Een slavin als zendelinge

Om zending te bedrijven behoeven we niet op een afgebakend zendingsveld te zijn. Ook hoeft het niet dat we aangesteld zijn als zendeling. In het alledaagse leven tussen de bedrijven door, kunnen we onze medemensen bekend maken met de ware God en met de enige Naam clie gegeven is tot zaligheid. Door onze wandel kunnen we onze naasten winnen. Zelfs is het onze dure roeping om zó te leven, clat zij, die niet aan godsdienst doen, cloor onze woorden en werken tot overtuiging komen, dat er een God bestaat en clat deze God waardig is om gediend te worden.

Soms gebruikt cle Heere tot dit einde eenvoudige middelen en bestuurt Hij alles op zo'n ondoorgrondelijke wijze, dat wij het slechts na deze kunnen verstaan. En dat is maar goed ook, want anders kreeg de mens de eer en clie eer zal en mag niet aan mensenkinderen worden gegeven.

Het slavinnetje van Naaman mocht het middel zijn, dat dc Syrische generaal gezond werd en tot de kennis van de God van Israël kwam. Het ging voor het kind door een diepe weg, maar de uitkomst was treffend en strekte tot eer des Heeren. Iets dergelijks had plaats in de vierde eeuw van onze jaartelling en het gebeurde in het zuidelijk deel van Rusland, waar de Kaukasus ligt; ten zuiden hiervan ligt Armenië.

Om kort te zijn: Woeste ruiters uit het bergland hadden een inval gedaan in een dorpje in Armenië. Er werd geroofd en geplunderd, mensen vielen cloor het zwaard van de rovers en anderen werden meegevoerd om verkocht te worden. Onder die gevangenen bevond zich ook een achttienjarig meisje, Nunia geheten.

Vreselijk om zó meegevoerd te worden! Waarom? Wie zal het zeggen! Vader en moeder zijn gevallen en zij moet naar een vreemd land. Daar wordt ze verkocht en moet ze dienen onder vreemden. Gelukkig treft ze het, want de man en vrouw waar ze bij in huis komt, zijn vriendelijk. Maar toch, hoe vaak zal het meisje stille tranen hebben geschreid en zich vaak hebben afgevraagd waarom Gods weg zó moest zijn. Nunia is een christin en dikwijls zoekt ze het Aangezicht des Heeren om antwoord te ontvangen op haar vragen. Maaier komt geen antwoord. Het is of de Heere zich verborgen houdt. Of... . is dat het antwoord misschien? Nee, Nunia kan het niet voor een antwoord houden; pas later zal ze het leren verstaan:

De klopper valt op de deur en de slavin doet open. Een vrouw met een kindje op haar arm vraagt om medicijnen voor haar zieke kind.

„Ik ben maar alleen thuis, " zegt Nunia.

..Is er hier dan niemand, clie mijn kind kan beteren? "

„Nee, ik kan het niet, maar er is Iemand, Die het wel kan." „Wie is dat en waar woont hij? "

„Hij is groot van macht en Hij woont in cle hemel. Alles ziet Hij en alles weet Hij en Hij kan helpen als we Zijn hulp inroepen."

De vrouw begrijpt er niet veel van en zegt: „Haal hem clan eens om mijn kind beter te maken."

Nunia gaat naar binnen, zoekt haar kamertje op en knielt daar neer. „O Heere Jezus, " bidt ze, „U kan het kind beter maken, want clat hebt U betoond toen U op deze aarde wandelde. O, help het kind! Dat zullen cle mensen zien, dat U de machtige zijt en clan zullen ze in Uw Naam geloven." Nu gaat Nunia naar beneden en zegt tot de vrouw: „Ik heb het gevraagd." Meer kan het meisje niet doen.

Maar kijk eens! Het zieke kind slaat cle oogjes op en kijkt om zich heen.

De oogjes staan helder en het is of cle koorts.. .. „Mijn kind is beter, " stamelt de gelukkige moeder. Ze kan haar ogen niet geloven, maar ze ziet toch, clat de ziekte weg is.

„Hoe kan ik die machtige Heer bedanken? " vraagt ze. „Schatten behoeft u niet te geven, " antwoordt Nunia. „Die Heere is zelf schatrijk." En met veel andere woorden vertelt Nunia wat ze van cle Heere Jezus weet.

De vrouw vertrekt en aan iedereen vertelt ze, clat Nunia haar kind gezond gemaakt heeft.

Een tijdje nadien wordt de koningin erg ziek. Men vreest voor haar leven. En nu zegt één der hovelingen, clat er een slavin is, clie een kind heeft genezen.

Een paar hovelingen moeten Nunia gaan halen. Ze zeggen: „Je moet meegaan naar de koningin en ze beter maken."

„Nee, " antwoordde de slavin, „ik ga niet mee. Ik wil niet hebben, dat ze mij als een wonderdoenster aanzien. God alleen kan de koningin beter maken, maar ik kan het niet."

De hovelingen brengen het antwoord over en wat zegt cle zieke vorstin dan?

„Breng mij naar het meisje, " zegt ze met zwakke stem. Als ze bij Nunia is gebracht, vraagt de zieke: „Kun je me beter maken? " „Nee, ik kan het niet, maar mijn God kan het wel. Ik zal Hem vragen of Hij het doen wil."

Nunia gaat naar haar kamertje en bidt vurig tot God. En het gebed wil cle Heere verhoren. De koningin betert. „Welke beloning wil je hebben? " vraagt cle vorstin.

„Ik moet geen geschenk hebben, " is het antwoord. „Eén ding begeer ik maar en dat is, dat u met mij de knieën buigt en God dankt voor cle genezing." De koningin gehoorzaamt. Beiden buigen de knieën en Nunia bidt en dankt. Ze vraagt of de Heere de koningin het geloof wil schenken, dat ze christin mag worden.

Naschrift. Van N. N. en gezin ontving ik 2 briefjes van ƒ 10.— voor een „landrover" in het zendingsgebiecl van Rhodesia. Die meelevende familie denkt: „via de collectezak te Oostkapelle komt clie gift vast in de rimboe van Afrika.' En ze heeft goed gedacht.

Veel dank!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen