillig de beslissing overgeeft in bepaalde zaken aan de ledenvergadering. De D.K.O. schrijft niet alleen voor dat bij verkiezingen van ambtsdragers de ledenvergadering opgeroepen moet worden, maar ook in art. 25, dat de diakenen voor de gemeente rekening zullen doen, „tot zulken tijd als de kerkeraad l^et goed vinden zal". Deze verantwoording van de diakenen draagt het karakter van een meer algemeen financieel verslag en mag niet een mededeling zijn van de namen van de ondersteunden en de uitgekeerde bedragen. Deze verantwoordelijkheid heeft Christus alleen gelegd in het diakenambt. Wel blijft de weg altijd open voor het gemeentelid, ook vrouwelijke en doopleden, om individueel over een bepaald geval te spreken op de diakonievergadering of kerkeraad. Meestal gebeurt dit op de jaarlijkse ledenvergadering waar de penningmeester verslag uitbrengt van de totale inkomsten en uitgaven van de gemeente en waar dan ook mededeling gedaan kan worden van verschillende posten.

Ook is het karakter van een lidmatenvergadering niet dat daar gesproken en beslist wordt over de zaken, die tot regering van de kerk in engere zin behoren, of over zaken van tucht. Dit mag zelfs niet toegelaten worden dat zaken van tucht of kerkregering in zulke samenkomsten worden beslist. Voor deze zaken blijft de kerkeraad zelf de handelende persoon en verantwoordelijk. Wel kunnen de leden van de gemeente voor deze zaken, indien zij bezwaren hierover hebben, zich wenden tot de kerkeraadsvergadering. Ook hebben zij het recht van appèl om zich te beroepen op de classis wanneer zij in de kerkeraad geen voldoening krijgen. In de rondvraag van de ledenvergadering kunnen de leden vragen stellen over de algemene zaken in en van de gemeente. De praeses van de kerkeraad moet er echter zorg voor dragen en deze zaken direkt afsnijden, die een meer persoonlijk karakter dragen, b.v. grieven tegen een ouderling of diaken. Hij kan dan verwijzen  naar de kerkeraadsvergadering.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen